Ο Γουσταύος Λε Μπον γεννήθηκε στο Nogent-le-Rotrou της Γαλλίας και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού αποφοιτώντας το 1866. Εξέδωσε μια σειρά από ιατρικά άρθρα και βιβλία. Υπηρέτησε στο γαλλικό στρατό, στο υγειονομικό σώμα μετά το ξέσπασμα του Γαλλοπρωσικού πολέμου όπου και παρασημοφορήθηκε. Η ήττα στον πόλεμο της Γαλλίας σε συνδυασμό με την Παρισινή Κομμούνα του 1871 διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό την θεωρία του. Ταξίδεψε στην Ευρώπη, την Ασία και την Βόρεια Αφρική κατά το διάστημα από το 1860 έως το 1880. Έγραψε αφηγήσεις του ταξιδιού του, έργα για την αρχαιολογία και της ανθρωπολογία βασισμένα πάνω στους πολιτισμούς της Ανατολής. Στη δεκαετία του 1890, στράφηκε στην ψυχολογία και την κοινωνιολογία αναπτύσσοντας την άποψη ότι ο όχλος και τα πλήθη σχηματίζουν μια νέα ψυχολογική οντότητα, τα χαρακτηριστικά της οποίας καθορίζονται από το φυλετικό ασυνείδητο του πλήθους.
Στο συγγραφικό του έργο ενσωματώνονται οι θεωρίες των εθνικών χαρακτηριστικών, η φυλετική και ανδρική ανωτερότητα, η συμπεριφορά της αγέλης και η ψυχολογία του πλήθους. Ανέλυσε ιστορικά, πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα θέτοντας την βάση για την επιστήμη της κοινωνικής ψυχολογίας. Τα πορίσματα των ερευνών του, ήταν αντίθετα στις κρατούσες θεωρίες περί ισότητας, ειρήνης και αδελφότητας.
To συγγραφικό έργο του αγνοήθηκε ή δυσφημίστηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του από την γαλλική ακαδημαϊκή και επιστημονική κοινότητα λόγω των πολιτικών συντηρητικών και αντιδραστικών θεωριών του. Ο Λε Μπον ήταν επικριτής της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού και επηρέασε διαφορετικούς πολιτικούς και ακαδημαϊκούς, όπως ο Θεόδωρος Ρούζβελτ, ο Μπενίτο Μουσολίνι, ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Βλαντιμίρ Λένιν.