Το όνομα του Ρόδου

Κινηματογραφική μεταφορά (1986), από τον Γάλλο σκηνοθέτη Ζαν-Ζακ Ανό, του πρώτου μυθιστορήματος που εξέδωσε ο Ουμπέρτο Έκο, το 1980, προκαλώντας μεγάλη αίσθηση στο χώρο της λογοτεχνίας. Το διάσημο αστυνομικό μυθιστόρημα - μεσαιωνικό χρονικό: «Το όνομα του ρόδου».

Βρισκόμαστε στο Μεσαίωνα του 14ου αιώνα, όπου ό,τι έχει απομείνει από τα κείμενα της αρχαίας γνώσης βρίσκεται στα χέρια της εκκλησίας. Οι μοναχοί της Ευρώπης είναι οι μόνοι που έχουν πρόσβαση στα αρχαία κείμενα καθώς πολλά από αυτά θεωρούνται επικίνδυνα εξαιτίας του ειδωλολατρικού τους περιεχομένου.

Ο σκηνοθέτης Jean-Jacques Annaud πέρασε τέσσερα ολόκληρα χρόνια από τη ζωή του γυρνώντας στην Ευρώπη και την Αμερική προκειμένου να εντοπίσει τους κατάλληλους ηθοποιούς οι οποίοι θα ταίριαζαν με τους ακόλαστους μοναχούς της μονής. Ακόμη και η επιλογή του Sean Connery ως πρωταγωνιστή πέρασε πρώτα από χίλια κύματα ενώ το αποτέλεσμα δικαιώνει όσους είχαν βυθιστεί πρώτα στο μυστήριο του βιβλίου.

1984

Η τελευταία μυθιστορηματική εργασία του Τζορτζ Όργουελ, ένα βιβλίο-σταθμός στην πολιτική σκέψη του 20ού αιώνα και μια οξεία κριτική στα απολυταρχικά καθεστώτα μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη.

Κεντρικός ήρωας της ταινίας είναι ο Ουίνστον Σμίθ, ένας κυβερνητικός υπάλληλος και μέλος του εξωτερικού κόμματος της Ωκεανίας, μιας από τις τρεις χώρες που είναι χωρισμένος πλέον ο πλανήτης. Τα γεγονότα διαδραματίζονται το έτος 1984 - αντιστροφή του 1948, έτος συγγραφής από τον Όργουελ του ομώνυμου βιβλίου. Οι κοινωνικές τάξεις στην Ωκεανία είναι τα μέλη του εσωτερικού κόμματος που ασκούν τη διοίκηση της χώρας, τα μέλη του εξωτερικού κόμματος (οι κρατικοί υπάλληλοι) και οι προλετάριοι (τα εργατικά χέρια).

Η ταινία γυρίστηκε μετά το θάνατο του Όργουελ, και μόνο αφότου η γυναίκα του και πλέον νόμιμη κάτοχος των δικαιωμάτων της ταινίας βεβαιώθηκε ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί κανένα ειδικό εφέ. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε τους John Hur, Richard Burton και Suzanna Hamilton και ολόκληρη η ταινία είναι αφιερωμένη στην μνήμη του δεύτερου καθώς, πέθανε δύο μήνες πριν την επίσημη πρεμιέρα της στη Βρετανία.

Τα σταφύλια της οργής

Τα «Σταφύλια της οργής», το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα του Τζον Στάινμπεκ, είναι η ιστορία των ταπεινών και καταφρονεμένων της Αμερικής στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, στις αρχές της δεκαετίας του 1930, αμέσως μετά το μεγάλο κραχ του 1929.

