Περίπου 30.000 εργάτες στη Βομβάη της Ινδίας δουλεύουν καθημερινά στην κόλαση, καθαρίζοντας μία από τις ταχέως αναπτυσσόμενες μεγαλουπόλεις της Ανατολής, όπου οι κοινωνικές αντιθέσεις φτάνουν σε σημείο παροξυσμού.

Ο φωτογράφος Sudharak Olwe κατέγραψε την καθημερινότητά τους και κάποιες από τις φωτογραφίες του παρουσιάζει το BBC:

Η Βομβάη παράγει 7.000 τόνους σκουπιδιών κάθε μέρα

Οι εργάτες συχνά αναγκάζονται να βυθιστούν μέσα στα λύματα. Όταν βγαίνουν συνεχίζουν να τρέμουν. Η δουλειά δεν απαιτεί ειδικές δεξιότητες, μόνο ένα ζευγάρι χέρια και πόδια – και το κουράγιο να καταδυθείς στην κόλαση.  

Ο Παρμάρ χρησιμοποιεί την βαριά, ξύλινη σκούπα του για να καθαρίσει αυτή τη γέφυρα, μαζεύοντας σε σωρούς μικρά φύλα από τα δέντρα, που πρέπει να μαζέψει πριν ο αέρας τα σκορπίσει.  

Τα σκουπίδια που μαζεύουν οι εργάτες περιλαμβάνουν κουφάρια ζώων, υπολείμματα τροφών, σύρματα από χάλυβα, νοσοκομειακά απόβλητα, κομμάτια από ξύλο και μέταλλο, πέτρες, σπασμένα γυαλιά, ακόμα και λεπίδες.

Η δουλειά είναι κοπιαστική, ωστόσο οι εργάτες αναγκάζονται να χρησιμοποιούν πρωτόγονα μέσα: κυρίως τα χέρια και τους ώμους τους. Οι ώμοι του Τζαντάβ έχουν σημάδια από το ξύλινο κοντάρι με το οποίο κουβαλάει τα σκουπίδια.  

Στις παρυφές της πόλης υπάρχουν πέντε χωματερές. Σε καμία δεν υπάρχει έστω μια μικρή καντίνα.

Ένα «προνόμιο» των εργατών της καθαριότητας είναι ότι τους παραχωρείται ένα μικρό σπίτι. Στο οποίο όμως αναγκάζονται να συγκατοικούν δύο, ακόμα και περισσότερες οικογένειες. Μια γραμμή στο δάπεδο διαχωρίζει την περιοχή κάθε οικογένειας.  

Η σύζυγος του Χιραμαν, που αρνήθηκε να φωτογραφηθεί, είναι έξαλλη με τον άντρα της γιατί της δίνει μόλις 150 ρουπίες για τα έξοδα του σπιτιού. "Όταν τους επισκέφτηκα – περιγράφει ο φωτογράφος – εκείνη τον απειλούσε ότι θα φύγει κι εκείνος της ζήταγε να σκάσει". Ο Χιραμαν πιθανότατα δεν θα ζήσει πολύ. Αν πεθάνει, η γυναίκα του θα λάβει – εν είδη σύνταξης χηρείας – την θέση του.