Ήταν ο κύριος υποστηρικτής του επικού θεάτρου. Σκοπός του στα έργα του ήταν το κοινό να υιοθετήσει μια προοπτική για να αναγνωρίσει την κοινωνική αδικία και την εκμετάλλευση. Να κινητοποιηθεί για να φέρει την αλλαγή στη ζωή του. Για το σκοπό αυτό, ο Μπρεχτ χρησιμοποίησε τεχνικές που υπενθύμιζαν στον θεατή ότι το έργο είναι μια αναπαράσταση της πραγματικότητας και όχι η πραγματικότητα.

Η σύγχρονη ανησυχία του Μπρεχτ για το δράμα-ως-μέσον, οδήγησε στη βελτίωση της “επικής μορφής” του δράματος. Επίσης, έφερε μία σειρά από νέες τεχνικές όπως η άμεση επικοινωνία του ηθοποιού με το κοινό, ο έντονος φωτισμός της σκηνής, η χρήση τραγουδιών για τη διακοπή της δράσης, οι επεξηγηματικές πινακίδες, η μεταφορά του κειμένου στο τρίτο πρόσωπο ή σε παρελθοντικό χρόνο στις πρόβες κ.ά. Επιπλέον, με την Όπερα της Πεντάρας επηρέασε σημαντικά το μιούζικαλ.

Έγραψε εκατοντάδες ποιήματα, χρησιμοποιώντας την ποίησή του για να επικρίνει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, συμπεριλαμβανομένων των Ναζί και της γερμανικής μπουρζουαζίας.