Τα ομόφυλα ζευγάρια άνδρες και γυναίκες έχουν προφανώς τα ίδια δικαιώματα και είναι ίσα με τα ετερόφυλα. Αυτό όμως δεν μπορεί να περιοριστεί στο να τους αναγνωριστούν μόνο ασφαλιστικά, κληρονομικά, συνταξιοδοτικά και συναφή δικαιώματα αλλά να επεκταθεί και στην κοινωνική αποδοχή της ισότιμης οικογένειας, εφ΄ όσον το επιλέγουν.

Είναι πολύ μακρινή η εποχή, τριάντα χρόνια νωρίτερα δηλαδή, που οι "παράνομοι" εραστές τυλιγμένοι με ένα σεντόνι δικάζονταν στο αυτόφωρο τριμελές πλημμελειοδικείο με την κατηγορία της μοιχείας.

Ο νόμος που κατήργησε την ποινική διάσταση της μοιχείας, καθιέρωσε τον πολιτικό γάμο και επέβαλε τη διατήρηση του πατρικού επωνύμου στις γυναίκες, ψηφίστηκε το 1983 και θεωρήθηκε τομή για το οικογενειακό δίκαιο.

Χιλιάδες οι "αλύτρωτοι" όπως τους αποκαλούσαν τότε, οι οποίοι είχαν κάνει νέες οικογένειες, παιδιά, εγγόνια αλλά παρέμεναν παντρεμένοι με τους πρώην συζύγους, καθώς οι τελευταίοι είχαν το δικαίωμα να μη δίνουν διαζύγιο.

Η νομοθεσία ήρθε να δώσει λύση σε ένα υπαρκτό πρόβλημα, αφού προηγουμένως και για πολλές δεκαετίες η ελληνική κοινωνία είχε προηγηθεί αλλά και ταλαιπωρηθεί.

Σήμερα η ελληνική Βουλή διαπιστώνει ότι υπάρχουν γύρω μας ομόφυλα ζευγάρια, που συζούν. Και έρχεται να νομοθετήσει, πάντα εκ των υστέρων και αφού υπέφεραν πολλοί άνθρωποι.

Πρόκειται για το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών, του οποίου η καθυστέρηση να γίνει νόμος του κράτους στοίχισε στη χώρα μας πρόστιμα και επιπλήξεις για παραβίαση της Χάρτας δικαιωμάτων του ανθρώπου!

Σ' αυτή τη μία και μοναδική συνεδρίαση της Βουλής ακούστηκαν ποικίλες απόψεις. Απο τις αναμενόμενες των χρυσαυγιτών, ανάξιες να αναφερθούν και να σχολιαστούν, μέχρι την καινοφανή θεωρία του Πάνου Καμμένου (ευτυχώς όχι στη Βουλή αλλά σε κάποιο τηλεοπτικό κανάλι λίγες μέρες νωρίτερα) που εξίσωνε τους γκέϊ με τους κτηνοβάτες!

Αυτή όμως η άποψη, που αιφνιδίασε τους μη παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ήταν του ΚΚΕ. Καταψηφίζει το ανθρώπινο δικαίωμα των ομοφύλων να συμβιούν νόμιμα με ακατανόητα επιχειρήματα. Και παραπέμπει στη λύση όλων των προβλημάτων της ζωής και στην απόλαυση της χαράς απο τους ανθρώπους στην μελλοντική εποχή, στην οποία θα καταποντιστεί ο καπιταλισμός και θα περάσει ο κόσμος στην αταξική κοινωνία.

Άφησε μία γεύση πικρή η συζήτηση για τη νομοθετική κατοχύρωση της συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών. Αν πρέπει να διανύσει η ελληνική κοινωνία τόσο μεγάλο δρόμο για τον εκσυγχρονισμό των δομών της προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση, πόσο δρόμο πρέπει να διανύσει για να αποδεχθεί το αυτονόητο του σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων;

Λασκαρίνα Γερασίμου.