Το βιβλίο του Στάινμπεκ συζητήθηκε όσο κανένα άλλο στην εποχή του, με την ίδια ζέση επαινέθηκε και κατηγορήθηκε («ένα μάτσο ψέματα», «κομμουνιστική προπαγάνδα», κ.α.). Χαρακτηριστικά, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι τράπεζες θεωρούσαν το μυθιστόρημα επικίνδυνα ανατρεπτικό, η εταιρία παραγωγής 20th Century Fox γύρισε την ταινία με τον παραπλανητικό τίτλο «Λεωφόρος 66», το όνομα της κεντρικής λεωφόρου στις ΗΠΑ που οδηγεί στην Καλιφόρνια. Παρά τις πιέσεις, το βιβλίο διαβάστηκε ευρύτατα και εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα κλασικά αριστουργήματα της αμερικανικής αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Αν και η ταινία είναι αρκετά διαφοροποιημένη από το βιβλίο, μέχρι και σήμερα κατατάσσεται σε μία από τις καλύτερες ταινίες της εποχής με δύο όσκαρ και αρκετές υποψηφιότητες στο ενεργητικό της.

Περηφάνια και Προκατάληψη

Η ταινία Περηφάνια και προκατάληψη (Αγγλικός τίτλος Pride And Prejudice) του 1940, αποτελεί μεταφορά του μυθιστορήματος της Τζέιν Όστεν Περηφάνια και προκατάληψη.

Ο σεναριογράφος της ταινίας, ο γνωστός συγγραφέας Άλντους Χάξλεϊ βασίστηκε στη θεατρική μεταφορά του μυθιστορήματος της Όστεν που είχε κάνει η Χέλεν Τζερόμ, για να γράψει το σενάριο, ενώ τη σκηνοθεσία έκανε ο Ρόμπερτ Ζ. Λέοναρντ. Η ταινία εμφανίζει αρκετές διαφορές με το μυθιστόρημα της Όστεν, κυρίως όσον αφορά την περίοδο στην οποία διαδραματίζονται τα γεγονότα που εξιστορούνται. Το μυθιστόρημα της Όστεν τοποθετεί τους ήρωες στη Γεωργιανή Αγγλία, ενώ στην ταινία οι ήρωες τοποθετούνται στη μεταβατική περίοδο από την Γεωργιανή στη Βικτωριανή εποχή που ονομάζεται Regency.

Άλλη μια διαφορά εντοπίζεται στη συζήτηση που έχει η Ελίζαμπεθ με τη θεία του κυρίου Ντάρσι, Λαίδη Κάθριν Ντε Μπεργκ, η οποία σε αντίθεση με το μυθιστόρημα εγκρίνει τον επερχόμενο γάμο του Ντάρσι με την Ελίζαμπεθ και προσποιείται ότι δεν πρόκειται να δώσει τη συγκατάθεσή της. Στο μυθιστόρημα η Λαίδη Κάθριν Ντε Μπεργκ είναι αντίθετη στο γάμο του Ντάρσι με την Ελίζαμπεθ.

Το σκάφανδρο και η πεταλούδα

Χωρίς καμία αμφιβολία, η larger than life πραγματική ιστορία του Ζαν-Ντομινίκ Μπομπί ξεπερνά και την πιο υπερβολική μυθοπλασία: διευθυντής σύνταξης στο γαλλικό Elle και μπον βιβέρ με αδυναμία στο αντίθετο φύλο, έμεινε από τη μία στιγμή στην άλλη παράλυτος σε όλο του το σώμα. Σε όλο; Γράψτε λάθος. Αξιοποιώντας την δυνατότητα να κουνήσει μόνο το ένα του μάτι, ο Μπομπί θα κατορθώσει όχι μόνο να χτίσει κώδικες επικοινωνίας με το περιβάλλον του, αλλά και να υπαγορεύσει ολόκληρη την, ομότιτλη με την ταινία, βιογραφία του. Αναλαμβάνοντας την εξαιρετικά δύσκολη αποστολή να ενώσει τις δύσκολες στιγμές της ασθένειας με τα σπαράγματα μιας ζωής που έφυγε ανεπιστρεπτί, ο Τζούλιαν Σνάμπελ την φέρνει εις πέρας με ευαισθησία, χιούμορ και σκηνοθετική μαεστρία, για να ξεπεράσει ακόμα και το επιτυχημένο «Η Θάλασσα Μέσα μου». Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών.

