Από τους θανάτους αυτούς, το 40% οφείλεται σε καρκίνους του πνεύμονα, το 24% σε βρογχίτιδες και λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος, και το 20% σε πνευμονίες.

Το 2012 στην Ευρώπη 672.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από ασθένειες του αναπνευστικού. Από αυτούς οι 398.000 ήταν άνδρες και οι 274.000 ήταν γυναίκες. Στην Ελλάδα το 15,5% των θανάτων οφείλεται σε ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος. Στη Βρετανία το αντίστοιχο ποσοστό βρίσκεται στο 20%, ενώ στις χώρες της Βαλτικής κινείται μεταξύ 6% και 7%.

Με εξαίρεση την Ελλάδα και την Πορτογαλία, ο καρκίνος του πνεύμονα είναι η αρρώστια του αναπνευστικού από την οποία χάνουν τη ζωή τους οι περισσότεροι άνθρωποι στην Ευρώπη.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο καρκίνος του πνεύμονα είναι μια σημαντική και εκτεταμένη νόσος, που αποτελεί ένα σοβαρό υγειονομικό πρόβλημα. Ωστόσο δεν ήταν πάντα έτσι. Πριν από 150 χρόνια ήταν μια σπάνια νόσος. Το 1878 οι κακοήθεις καρκίνοι του πνεύμονα αποτελούσαν μόνο το 1% όλων των καρκίνων που ανευρίσκονταν στις νεκροψίες στο ινστιτούτο της παθολογίας ανατομικής στο πανεπιστήμιο της Δρέσδης στη Γερμανία.

Μέχρι το 1918 το ποσοστό ανήλθε στο 10% και έως το 1927 σε περισσότερο του 14%. Στην έκδοση του ειδικού εγχειριδίου Springer Hanbook of Special Pathology του 1930 αναφέρεται δεόντως ότι οι κακοήθεις καρκίνοι του πνεύμονα είχαν αρχίσει να αυξάνονται, πιθανώς περισσότερο μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Επίσης, αναφερόταν ότι ενώ οι περισσότερες κακοήθειες του πνεύμονα εμφανίζονταν στους άνδρες, παρατηρήθηκε μια σταθερή αύξηση στις γυναίκες. Η διάρκεια της νόσου από τη διάγνωση έως το θάνατο ήταν συνήθως από μισό έτος έως 2 χρόνια και πρακτικά στις περισσότερες περιπτώσεις συνυπήρχε ιστορικό χρόνιας βρογχίτιδας.