Οργισμένοι και διαρκώς ετοιμοπόλεμοι, θεωρούν πως ό,τι για αυτούς είναι οι Άγιοι Τόποι τους- το κορμί της γυναίκας που στέκεται πλάϊ τους- για τους άλλους άνδρες και δυνητικούς εραστές, είναι ένα αχαλίνωτο αντικείμενο πρόσκαιρου πάθους, έκδοτο σε ακολασίες, νυχτερινές ηδονές και ανελέητα κρεβατώματα.

Η ζήλεια, τους καθηλώνει στη πλευρά της νοσηρότητας. Και οι αθέατες ηδονές της γυναίκας πίσω από την πλάτη τους, τους διασύρουν θλιβερά. Ωστόσο, δεν μπορούν ακόμα να ανακαλύψουν λυτρωτικές αποδείξεις και τον δυσεύρετο κρίκο ανάμεσα στην υποψία και το γεγονός.

Η ζωή διανέμει τις πληγές στους ανθρώπους με κλειστά μάτια. Ψυχικά διαλυμένος και οριστικά αποσυνάγωγος από κάθε πλαίσιο μιας φυσιολογικής ζωής ο άνδρας που ζηλεύει τη γυναίκα του, οδηγείται στο σημείο να γράψει αυτός τον επίλογο της σχέσης, απορρίπτοντας την ανούσια πρόζα του κόσμου. «Δεν μπορείς εσύ να με χωρίσεις» είναι η σκέψη που του τρώει τα σωθικά.

Ζώντας σε έναν κόσμο συσπάσεων, διαψεύσεων και πληγωμένων αισθημάτων, το αρσενικό, εισβάλει από την ατμόσφαιρα των φαντασιώσεων, σε μια νοσηρή πραγματικότητα όπου αισθάνεται και πάλι κυρίαρχος.

Έτσι το διατυπώνει στις δημόσιες αναλύσεις του, ο ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Παπαδημητριάδης, ο οποίος συνοψίζει ότι στις συνθήκες αυτές, όπου ο απόλυτα εξαρτημένος άνδρας, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, ο θάνατος, μοιάζει λιγότερο περίπλοκος από το διαζύγιο.

Ο δράστης δεν έχει καιρό να νοιώσει τα αισθήματα του άλλου. Στο έδαφος του κακοφορμισμένου έρωτα, βασιλεύει μόνο η παρόρμηση. Και στον ίλιγγο αυτής της παραφοράς ο άνθρωπος γίνεται αίνιγμα ακόμα και για τον ίδιο τον εαυτό του.

Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, οι γείτονες, είτε αποδεικνύονται αμέτοχοι από καιρό γνώστες του οικείου δράματος, είτε πέφτουν με φόρα απ΄ τα σύννεφα.

Υ.Γ: Σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, στο 40% των Γυναικών που δολοφονούνται, δράστες είναι οι σύζυγοι ή οι ερωτικοί τους σύντροφοι.