Λίγο πιο πέρα, ο γιος του Justin, βοηθούσε στη δουλειά για να ξεκουράσει τον ηλικιωμένο πατέρα του, καθώς ο ίδιος είχε περάσει όλο το πρωί σε κατ' οίκον επισκέψεις για να εξυπηρετήσει πελάτες. Η συγκέντρωση τους στο αντικείμενο της δουλειάς ήταν τόση που αρκούσε μόνο ένα τηλεφώνημα ή ο δοκιμαστικός ήχος για τη λειτουργία των πλήκτρων για να τους αποσπάσει.

Άριστος στη δουλειά του, ο 76χρονος μάστορας επισκευάζει γύρω στις είκοσι γραφομηχανές την εβδομάδα, κάποιες από τις οποίες χρησιμοποιούνται σε τηλεοπτικές σειρές ή ταινίες του κινηματογράφου. Όπως εξηγεί ο ίδιος, κάθε φορά που βλέπει στην τηλεόραση μία από τις μηχανές που εκείνος είχε αναδομήσει από τα χαλάσματα... ξεσπά αυτόματα σε γέλια!

Λίγοι πελάτες και καλοί...

Σαφώς η λίστα των πελατών του Schweitzer δεν είναι μεγάλη, κάτι απόλυτα φυσιολογικό αν σκεφτεί κανείς πως λίγοι πλέον χρησιμοποιούν γραφομηχανές κι οι περισσότεροι από αυτούς είναι συλλέκτες. Άξιο λόγου είναι πως εντός της λίστας βρίσκεται και ο διάσημος ηθοποιός, Tom Hanks καθώς φημίζεται για την αδυναμία του στον παραδοσιακό αυτό τρόπο γραφής... “Προτιμούν εμένα γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή”, είπε ο 76χρονος μάστορας χαριτολογώντας.

Στην πόλη του θεάματος και της κίνησης, ο Paul Schweitzer, είναι ένας από τους τελευταίους επισκευαστές γραφομηχανών, ο οποίος μάλιστα χωρίς δεύτερη σκέψη απορρίπτει τις νέες τεχνολογίες. Τους υπολογιστές, τα ipads, τα smartphones...Ως ένας από τους λίγους θιασώτες της παράδοσης εκφράζει τη θλίψη του για την απώλεια του είδους του. “Όσο περνά ο καιρός μένουμε όλο και πιο λίγοι. Αν παλιά ξεφύλλιζε κανείς τις σελίδες του καταλόγου με τις πληροφορίες, θα έβρισε τουλάχιστον έξι εταιρείες που αναλάμβαναν επισκευές γραφομηχανών στο Μανχάταν. Τώρα είμαστε πολύ λιγότεροι”, τόνισε.

Οι γραφομηχανές, με το πέρασμα των χρόνων, καταστάθηκαν σε σύμβολα των επαγγελματιών συγγραφέων, της επιχειρηματικής ελίτ, των ανθρώπων που ήθελαν να πουν κάτι και μάλιστα γρήγορα. Το να γράφεις σε γραφομηχανή κάποιες φορές μοιάζει περισσότερο με το να παίζεις πιάνο, σαν ένα κρουστό για την εξάσκηση της σκέψης.

Μια οικογενειακή επιχείρηση

Όλα ξεκίνησαν το 1932, όταν ο πατέρας του Paul, Abraham, βρήκε δουλειά στο συγκεκριμένο κλάδο που τότε θεωρούνταν προσοδοφόρος. Στα 18 άρχισε να μαθαίνει τους κανόνες του εμπορίου και λίγα χρόνια αργότερα έφτιαξε τη δική του επιχείρηση. Όπως εξηγεί ο Paul, “τον θυμάμαι πάντα να έχει δουλειά. Τότε κάθε γραφείο, σε κάθε εταιρεία, είχε και μια γραφομηχανή.”

Όσον αφορά τη σύγχρονη πραγματικότητα, ο Paul εξομολογείται πως παρά το γεγονός πως όλοι πια έχουν τους υπολογιστές τους, η αξία της παραδοσιακής γραφομηχανής παραμένει ανεκτίμητη. Κι αυτό γιατί αν κάποιος θέλει να συγκεντρωθεί, να μείνει μόνος με τις σκέψεις του και να τις αποτυπώσει στο χαρτί, θα προτιμήσει τη γραφομηχανή.

“Ξέρω πως κάποια στιγμή όλο αυτό θα τελειώσει και οι γραφομηχανές θα αφανισθούν ολοκληρωτικά καθώς δεν θα υπάρχει πια κανείς να τις επισκευάζει. Λυπάμαι ιδιαίτερα γι' αυτό. Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα”, είπε ο 76χρονος επισκευαστής και γύρισε πλευρό για να συγκεντρωθεί στη δουλειά του.