«Το μουνί είναι η μεγαλύτερη μπίζνα»

Το Penna με τη βοήθεια του Γρηγόρη Λάζου πολύπειρου καθηγητή εγκληματολογίας στο Πάντειο που έχει χρόνια εγκύψει στο θέμα  επιχείρησε να περιορίσει την έκτασή του στα καθ΄ ημάς, φωτίζοντας την κατάσταση, γνώριμη για πολλούς, που συναντάμε στο Αθηναϊκό κέντρο και πέριξ.

Χωρίς καμιά προσπάθεια να κρύψει την απογοήτευσή του, ο κ. Λάζος σχολιάζει εισαγωγικά την παντελή απουσία της Πολιτείας αλλά και των πολιτών που ξέρουν ή τουλάχιστον υποψιάζονται τι γίνεται και αποστρέφουν το βλέμμα, υποκύπτοντας στη βολική ηθικολογία και τις πλαδαρές παραινέσεις.

«Είμαστε έτοιμοι πάλι να κηρύξουμε πόλεμο εναντίον των εκδιδόμενων, στη λογική του αποδιοπομπαίου τράγου, ανάγοντας ασυγχώρητα το σύμπτωμα σε αίτιο» προειδοποιεί. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι ο μισαλλόδοξος χριστιανισμός επιχείρησε να εξοντώσει τις πόρνες. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, λέει ο Πετρόπουλος, «γνωστός αρχικερατάς, σύζυγος πουτάνας και γαμπρός πουτάνας, υπήρξε μέγας διώκτης της πορνείας».

Οι κατοπινοί απλώς κατάλαβαν ότι συμφέρει περισσότερο να οργανώσουν συστηματικά το επάγγελμα, όταν διαπίστωσαν πόσο επικερδές είναι. Το συνόψισε με απαράμιλλη επιγραμματικότητα κάπουε στον κ. Λάζο ένας νταβατζής. «Το μουνί είναι η μεγαλύτερη μπίζνα» είπε.

Οι Ελληνίδες έχουν τα μαύρα πρωτεία

Η δραματική επέκταση της ανέχειας ωστόσο, στους μνημονιακούς καιρούς μας έχει επιδεινώσει, όπως είναι επόμενο και τους όρους άσκησης της πορνείας. Ολοένα και περισσότερες Ελληνίδες πουλάνε το σώμα τους και το πουλάνε σε χαμηλή τιμή παίρνοντας τα πρωτεία από τις αλλοδαπές εκδιδόμενες.

Στην Αθήνα αυτήν την περίοδο ο αριθμός των εκδιδομένων γυναικών ανέρχεται περίπου στις 12.000, στις οποίες προστίθενται γύρω στους 500 τραβεστί. Τα μεγέθη είναι εμφανώς μικρότερα σε σχέση με το 2000, οπότε έφθαναν τις 22.000, όμως στα χρόνια που διανύουμε έχουν πάρει ξανά την ανιούσα, με τις Ελληνίδες να ανακτούν ταχύτατα την πρωτοκαθεδρία.

Εκτός αυτού, η ποιοτική διαφορά, είναι ότι εγκαταλείπονται οι παληοί ηθικοί κώδικες και η ηθική γεωμετρία των παλαιών μπουρδέλων - «μου προκαλεί έκπληξη η ψυχρότητα πλέον και ο στυγνός επαγγελματισμός του χώρου» εξομολογείται αφοπλιστικά ο κ. Λάζος, προσθέτοντας αποκαρδιωτικά «δεν πρόκειται μόνο για απόλυτη ηθική αποσύνθεση, αλλά και για ραγδαία σωματική έκπτωση που φθάνει στα όρια της αδιαφορίας για την τήρηση κάθε κανόνα υγιεινής».

Νόμιμα «σπίτια», Studio και καλντερίμι

Δραματική επίσης είναι η συρρίκνωση των νόμιμων οίκων ανοχής, όπως αυτούς που συναντούσαμε σε ελεγχόμενες περιοχές σαν την οδό Φυλής στο αθηναϊκό κέντρο, η οποία είναι θεαματικά δυσανάλογη με την εξάπλωση των Studio που ξεφυτρώνουν τώρα σαν μανιτάρια σε κάθε γειτονιά της Αθήνας.

Οι αριθμοί τρομάζουν. Ο κ. Λάζος υπολογίζει ότι οι νόμιμοι οίκοι ανοχής μετά βίας υπερβαίνουν τους 10 (ολογράφως, δέκα!) την ίδια στιγμή που λειτουργούν στην Αθήνα συνολικά 825 Studio σε καθεστώς γκρίζας και αβέβαιης νομιμότητας.

