1. Λίθιο

Χρησιμοποιείται για τις διαταραχές της διάθεσης, όπως η διπολική διαταραχή. Πώς όμως έγινε γνωστή αυτή του η ιδιότητα; Προτού λάβει την έγκριση του Αμερικανικού οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) το 1970, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1840 για τη θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας και για τις πέτρες στην ουροδόχο κύστη. Έναν αιώνα αργότερα, ο Αυστραλός ψυχίατρος John Cade παρατήρησε ότι τα ινδικά χοιρίδια στα οποία έγινε ένεση με μια μορφή λιθίου εκδήλωσαν αλλαγές στη συμπεριφορά. Μετέπειτα κλινικές μελέτες μεγάλης κλίμακας επιβεβαίωσαν την αποτελεσματικότητα του λιθίου για την πρόληψη της μανίας.

2. Κορτιζόνη

Χρησιμοποιείται για τη μείωση της φλεγμονής και τη θεραπεία του πόνου, των αλλεργικών αντιδράσεων, παθήσεων του δέρματος, καθώς και διαφόρων αυτοάνοσων ασθενειών όπως ο λύκος και η ψωρίαση. Πώς ανακαλύφθηκε; Η κορτιζόνη (και οι μετέπειτα μορφές, όπως η υδροκορτιζόνη) προέκυψε από μια φήμη που αναπτύχθηκε τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο ότι οι Γερμανοί πιλότοι που έκαναν ενέσεις με στεροειδείς ορμόνες κατάφεραν να αντιμετωπίσουν επιτυχώς το έντονο στρες που τους προκαλούσε το μεγάλο υψόμετρο. Ο μύθος ώθησε τον στρατό των ΗΠΑ να διεξάγει έρευνα για το θέμα και κάπως έτσι έγιναν γνωστές οι θεραπευτικές ιδιότητες της κορτιζόνης.

3. Μινοξιδίλη

Χρησιμοποιείται για την θεραπεία της ανδρογενετικής αλωπεκίας ή αλλιώς της φαλάκρας. Δεν δημιουργήθηκε όμως για αυτό το σκοπό. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην αγορά το 1979 ως μια σημαντική ανακάλυψη ενός φαρμάκου για την αντιμετώπιση της υψηλής πίεσης του αίματος. Ωστόσο, η αυξημένη τριχοφυΐα που προκαλούσε στο σώμα στο 80% των ασθενών που λάμβαναν το φάρμακο από το στόμα, έκανε τους ειδικούς να αλλάξουν γνώμη και να αρχίσουν να το προωθούν ως ένα φάρμακο για την αντιμετώπιση της τριχόπτωσης. Μέσα σε τρεις έως έξι εβδομάδες, οι ασθενείς με υπέρταση εμφάνισαν σκούρες τρίχες στο πρόσωπο και στη συνέχεια στην πλάτη, το στήθος, τα χέρια και τα πόδια.

4.Viagra

Σήμερα χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας. Ωστόσο δοκιμάστηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1980 για τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης και τη βελτίωση της ροής του αίματος σε ασθενείς με στηθάγχη (πόνος στο στήθος). Στα πειράματα που έγιναν, φάνηκε ότι δεν είχε κάποια σημαντική επίδραση στην στηθάγχη, είχε όμως μια αξιοσημείωτη «παρενέργεια»: βοήθησε τους συμμετέχοντες στη μελέτη να αποκτήσουν στύση. Το 1998 εγκρίθηκε ως θεραπεία για συστηματική λήψη (από το στόμα) για την ανδρική ανικανότητα, αντικαθιστώντας τα ενέσιμα φάρμακα.

5.Πενικιλίνη

Έχουν περάσει 86 χρόνια από τότε που ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ ο οποίος δούλευε στο νοσοκομείο St Mary στο Λονδίνο παρατήρησε ενοχλημένος ότι σε ένα τρυβλίο καλλιέργειας Πέτρι όπου καλλιεργούσε βακτήρια, είχε αναπτυχθεί μούχλα. Για καλή μας τύχη όμως δεν το πέταξε, καθώς διαπίστωσε με έκπληξη ότι η μούχλα είχε σκοτώσει τα βακτήρια. Η λατινική ονομασία του μύκητα (μούχλα) που αναπτύχθηκε ήταν «penicillum notatum» και για αυτό το λόγο το νέο φάρμακο ονομάστηκε πενικιλίνη.