Τα 168 μπουκάλια του ποτού βρέθηκαν άθικτα το 2010 στο κουφάρι ενός πλοίου που εντοπίστηκε έξω από το αρχιπέλαγος Όλαντ της Φινλανδίας, ενώ οι ερευνητές μελετώντας τα σχέδια των καλοδιατηρημένων φελλών κατέληξαν στο συμπέρασμα πως πρόκειται για σαμπάνια που εμφιαλώθηκε τη δεκαετία του 1830 ή 1840 από τις γαλλικές οινοποιίες Veuve Clicquot, Heidsieck και and Juglar.

Το διάστημα 2011-2012 μάλιστα δώδεκα φιάλες πωλήθηκαν σε δημοπρασία, ενώ οι συλλέκτες έδωσαν το ποσό ρεκόρ των 30.000 ευρώ για να τις αποκτήσουν. Δύο ml του ακριβού ποτού εστάλησαν για αναλύσεις στο Πανεπιστήμιο της Ρεμ στη Γαλλία, ενώ τώρα τα αποτελέσματα δημοσιεύονται στη διαδικτυακή επιθεώρηση «PNAS».

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η σαμπάνια βρισκόταν σε πολύ καλή κατάσταση, προφανώς λόγω της χαμηλής, σταθερής θερμοκρασίας και του απόλυτου σκοταδιού στο βυθό. Το φορτίο του πλοίου, σύμφωνα με τις πληροφορίες, προοριζόταν για τη Ρωσική Αυτοκρατορία, οι Ρώσοι ωστόσο, ως γνωστόν, την εποχή εκείνη προτιμούσαν να πίνουν σαμπάνια με τουλάχιστον 300 γραμμάρια σάκχαρων ανά λίτρο, ενώ η σαμπάνια του ναυαγίου περιείχε περίπου το μισό από αυτό.

Πιθανόν το φορτίο να προοριζόταν για τη Γερμανία, η οποία προτιμούσε τη σαμπάνια της λιγότερο γλυκιά. Για τα σημερινά γούστα, πάντως, η σαμπάνια των 170 ετών θα φαινόταν υπερβολικιά γλυκιά.

Οι συλλεκτικές φιάλες πωλήθηκαν για 30.000 ευρώ

Το πολυτελές ποτό που βρέθηκε στο ναυάγιο περιείχε μόλις 9% αλκοόλ κατά όγκο, συγκριτικά με 12% στις σημερινές σαμπάνιες. Το πιθανότερο είναι ότι οι οινοποιοί της εποχής δεν έλεγχαν τόσο καλά τη διαδικασία της ζύμωσης -ίσως γι΄αυτό η σαμπάνια τους μύριζε ελαφρώς σαν γιαούρτι ή τυρί.  Οι ερευνητές ανίχνευσαν επίσης τανίνες από ξύλο, ένδειξη ότι η σαμπάνια είχε ζυμωθεί σε ξύλινα βαρέλια.

Το ποτό, παρά την καλή κατάσταση στην οποία βρισκόταν, είχε πολύ λίγο διοξείδιο του άνθρακα για να σχηματίσει φυσαλίδες, πιθανότατα επειδή το αέριο δραπέτευσε σταδιακά μέσα από το φελλό. Οι σομελιέ της μελέτης ανίχνευσαν νότες μπαχαρικών, καπνού και δέρματος. Ωστόσο ο Ντομινίκ Ντεμαρβίλ, υπεύθυνος του οινοποιείου Veuve Clicquot που υπάρχει μέχρι και σήμερα, διαβεβαιώνει ότι μύρισε και ώριμα φρούτα, τρούφες και μέλι. Μάλιστα η Veuve Clicquot έσπευσε να ποντίσει ακόμα 350 φιάλες στην ίδια περιοχή της Βαλτικής, προκειμένου να μελετήσει πώς η πίεση και η χαμηλή θερμοκρασία επηρεάζουν την ποιότητα της σαμπάνιας.