Υπάρχει όμως και το «καλντερίμι». Οι υπαίθριες θέσεις, ήγουν τα «πόστα», στην Αθήνα (μικτά, γυναικών και τραβεστί) είναι περίπου 6.500 και δεν είναι όλα της ίδιας στρατηγικής βαρύτητας, όπως δεν είναι και ισοδύναμης οικονομικής αξίας.

Η καλή βάρδια, βραδυνές και μεσονύχτιες συνήθως ώρες, είναι αυτή που σηκώνει το κύριο βάρος της πελατείας. Αντίθετα, στις πρωϊνές η ορθοστασία τρώει τις εκδιδόμενες η πλειοψηφία των οποίων τη βγάζει δεν τη βγάζει με κάτι λιγότερα από 300 ευρώ το μήνα. Συμβαίνει συχνά, οι γυναίκες που ξεροσταλιάζουν, π.χ στην χιλιοτραγουδισμένη οδό Αριστοτέλους να μην  έχουν φάει κάτι από την προηγούμενη.

«Αυτές οι γυναίκες, είναι σπερματοδοχεία», λέει χωρίς ίχνος κυνισμού ο κ. Λάζος. «Με εξαίρεση μια ελίτ που αμείβεται υψηλά και συμπληρώνει την σκληρή πορνεία όπου συγκαταλέγεται και η ικανοποίηση διάφορων φετίχ και βίτσιων», οι περισσότερες εγκλωβίζονται στη μιζέρια και το θάνατο.

«Στην πορνεία υπάρχουν πολλοί τρόποι να μπεις κι ούτε ένας που να βγάζει στην έξοδο» του είπε κάποια στιγμή μια φτωχή εκδιδόμενη και στην κατηγορία αυτή, είναι εκτεταμένη η χρήση ναρκωτικών, έστω «μαλακών» αλλά και ψυχοτρόπων ουσιών διότι η αγριότητα του χώρου έχει τέτοια ένταση, ώστε τις χρειάζονται για να μαλακώνει η ψυχή τους. Στις συνθήκες αυτές, δεν είναι εύκολο να μιλάμε για δαπάνες Υγείας…

Εξίσου συχνά όμως, είναι τα φοβερά επεισόδια, μεταξύ των ίδιων των γυναικών και των σωματεμπόρων, για τον έλεγχο της πιάτσας, αποκαλύπτοντας τις κρυφές διαστάσεις και την ένταση του χώρου.

Περιττεύει να ειπωθεί ότι όλη αυτή η δραστηριότητα, βρίσκεται εκτός ουσιαστικού υγειονομικού ελέγχου. Ο κ. Λάζος υπογραμμίζει καθησυχαστικά ότι δεν υπάρχει κίνδυνος υγειονομικής βόμβας όπως απερίσκεπτα είχε πει παλαιότερα ως υπουργός Υγείας ο Ανδρέας Λοβέρδος. Όμως είναι βέβαιος ότι οι αρμόδιες αρχές αγνοούν πλήρως το θέμα αφού επιλέγουν να μην ασχολούνται ενεργά, καταρτίζοντας έστω υποτυπώδη προγράμματα για τον έλεγχο του πληθυσμού και της πελατείας.

Οι πελάτες, οι ταρίφες και ο  γιγάντιος τζίρος

Ο αριθμός της πελατείας εκπλήσσει. Οι γηγενείς και μόνιμοι κάτοικοι της Αθήνας τα 10 τουλάχιστον τελευταία χρόνια, φθάνουν τις 500.000 στους οποίους έρχονται να προστεθούν άλλες 150.000 κυρίως μετανάστες από την Ν. Αφρική και την Ασία οι οποίοι δεν υπήρχαν παλαιότερα. Όλοι αυτοί δίνουν ένα υπολογίσιμο εύρος στον αριθμό των μισθώσεων.

*οι τακτικοί πελάτες πηγαίνουν με εκδιδόμενες 4-5 φορές το μήνα

*οι ηλικιωμένοι περίπου 3 φορές

*και υπάρχει μια αυξανόμενη κατηγορία, των «ατάκτων» οι οποίοι θα πάνε οπωσδήποτε κάθε μήνα, αλλά χωρίς σταθερή συχνότητα η οποία καθορίζεται από το εισοδηματικό τους όριο.      

Δεν είναι δύσκολο από τα παραπάνω, να συμπεράνει κανείς ότι μιλάμε για μια τεράστια «μαύρη αγορά», στην οποία δεν μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια ο κύκλος εργασιών.

