-Κόκκινοι Χμερ

Όταν το 1975 οι Κόκκινοι Χμερ ανέβηκαν στην εξουσία, ο Πολ Ποτ και η κλίκα των σημερινών κατηγορουμένων κήρυξαν «το έτος μηδέν» της ιστορίας της χώρας. Ο μαοϊκός αγροτικός παράδεισος ισότητας που υποσχέθηκαν μεταμορφώθηκε σε εφιάλτη διώξεων και καταστολής. Κατάργησαν νόμισμα, παιδεία, θρησκεία, οικογένεια, εισαγωγές κάθε είδους, ακόμη και φαρμάκων. Στο στόχαστρο της νέας κοινωνίας βρέθηκαν επαγγελματίες, διανοούμενοι, εθνικές μειονότητες αλλά και «οικονομικοί σαμποτέρ», όπως χαρακτηρίζονταν οι κάτοικοι των αστικών κέντρων που μεταφέρθηκαν στην ύπαιθρο και δεν απέδιδαν στις αγροτικές δουλειές.

Η ζωή ήταν οργανωμένη γύρω από την πειθαρχία και την πίστη στην Ανγκάρ (την οργάνωση) και η παραμικρή ανυπακοή τιμωρούνταν με θάνατο: «Το να μείνεις στη ζωή δεν είναι όφελος, το να πεθάνεις δεν είναι απώλεια» έλεγαν στους κρατούμενους. Οι Κόκκινοι Χμερ υπήρξαν ένα ακόμη πιόνι στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων στην Ινδοκίνα. Οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί ευνόησαν την άνοδό τους στην εξουσία, ενώ η Κίνα στήριξε το αποτρόπαιο κοινωνικό τους πείραμα. Η ΕΣΣΔ συνέβαλε στην ανατροπή τους το 1979 με τη βιετναμική εισβολή. Και Κίνα και ΗΠΑ για να αντισταθμίσουν τη σοβιετική επιρροή στήριξαν την επιστροφή τους στα όπλα κι όταν πια δεν τους χρειάζονταν τους άφησαν να αλληλοσπαραχθούν. Επειτα ήρθε το 1997 και οι Χμερ άφησαν τα όπλα, συνέλαβαν τον άλλοτε ηγέτη τους, Πολ Ποτ, και απολογήθηκαν για «τις υπερβολές του».