Έκλειψη

Ταινία γυρισμένη πάνω στις ασήμαντες χειρονομίες, στα ανέκφραστα πρόσωπα, στις γεμάτες σιωπές, στους νεκρούς χρόνους και στους άδειους χώρους μιας «αδιάφορης» και «αποστασιοποιημένης» πόλης: στοιχεία που αναδεικνύουν το ψυχικό κενό, την εσωτερική απάθεια, την υπαρξιακή αδράνεια και, εν τέλει, την έκλειψη των ίδιων των συναισθημάτων της κεντρικής ηρωϊδας. Τελευταίο μέρος της τριλογίας της αλλοτρίωσης και μια από τις πιο ώριμες ταινίες του Αντονιόνι. Ειδικό βραβείο Φεστιβάλ Καννών.

 «...Και στα μάτια της βασιλεύει το κενό». Μια νέα όμορφη γυναίκα συναντά έναν πολύ ζωντανό, επίσης νεαρό, άνδρα και τον ερωτεύεται. Όμως, η σχέση τους είναι καταδικασμένη να αποτύχει εξαιτίας της φύσης τους. Δύο μήνες μετά την έναρξη της σχέσης συμφωνούν σε ένα σταυροδρόμι να διακόψουν... Νέοι, ωραίοι και δυστυχείς.

Το κορίτσι με το τατουάζ

Το Κορίτσι με το Τατουάζ (αγγλικά: The Girl with the Dragon Tattoo) είναι αμερικανικό θρίλερ μυστηρίου παραγωγής 2011, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Φίντσερ και σενάριο του Στίβεν Ζαϊλίαν. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Στιγκ Λάρσον και αποτελεί ριμέικ της σουηδικής ταινίας Män Som Hatar Kvinnor του 2009. Πρωταγωνιστούν οι Ντάνιελ Κρεγκ και Ρούνι Μάρα. Ο Μίκαελ Μπλόμκβιστ, ένας κορυφαίος ερευνητής δημοσιογράφος που έχει βρεθεί κατηγορούμενος για δυσφήμηση ενός επιχειρηματία, αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την εξαφάνιση της ανιψιάς του Χένρικ Βάνγκερ, ενός συνταξιούχου μεγαλοβιομήχανου, η οποία αγνοείται εδώ και 40 περίπου χρόνια. Στην πορεία της έρευνάς του, ο Μπλόμκβιστ ανακαλύπτει πως η μακρά ιστορία της πολυμελούς οικογένειας του Βάνγκερ είναι γεμάτη από ίντριγκες, μίση και καλά κρυμμένα μυστικά. Η Λίσμπεθ Σαλάντερ, μια εκκεντρική χάκερ με περίεργη συμπεριφορά και με αρκετά προβλήματα με το νόμο, αποφασίζει να τον βοηθήσει και μαζί να μάθουν την αλήθεια.

H Sony Pictures Entertainment ξεκίνησε την ανάπτυξη της ταινίας το 2009. Χρειάστηκαν τρεις μήνες για να αποκτήσει το στούντιο τα κινηματογραφικά δικαιώματα του μυθιστορήματος, κατά τη διάρκεια των οποίων προσέλαβαν τους Ζαϊλίαν και Φίντσερ. Το σενάριο χρειάστηκε έξι μήνες να γραφτεί, με τους τρεις από αυτούς να απαιτούνται για την ανάλυση της νουβέλας. Με προϋπολογισμό 90 εκατομμύρια δολάρια, τα γυρίσματα διήρκησαν πάνω από επτά μήνες και πραγματοποιήθηκαν στη Σουηδία, Ελβετία και Νορβηγία.