Άλλοτε πάλι η αφοσιωμένη νοσοκόμος Άλισον Κάνιγχαμ (στην οποία οφείλει το όνομά της η Άλισον Γκρέιμ στο μυθιστόρημα Ο Άρχοντας του Μπαλαντρέ), του τραγουδούσε παλιά σκωτσέζικα τραγούδια ή του διάβαζε αποσπάσματα από την Αγία Γραφή. Ο Στίβενσον είχε πολύ ζωηρό μυαλό και άκουγε με λαχτάρα τα σκωτσέζικα παραμύθια που του διάβαζαν. Ποτέ, σ' όλη του τη ζωή, δεν αισθάνθηκε τη χαρά που φέρνει η καλή σωματική υγεία, έγραψε όμως για τα παιδικά του χρόνια τα εξής: "Για μένα η κακή μου υγεία χρονολογείται από τότε που έμενα άγρυπνος στις τρομερές ατέλειωτες νύχτες, ταραγμένος αδιάκοπα από τον πνιχτό εξαντλητικό βήχα και το πρωί παρακαλώντας να κοιμηθώ, μέσα από τα βάθη του τσακισμένου μικρού κορμιού μου".

Τέτοιο περιβάλλον ήταν φυσικό να εμπνέει την ευαίσθητη ψυχή του Στίβενσον. Αργότερα, ως ώριμος πλέον συγγραφέας και ποιητής, έγραψε μία ολόκληρη συλλογή από παιδικά ποιήματα με τον τίτλο "Παιδική Ανθολογία".

Η αλμύρα της θάλασσας, η ομίχλη πάνω από τα έλη, ο αέρας που φυσά από το πέλαγος -όλα αυτά που όμορφα περιγράφει ο συγγραφέας- φαίνονται τόσο αληθινά στον αναγνώστη γιατί είναι ένα κομμάτι από τη ζωή του Στίβενσον. Ο πατέρας του συγγραφέα ήταν ένας Σκωτσέζος μηχανικός και ένα από τα καθήκοντά του ήταν να επιθεωρεί τους φάρους και τα λιμάνια κατά μήκος των άγριων ακτών της Σκωτίας. Συχνά έπαιρνε μαζί και το γιο του. Έτσι, πολλά γεγονότα από τη ζωή του πατέρα του έγιναν αργότερα οι περιπέτειες των αμέτρητων ηρώων που ζουν μέσα στις ιστορίες του.

πηγή: wikipedia