ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Κεστρίνη

Tweet
Share
Tweet
Share

Θα μας πάρει καμιά φορά ο θάνατος στα πλάγια, λέω και θα μας βρούνε μετά από καμιά σαρανταριά αιώνες στις ερημιές του Γράμμου, ν΄ ασπρίζουνε τα κόκκαλά μας, υπό βροχήν.

Ασκεπείς και άφοβοι καθώς θα είμαστε, δε θα μας κλάψει τότε κανείς.

Βαρειά μπεράτια θ΄ ακούγονται απ΄ τα βόρεια της Κεστρίνης για μας τους έρμους.

«Ήρθε ο καιρός να φύγωμε, Ροδιά μου, