Tweet 
Share 
Comment 
Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ φαίνεται πως είχε τόσο πολύ γοητευτεί από το Ισλάμ και την ανατολίτικη κουλτούρα, ώστε οι συγγενείς του προσπάθησαν με νύχια και με δόντια να τον αποτρέψουν να γίνει μουσουλμάνος. Η επιστολή, που χρονολογείται από τον Αύγουστο του 1907, υπογράφεται από τη μέλλουσα κουνιάδα του Τσόρτσιλ, Λαίδη Γκουέντολιν Μπέρτ, και του έγραφε: «Σε παρακαλώ, μην ασπαστείς το Ισλάμ. Έχω παρατηρήσει στη στάση σου μία κατεύθυνση οριενταλισμού, κάποια τάση προς τον Πασά, πραγματικά το έχω παρατηρήσει».
Ο Τσόρτσιλ ήρθε κοντά στην ισλαμική κουλτούρα κατά τη διάρκεια της θητείας του στο βρετανικό στρατό στο Σουδάν, ενώ υπάρχουν και μαρτυρίες για τον ενθουσιασμό του με το Ισλάμ.
Ο ιστορικός ερευνητής που ανακάλυψε την επιστολή, ο Ουόρεν Ντόκτερ, υποστηρίζει σε συνέντευξή του στην Indipendent πως ο Τσόρτσιλ δε σκόπευε στην πραγματικότητα να γίνει μουσουλμάνος: «Ηταν άθεος εκείνη την εποχή. Απλώς τον είχε συνεπάρει ο ισλαμικός πολιτισμός, μία τάση διαδεδομένη επί βικτωριανής εποχής».
Ο δρ Ντόκτερ πιστεύει επίσης πως η οικογένεια του Τσόρτσιλ δεν ανησυχούσε για το ενδιαφέρον του για το Ισλάμ.
Το 1940 ο Τσόρτσιλ υποστήριξε την κατασκευή του Κεντρικού Τζαμιού στο Ρίτζεντς Παρκ του Λονδίνου, βάζοντας μάλιστα στην άκρη 100.000 στερλίνες για τον σκοπό αυτό, με την ελπίδα ότι θα εξασφαλίσει τη βοήθεια των μουσουλμανικών χωρών στον Πόλεμο.
Το 1899 έγραψε για τις εμπειρίες του από το Σουδάν: "Μεμονωμένοι μουσουλμάνοι μπορεί να διαθέτουν εξαίσια στοιχεία, όμως η επιρροή της θρησκείας παραλύει την κοινωνική ανάπτυξη για αυτούς που την ακολουθούν. Δεν υπάρχει πιο ισχυρή οπισθοδρομική δύναμη στον κόσμο. Κάθε άλλο παρά ετοιμοθάνατος, ο μωαμεθανισμός είναι μία πολεμική και προσητυλιστική πίστη...Το γεγονός ότι κάθε γυναίκα ανήκει σ' έναν άνδρα ως απόλυτο περιουσιακό στοιχείο, είτε ως παιδί, σύζυγος ή ερωμένη, καθυστερεί την πλήρη εξάλειψη της δουλείας".
Βασικές πίστεις του Ισλάμ είναι ότι το Κοράνιο είναι άκτιστο. Έχει χαρακτηριστεί το Ισλάμ ως η δήθεν θρησκεία ενός ιερού βιβλίου. Το Κοράνιο σύμφωνα με τους Μουσουλμάνους είναι άκτιστο.Οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το Κοράνιο έπεσε από τον ουρανό και ότι είναι άκτιστο.
Μπορεί να βρει κανείς επίσης στοιχεία που δικαιολογούν τον ισχυρισμό ότι στον Σουφισμό έχουμε κατά κάποιον τρόπο προδρόμους της λεγομένης Νέας Εποχής και ιδιαίτερα των απόψεων της Νέας Εποχής για την αυτοθέωση. Χαρακτηριστικά διαβάζω ότι ο σούφι Χουσεΐν Ιμπν Μανσούρ Αλ Χαλλάτζ, ο οποίος έζησε από το 857 έως το 922 διεκήρυσσε «εγώ ειμί η αλήθεια» (το έλεγε για τον εαυτό του), δηλαδή «εγώ ειμί θεός»· και άλλος, ο Αλ Μπισταμί που πέθανε το 874, έλεγε: «Δόξα στον εαυτό μου! Τι μεγάλη που είναι η μεγαλειότητά μου». Σαν να διαβάζει κανείς νεοεποχίτικα εγχειρίδια που εκστασιάζονται και ναρκισσευόμενοι αυτοθαυμάζονται μπροστά στη μεγαλειότητα του Εαυτού με έψιλον κεφαλαίο.Αυτές οι δηλώσεις αυτοθέωσης μπορούν να θεωρηθούν προδρομικά στοιχεία της λεγομένης Νέας Εποχής του Υδροχόου.
Επίσης, στον Ιμπν Αλ Αραμπί έχουμε την άποψη ότι ο Θεός είναι ο μόνος που υπάρχει πραγματικά μέσα από την ανέκφραστη υπερβατικότητά του, αλλά ο Θεός – ακούστε, λέει ο Ιμπν Αλ Αραμπί ο οποίος κατά τα άλλα θεωρείται σπουδαίος θεολόγος του Ισλάμ – λέει ότι ο Θεός, ο Αλλάχ, έχει ανάγκη της δημιουργίας για να τον εξυπηρετήσει σαν καθρέφτης όπου θα αντικρύσει και θα γνωρίσει τον εαυτό του. Αυτά μας θυμίζουν τις απόψεις του Ινδουισμού για την μη εκδηλωμένη θεότητα σε αντίθεση με την εκδηλωμένη, και βέβαια εδώ έχουμε την άποψη του ευρύτερου αποκρυφιστικού χώρου ότι η δημιουργία είναι ένα αποτέλεσμα ανάγκης.
Σύμφωνα με τους ακόλουθούς του ο Σούφι είναι αιώνιος.Χαρακτηριστικά εξετάζοντας τον Σούφι και τον Νεωπλατωνισμό βρίσκουμε στενές ομοιότητες αναφορικά με την φύση του Θεού, την ψυχή, το σώμα και τις αφηρημένες έννοιες όπως η καλοσύνη, το κακό, ο θάνατος, η δημιουργία. Στο Σούφι ο κόσμος είναι ακριβώς μια εμφάνιση του Θεού. Στην πραγματικότητα, ο Θεός και ο κόσμος είναι "Ένα". Δεν είναι δυνατό να υπάρξουν ο Θεός και ο κόσμος ως χωριστές οντότητες.
Οι Σηίτες πιστεύουν οτι ο Ιμάμης είναι αλάθητος.Και οτι υπάρχουν μάλιστα και δώεδεκα Ιμάμηδες οι οποίοι προφανώς είναι κα εκείνοι αλάθητοι.Ότι είναι και ο Πάπας στην Καθολική Εκκλησία.
Επομενως για το θέμα της ακτίστου φύσεως του Κορανίου βγαζουμε το εξης συμπερασμα.Η αναφορά των μουσουλμάνων για την άκτιστη φύση του Κοράνιου είναι λάθος,γιατί για να είναι κατι ακτιστο πρεπει να μην έχει σχημα και ορια στο μεγεθος Του.Εδω βλεπουμε ενα Κοράνιο το οποιο έχει πεπερασμένο μεγεθος.Και οτι είναι πεπερασμένο έχει αρχή.Επομενος είναι αδύνατο ένα πεπερασμενο αντικειμενο είτε το Κοράνιο είτε οτιδήποτε άλλο να είναι άκτιστο και άναρχο.
Παρα το ότι εχουμε σουφιστές που δηλωνουν οι ίδιοι οτι είναι ''Θεοί'' με την έννοια του απείρου Θεού βλέπουμε και αναφορες ακολούθων του Σουφι οι οποιοι και αυτοί ισχυρίζονται οτι ο Σουφι είναι αιωνιος.
