Κάποτε, ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές

Σήμερα, έχει δύο

Κάποτε, δουλεύαμε οκτώ ώρες

Σήμερα, έχουμε χάσει το μέτρημα

Κάποτε, είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους

Σήμερα, τα λέμε μέσω twitter, Skype και Facebook

Κάποτε οι φίλοι μας ήταν πρόσωπα που γνωρίζαμε στην πραγματική ζωή, στο σχολείο, στο στρατό, στο πανεπιστήμιο, στη δουλειά, στη γειτονιά

Σήμερα, δεν είναι απαραίτητο να τους έχουμε συναντήσει, αρκεί να μοιραζόμαστε κάποια κοινά ενδιαφέροντα σε κάποια εικονική ζωή

Κάποτε, είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας

Σήμερα, κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός

Κάποτε, πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά

Σήμερα, πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε

Κάποτε, είχαμε δύο τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε

Σήμερα, έχουμε 100 κανάλια και δεν βρίσκουμε κανένα αξιόλογο πρόγραμμα

Κάποτε κυκλοφορούσαμε με τζιπ .2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν είχαμε τζιπ... 3.000 κυβικών

Σήμερα, κυκλοφορούμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1.000 κυβικών και ήμαστε χαρούμενοι

Κάποτε, είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας

Σήμερα, δεν έχουμε χρόνο για κανένα....

Κάποτε, η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό

Σήμερα, είναι ...ευσεβής πόθος

Κάποτε, λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό

Σήμερα, μας τα λέει ο navigator

Κάποτε, είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος

Σήμερα, τα βλέπουμε στην τηλεόραση ή στο Internet

Κάποτε, κοιτούσαμε τον άλλο στα μάτια και του ζητούσαμε συγγνώμη

Σήμερα, του το με στέλνουμε SMS

Κάποτε, τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από ανθρώπους σαν τον Σεφέρη

Σήμερα, παίρνουν συνέντευξη από… ανθρώπους της τηλεόρασης, που παντρεύονται, χωρίζουν και χαρακτηρίζονται ως «εθνικό θέμα»…

Κάποτε, ξυπνούσαμε πρωί - πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία

Σήμερα, δεν πάμε αφενός γιατί είναι...μπανάλ και αφετέρου γιατί οι παπάδες έγιναν μεσίτες και επιχειρηματίες

Κάποτε, ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη

Σήμερα, ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει τους οπαδούς δύο ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου

Κάποτε, είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος».

Σήμερα, λέμε «Αυτός φταίει»...

Κάποτε, τα παιδιά έβλεπαν στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο και τον Τιραμόλα

Σήμερα, βλέπουν τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν... τους κακούς.

Κάποτε, ζούσαμε με ένα μισθό

Σήμερα, ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε

Κάποτε, ζούσαμε για να δουλεύουμε

Σήμερα, δουλεύουμε για να ζήσουμε

Κάποτε, ονειρευόμαστε κοιτάζοντας το μέλλον με αισιοδοξία…

Σήμερα, φοβόμαστε να ονειρευτούμε και είμαστε αβέβαιοι τόσο για το σήμερα, όσο και για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας