John Lennon
Πρωτού γίνει Beatle, ο Lennon είχε στραμμένη την προσοχή του στη ζωγραφική. Ολοκλήρωσε τρία χρόνια στο Λίβερπουλ Art Institute και εγκατέλειψε μια πιθανή επαγγελματική καριέρα για να επικεντρωθεί στη μουσική. Παρ 'όλα αυτά, συνέχισε να ζωγραφίζει καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, ακόμη και

λιθογραφίες που προορίζονταν για εκθεσή και πώληση σε γκαλερί

.

(Τίτλος έργου: 9 Portraits)

Paul McCartney
Περιγράφοντας την εμπειρία της ζωγραφικής, ο McCartney εξηγεί: "Βασικά ήθελα να εφαρμόζω χρώμα σε καμβά. Απλώς μου αρέσει η διαδικασία. Πραγματικά δεν τα αναλύω τόσο πολύ." Ο θαυμασμός του McCartney για τους καλλιτέχνες ξεκίνησε στιην εφηβεία και κέρδισε ακόμη και βραβεία για τα σχέδια ενός τοπικού ναού. Η σταδιοδρομία του σταμάτησε εκεί, για πάντα, καθώς αισθάνθηκε ότι μόνο εκείνοι που είχαν αποκτήσει μια ολοκληρωμένη γνώση της τέχνης δικαιούνται να ζωγραφίσουν. Τριάντα χρόνια αργότερα έπιασε ξανα το πινέλο του και επέστρεψε στην παλια αγάπη του, τον καμβά. Σήμερα δημιουργεί εκατοντάδες πίνακες ζωγραφικής αφηρημένου εξπρεσιονισμού που θυμίζουν το έργο του William de Kooning. Έχει επίσης δημοσιεύσει και το βιβλίο "Paul McCartney: Paintings".

(Τίτλος έργου: Pinto's in the Sky with Desert Poppy, 1991)

Bob Dylan
Ο Bob Dylan είχε μια επιτυχημένη αλλά αμφιλεγόμενη καριέρα ως ζωγράφος. Το 1994, δημοσίευσε ένα σύνολο έργων με τίτλο Drawn Blank, που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ασία. Τα κομμάτια αυτά εκτέθηκαν σε διάφορες ευρωπαϊκές γκαλερί. Η έμπνευση του τελευταίου έργου του, ωστόσο, το 2011 συζητήθηκε πολύ, όταν οι πίνακές του εκτέθηκαν στη Gagosian Gallery της Νέας Υόρκης. Οι πίνακες ζωγραφικής, οι οποίοι κατέγραφαν τα ταξίδια του στην Ασία, εμφάνιζαν ακραία ομοιότητα με διάσημα έργα άλλων καλλιτεχνών όπως οι Henri Cartier-Bresson και Léon Busy. Σε απάντηση για την έμπνευσή του, ο Dylan δήλωσε ότι ζωγραφίζει "ως επί το πλείστον από την πραγματική ζωή".

(Τίτλος έργου: Monk, 2009)

Tony Bennett
Σπούδασε στη Σχολή Βιομηχανικών Τεχνών. Γνωστός για τα τοπία και τα πορτρέτα του, ο Bennett ζωγραφίζει για πάνω από μισό αιώνα. Δύο βιβλία με το έργο έχουν εκδοθεί και τέσσερα έργα του έχουν θέσεις στις μόνιμες συλλογές του Smithsonian Institution και της Εθνικής Πινακοθήκης. Στο βιβλίο του, του 2007, "Tony Bennett στο Studio: A Life of Art & Music", ο Bennett περιγράφει τη δημιουργική διαδικασία ως μέσο για να κτρατηθεί στην πραγματικότητα. "Μπροστά από τον καμβά, είστε μόνοι. Και όταν ζωγραφίζετε, σκέφτεστε τη δική σας ιστορία¨", λέει.

(Τίτλος έργου: Brotherhood, 1995)

Joni Mitchell
Η Joni Mitchell είπε κάποτε: "Είμαι πρώτα ζωγράφος και μετά μουσικός." Με το εύρος των τεχνοτροπιών της να ποικίλλει, αναφέρει το έργο τόσο του Cezanne όσο και του Van Gogh ως τη βασική επιρροή της. Πολλά από τα έργα της κοσμούν τα εξώφυλλα των προσωπικών της άλμπουμ, όπως Clouds, Ladies of the Canyon και Both Sides Now. Έχοντας πειραματιστεί στην τέχνη από την παιδική ηλικία της, η Μίτσελ ασχολήθηκε πιο σοβαρή με την ζωγραφική στα τέλη της δεκαετίας του '70, ενώ άρχισε να εκθέτει το έργο της πριν από δέκα χρόνια.