Οτι ο Σουφι είναι άναρχος.Συνεπως βλέπουμε οτι όχι μονο το Κοράνι είναι άκτιστο αλλα και ο Σούφι είναι αιώνιος και άκτιστος.Επομενως εδω έχουμε αθεϊσμό,γιατί αποδιδουμε χαρακτηριστικά Ακτιστου και Απείρου σε πεπερασμένα απρόσωπα αντικείμενα.
Εχουμε και άλλες ποικιλες εκφάνσεις του Σουφισμου οι οποίες εκφραζουν εξισου αθεϊστικο χαρακτήρα.Συμφωνα με αυτές τις ποικίλες εκφάνσεις του Σουφισμού ο Θεός και ο κόσμος είναι ένα και οχι χωριστές οντοτητες.Αν ο Θεός όμως είναι ένα με τον κοσμο,τοτε εφοσον ο κόσμος είναι ατελής είναι και ο Θεός ατελής.Αλλη εκφανση του Σουφισμου λεει οτι ο Θεός δημιουργησε τον κόσμο απο ανάγκη.Και εφόσον το σύμπαν είναι κτίσμα,Ο Θεός συνεπως εχει αναγκη απο τα κτίσματα.Η αναγκη ωστοσο είναι πάθος και χαρακτηρίζεται απο έλλειψη και ατέλεια.Ενας Θεός που είναι ενα με τον κόσμο και άρα ατελής ή εχει αναγκη τα κτίσματα τοτε δεν μπορεί να είναι Θεός.
Συμφωνα με αυτο το παραδοξο βλεπουμε οτι η ατέλεια και η ελλειψη είναι χαρακτηριστικο της πεπερασμένης φύσης.Εδω πάλι εχουμε αθεϊσμό γιατί πρωτον ενω μιλαμε για Θεο ατελή και με αναγκες,στην ουσία αναφερομαστε σε πεπερασμενα οντα στα οποία τελικα αποδίδουμε πάλι χαρακτηριστικά του Ακτιστού και Απειρου.
Πέρα απο τον Σουφισμο και τον Σηϊτισμο υπάρχει και μια άλλη πλευρα του Κορανιου η οποια μιλαει για ένα Θεό απρόσιτο και απερίγραπτο ο οποιος όμως δεν επεμβαίνει.Εδω εχουμε και πάλι αθεϊσμο.
Εχουμε εναν Θεό ο οποίος είναι απομακρος και ακοινωνητος με τα πλάσματα Του.Αυτο δείχνει οτι πρωτον οτι ένας τέτοιος Θεός είναι εγωιστής,γιατί δεν επεμβαίνει και δεν φανερώνεται στο πλασμα του.
Δευτερον ένας Θεός που είναι απροσιτος εχει την αδυναμία να θεώνει.Ενω στην Ορθοδοξία ο Θεός δια των ακτιστων ενεργειών Του ενωνεται με τον ανθρωπο και ο άνθρωπος γίνεται κατα χαριν θέος στον Ισλαμισμό δεν ισχυει κατι τέτοιο.Δεν έχει την δυνατότητα ο Αλλαχ να θεώσει το πλάσμα του και να το κάνει κατα χαριν Θεό.Ετσι διαπιστώνουμε αδυναμία στον Αλλαχ να θεώσει το πλάσμα Του και να το απαλλαξει απο τα πάθη.Και εφοσον ο απρόσιτος και ακοινώνητος Αλλαχ δεν εχει την δυνατότητα να θεωσει τον ανθρωπο και να τον απαλλαξει απο τα παθη,τοτε μιλαμε για έναν Άπειρο Θεο ο οποιος εξαρχής δημιουργεί τον άνθρωπο με πάθη.
Συνεπως ένας Απειρος θεός οπως ο Αλλαχ ο οποιος είναι εγωιστής,αδυναμος και δημιουργει εξαρχής ανθρωπους με παθη δεν είναι Θεός,αλλά πεπερασμενη οντοτητα στον οποιο αποδίδονται χαρακτηριστικα Ακτίστου και Απείρου.Ετσι και σε αυτην την περίπτωση έχουμε αθεϊσμό.