Πώς είναι για παράδειγμα ένα κομματικό στέλεχος, το οποίο αφού πέρασε 30-40 χρόνια στα γραφεία του κόμματος του με κακό φωτισμό και εξαερισμό και με ομίχλη τσιγαρίλας, αίφνης να καλείται να καθίσει στην αναπαυτική πολυθρόνα του υπουργού;

Ο άνθρωπος αυτός δεν έχει μάθει να πηγαίνει να πληρώνει τους λογαριασμούς του σπιτιού του ή να ασχολείται με το σχολείο των παιδιών. Αυτά τα αναλαμβάνει η γυναίκα του.

Συνήθως δεν είναι χαμογελαστός. Τα πράγματα σχεδόν ποτέ δεν πάνε καλά.

Δεν ταξιδεύει πολύ, εκτός αν ανήκει στο τμήμα διεθνών σχέσεων, και επομένως δε μαθαίνει τις συνήθειες άλλων λαών παρά μόνο διαβάζοντας αλλά κι αυτό επιλεκτικά.

Εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο λίγο πριν τελειώσει ή τέλειωσε όπως- όπως.

Συμμετέχει σε πλήθος συσκέψεων. Με τους ίδιους ανθρώπους κατά κανόνα και γι΄ αυτό οι συντροφικές σχέσεις συχνά δοκιμάζονται καθώς οι πολιτικές διαφορές και οι τακτικές δεν είναι πάντα αναίμακτες.

Και δουλεύει. Δουλεύει σκληρά. Μπορεί να μην έχει βγει στην ελεύθερη αγορά να παλέψει με τα θεριά αλλά το χαμηλό μισθό του, τον ανταποδίδει μέχρι πεντάρα.

Στα σχέδια του είναι η αντίσταση στην ανάλγητη εξουσία. Και πάντοτε πιστός στα αιτήματα και τις επιδιώξεις του λαϊκού κινήματος. Συμπαρίσταται στους εργαζόμενους (όλο και λιγότεροι οι εργάτες πλέον και όλο και περισσότεροι υπάλληλοι ΔΕΚΟ...) και οργανώνει συλλογικές δράσεις.

Η θέση του είναι στην αντιπολίτευση. Δεκαετίες τώρα δε φαίνεται ούτε στο βάθος του τούνελ αχτίδα φωτός ανάληψης εξουσίας.

Έρχεται όμως μια περίοδος, που η ιστορία τον καλεί. Ένα κύμα ορμητικό τον ανεβάζει επάνω του και τον σέρνει μέχρι την αίθουσα του υπουργικού συμβουλίου στον επάνω όροφο της Βουλής.

Και σα να μην έφτανε αυτό, καλείται αμέσως χωρίς καθυστέρηση να δώσει το χέρι του και να υποδεχτεί αυτούς τους ξορκισμένους τύπους των θεσμών που εκπροσωπούν τον παγκοσμιοποιημένο χρηματιστηριακό καπιταλισμό.

Εδώ ο άνθρωπος μας έχει δύο πόρτες. Όπως και η ζωή.

Να νοιώσει το ιστορικό του χρέος στην πατρίδα και να συμβιβαστεί στα νέα δεδομένα. Να κάνει τον σύγχρονο ιστορικό συμβιβασμό και να μετεξελιχθεί.

Η άλλη πόρτα εξ ίσου δύσβατη. Να μείνει συνεπής όπως διδάχτηκε σ΄ όλο του το λιτό βίο. Η συνέπεια είναι άλλωστε ύψιστη αρετή.

Δεν μπορείτε να τον νοιώσετε το ξέρω. Δεν τον γνωρίσατε, δεν τον αποκρυπτογραφήσατε. Σας φαίνεται ασύμβατος, τρελός, παρωχημένος ο τρόπος που σκέφτεται.

Μην τον πετροβολάτε όμως. Δεν κρύφτηκε ποτέ. Εσείς νομίζατε ότι ήταν όπως τον ονειρευτήκατε. Δε φταίει εκείνος. Μπορεί να μην είναι της αρεσκείας σας. Αξίζει όμως την επιείκεια της αναλυτικής σκέψης…

Λασκαρίνα Γερασίμου