Ο κ. Λάζος πάντως, έχει βοηθήσει την Ελληνική Στατιστική Αρχή να καταλήξει σε κάποιες ασφαλείς σχετικώς προσεγγίσεις.

Εν αρχή είναι το ύψος της ταρίφας, που αντανακλά την υποχώρηση του βιοτικού επιπέδου και την προσαρμογή της στην χρόνια λιτότητα. Από τα 50 ευρώ που ήταν η βάση την περασμένη τουλάχιστον δεκαετία, οι τιμές σήμερα κυμαίνονται μεταξύ 5 έως 30 ευρώ. Ο μέσος όρος κινείται γύρω στα 20 ευρώ, αλλά, δεν λείπουν φαινόμενα εξαθλίωσης, όπου γυναίκες εκδίδονται ακόμα και για το πικρό ψωμί της ημέρας…

Με απλές αριθμητικές πράξεις, προκύπτει ένας τζίρος γύρω στα 600 εκ. ευρώ- μέγεθος τεράστιο για την Ελλάδα της εξαθλίωσης και της δεινής κρίσης, το οποίο πάντως εμφανίζει πτωτική τάση, καθώς η «επίσκεψη» υποχωρεί πλέον, στα 15 ευρώ.

Που πάνε τα λεφτά;

Σε αυτόν το χώρο, όπου δεν φωτίζεται απ΄ τη ζέστα του ήλιου και της ανθρώπινης παρουσίας, κυριαρχούν οι σωματέμποροι- το αρχαιότερο στην πραγματικότητα επάγγελμα  του κόσμου, σύμφωνα με τον αμερικανό κοινωνιολόγο Barret - αντικαθιστώντας τα δίκτυα και τα κυκλώματα του trafficking που διατηρούν πάντως ακόμα την ισχύ τους. Είναι δεκάδες, διαπιστώνει ο κ. Λάζος, οι μορφές της σωματεμπορίας, η πλειοψηφία της οποίας είναι σε χέρια Ελλήνων, ενώ κάθε εθνικότητα, π.χ Αφρικανές, Αλβανές, Ουκρανές διαθέτει δικά της «αφεντικά».

Και υπάρχουν και «μικροαγαπητικοί» που παρασιτούν, όπως υπάρχουν και οι ιδιοκτήτες των ακινήτων που ενοικιάζονται ανενδοίαστα σε πόρνες και πλουτίζουν από αυτές και οι οποίοι προφανώς βρίσκονται στην ίδια ηθική μοίρα με τους νταβατζήδες. Και, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, μεροκάματο από το διάτρητο σώμα της πορνείας βγάζουν, όπως αποκάλυψε στην πορεία των ερευνών στον κ. Λάζο ένας στρατηγός της ΕΛ.ΑΣ και αυτοί που «φροντίζουν» τις πόρνες και ανθρωπιστές που δήθεν τις «υπερασπίζονται» προφανώς με το αζημίωτο. 

Είναι ξεκάθαρο ότι η ΕΛ.ΑΣ δεν μπορεί ακόμα και να ήθελε, να κάνει τίποτε. Η λύση των κοινωνικών προβλημάτων δεν είναι αρμοδιότητα της Αστυνομίας και άλλωστε και στην περίπτωση που εξαπέλυε ανελέητο κυνήγι το μόνο έμπρακτο αποτέλεσμα θα ήταν να μετακινηθούν νομαδικά κάπου αλλού αυτοί οι πληθυσμοί.

Επιμύθιο

«Όταν η χώρα συνέλθει, θα μπει και στην πορνεία μια τάξη» σχολιάζει σαν να μονολογεί ο κ. Λάζος, βλέποντας στο ωχρό πρόσωπο κάθε πόρνης να στάζει η εξαθλίωση όλων μας- πελατών και πολιτισμένων.

Για λόγους δικαιοσύνης, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι ο καθηγητής Γρηγόρης Λάζος, άρχισε να βουτά στα βαθειά νερά του προβλήματος από τον Δεκέμβρη του 2011, χωρίς καμία υλική και τεχνική στήριξη, με ψυχικό και σωματικό άλγος και έχοντας μονάχα την ανιδιοτελή συνδρομή των φίλεργων συνεργατών του που εμπνέει η δική του στάση. Για ποιόν λόγο; τον ρωτώ. Παίρνει βαθειά ανάσα και λέει απλά «για να έχουν αυτές οι γυναίκες αξιοπρέπεια…»! 

Γιώργος Ηλία Χατζηδημητρίου