Οι αλυκές στο Salar de Uyuni στη Βολιβία έχουν ονομαστεί – και όχι άδικα –«επίγειος παράδεισος». Τις ηλιόλουστες μέρες ο επισκέπτης θα αντικρίσει ένα απέραντο λευκό από παχιά κρούστα από αλάτι. Αλλά με την πρώτη βροχόπτωση το μέρος μετατρέπεται στον μεγαλύτερο καθρέφτη του κόσμου που φαίνεται να μην τελειώνει πουθενά, καθώς το μάτι χάνεται στην απέραντη έκταση. Η αλυκή Salar de Uyuni είναι η μεγαλύτερη από τις δύο αλυκές, που παρέμειναν, όταν στέρεψε η γιγαντιαία προϊστορική λίμνη Minchin. Πρόκειται για την μεγαλύτερη αλατο-λίμνη στον κόσμο καθώς αγγίζει τα 10.582 τετραγωνικά χιλιόμετρα σε μέγεθος. Βρίσκεται πολύ κοντά στην κορυφή των Άνδεων σε υψόμετρο 3.650 χιλιόμετρων, γεγονός που την κάνει να μοιάζει ως την συνέχεια του ουρανού, προκαλώντας ένα πολύ εντυπωσιακό θέαμα.... 

Όταν η λίμνη αποξηράνθηκε, πέρα από τις δύο τεράστιες περιοχές με ερήμους από αλάτι, άφησε πίσω της δύο νέες λίμνες. Η μία έχει ένα πορφυρό χρώμα και αποτελεί γόνιμο έδαφος για τα ροζ φλαμίνγκο ενώ η άλλη έχει ένα πράσινο χρώμα και χαρακτηρίζεται «ζωντανή» γιατί είναι γεμάτη από μικροοργανισμούς. Η περιοχή είναι τόσο μεγάλη σε έκταση και τόσο επίπεδη, που αποτελεί ιδανικό εργαλείο για την ΝΑΣΑ για την βαθμονόμηση των υψομετρητών των δορυφόρων για παρατηρήσεις που αφορούν τη Γη. Έχει υπολογισθεί ότι η αλυκή περιέχει 10 δις τόνους αλατιού και κάθε χρόνο εξάγονται περίπου 25.000 χιλιάδες τόνοι. Η συγκομιδή γίνεται μαζεύοντας το αλάτι σε λόφους και μετά περιμένουν να στεγνώσει. Πέρα από το ότι είναι πηγή αλατιού, υπάρχουν και μεγάλες ποσότητες νατρίου, μαγνησίου, καλίου, βόρακα και λιθίου. Λέγεται ότι η Βολιβία κατέχει το 50% των αποθεμάτων λιθίου που υπάρχουν πάνω στη γη.... 

Το να επισκεφθεί κανείς το Salar de Uyuni είναι αρκετά εύκολο. Τα τρένα είναι διαθέσιμα από τις κοντινές πόλεις όπως το Ορούρο και το Βιγιασόν, ενώ υπάρχει και λεωφορείο από το La Paz..