Οι επιστήμονες του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης και του Ιατρικού Ινστιτούτου Χάουαρντ Χιουζ, με επικεφαλής τον δρα Γιούκι Όκα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», κατέληξαν στο συμπέρασμα πως το κύκλωμα ρύθμισης της δίψας βρίσκεται σε μια περιοχή στον υποθάλαμο του εγκεφάλου (Subfornical Organ-SFO), που ήταν ήδη γνωστό ότι εμφανίζει αυξημένη δραστηριότητα στα ζώα με αφυδάτωση.

Ο λόγος για μια από τις λίγες περιοχές του εγκεφάλου που βρίσκεται εκτός του αιματοεγκεφαλικού φραγμού, κάτι το οποίο σημαίνει πως πιθανόν να έχει άμεση επαφή με τα σωματικά υγρά ενός ζώου.

Παράλληλα, οι ερευνητές εξήγησαν πως ακόμα κι αν ένα ζώο διψά υπερβολικά, είναι δυνατό να καταπνίξει κανείς τη δίψα αυτή, αν ενεργοποιήσει επιλεκτικά -με τη βοήθεια φωτός λέιζερ- τα κατάλληλα κύτταρα (νευρώνες) στη συγκεκριμένη εγκεφαλική περιοχή.

Μιλάμε για τη λεγόμενη «οπτογενετική» μέθοδο, με την οποία εισάγονται στα κύτταρα του εγκεφάλου μόρια που ελέγχονται μέσω του φωτός και τα οποία δίνουν «εντολές» στα συγκεκριμένα κύτταρα. Στην ουσία, πρόκειται για ένα είδος «ελέγχου του νου» (mind control).

Τα αποτελέσματα ήταν δραματικά, είπαν οι επιστήμονες. Ο Γιούκι Όκα τόνισε πως «ένα ζώο που περιφέρεται ευτυχισμένα πέρα δώθε, χωρίς να διψά καθόλου, αν ενεργοποιήσει κανείς τους συγκεκριμένους νευρώνες, τότε ξαφνικά τρέχει να πιει νερό. Και όσο συνεχίζει κανείς να ενεργοποιεί τα συγκεκριμένα εγκεφαλικά κύτταρα με το λέιζερ, τόσο αυτό το ζώο συνεχίζει να πίνει».

Ο δρ. Όκα δήλωσε αισιόδοξος ότι μελλοντικά θα καταστεί δυνατό να αναπτυχθούν νέα φάρμακα για ανθρώπινες παθήσεις που σχετίζονται με τη δίψα.