(Τίτλος έργου: Table Laurel Canyon I., 1969)

Cat Stevens
O Yusuf Islam, κατά κόσμον Cat Stevens, από νεαρός ήθελε να γίνει διάσημος καλλιτέχνης. Κάτι που τον οδήγησε στο κολλέγιο Hammersmith στη δεκαετία του 1960, όπου σχεδίαζε να σπουδάσει τέχνη. Η αγάπη του για τη δημιουργία σχεδίων και σκίτσων πήρε τελικά έναν υποστηρικτικό ρόλο στη συγγραφή τραγουδιών και, όπως λένε, "τα υπόλοιπα είναι ιστορία". Ο Stevens χρησιμοποίησε τις καλλιτεχνικές δεξιότητές του για να δημιουργήσει τα εξώφυλλα των προσωπικών του άλμπουμ, κινούμενα σχέδια, ακόμη και ένα εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο, "The Teaser και το Firecat", το οποίο κυκλοφόρησε το 1971.

(Τίτλος έργου: Teaser And The Fire Cat, 1971)

Miles Davis
Λίγα χρόνια πριν το θάνατό του, ο Miles Davis δήλωνε ότι ¨η τέχνη είναι κάτι σαν θεραπεία για μένα και κρατά το μυαλό μου απασχολημένο όταν δεν παίζω μουσική". Ως καλλιτέχνης, ο Davis εργάστηκε κυρίως με μολύβι και χρώμα, και το στυλ του κυμαινόταν από γραφικό έως αφηρημένο. Οι καμβάδες του περιείχαν επαναλαμβανόμενα θέματα, όπως αλληλένδετες ανδρόγυνες μορφές και αφρικανικά στοιχεία.

(Tίτλος έργου: Josephine Baker)

Ronnie Wood
Ο Ronnie Wood γεννήθηκε σε μια καλλιτεχνική οικογένεια, με τον πατέρα και τους αδελφούς του να σπουδάζουν μουσική ή τέχνη. Ο ίδιος ο Wood φοίτησε στο Ealing College of Art και παρόλο που τον κέρδισε η μουσική, συνέχισε να ζωγραφίζει καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του. Τα έργα του παρουσιάζουν τακτικά μέλη των Rolling Stones, άλλων μουσικών και διασημοτήτων. Περιστασιακά, υπάρχουν και πιο οικεία πορτρέτα των μελών της οικογένειάς του και της ζωής στο σπίτι. 50 από τα έργα του Wood εκτέθηκαν στην έκθεση "Faces, Time and Places", στη Broome Street Gallery στη Νέα Υόρκη.

(Τίτλος έργου: Beggar's Banquet, 1990)

David Bowie
Είναι ευρέως γνωστό ότι ο David Bowie δραστηριοποιήθηκε σε πολλά καλλιτεχνικά πεδία. Από τη συμμετοχή του σε Performance Art έως τη μουσική, κι από μίμος έως πρωτοποριακός ηθοποιός, στις δημιουργίες του στον καμβά και στη γλυπτική, ο Bowie είχε μια πολύ ισχυρή παρουσία στον κόσμο του πολιτισμού και των τεχνών. Υπήρξε όχι μόνο δημιουργος τέχνης, αλλά και κριτικός της, αρθρογραφώντας για το περιοδικό Modern Painter Magazine κατά τη δεκαετία του 1990. Τα έργα του παρουσιάστηκαν σε γκαλερί στις ΗΠΑ, στην Αγγλία και στην Ελβετία και πολλά δημοπρατήθηκαν για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

(Τίτλος έργου: DHead XXVIII..XXV, 1995-1996)

Patti Smith
Η Patti Smith άρχισε να εξερευνά τις εικαστικές τέχνες στη δεκαετία του 1960. Το 2008, το ίδρυμα Fondation Cartier pour l'Art Contemporain στο Παρίσι φιλοξένησε έκθεση των έργων τέχνης της  Patti Smith που δημιούργησε μεταξύ 1967 και 2007. Η έκθεση επεδίωξε να αναδείξει τις συνδέσεις στην καλλιτεχνική και πνευματική της ζωή μέσω σχεδίων, φωτογραφιών και ταινιών

.

(Τίτλος έργου: Self-Portrait, 1971)

Kim Gordon
H περσόνα των Sonic Youth, αποφοίτησε από το Otis College of Art & Design το 1977 και πήρε το πτυχίο της στη Νέα Υόρκη, όπου πέρασε τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80 γράφοντας για το περιοδικό Artforum Magazine και δημιουργώντας τις δικές της εγκαταστάσεις. Περιγράφοντας το εύρος της καλλιτεχνικής ζωής της, η Γκόρντον εξηγεί ότι είναι πιο πειθαρχημένη στις εικαστικές τέχνες και πιο «πρωτόγονη» ως μουσικός. Οι ζωγραφιές και οι ακουαρέλες της έχουν εκτεθεί σε διάφορες γκαλερί σε όλο τον κόσμο και δημιούργησαν οπτικά εφέ για ταινίες όπως η "V for Vendetta" και "Alexander". Έχει επίσης δημοσιεύσει δύο βιβλία που εξιστορούν τόσο τη ζωή της στη σκηνή όσο και τη ζωή της ως εικαστικός καλλιτέχνης.(Τίτλος έργου: Self-Portrait, 1971)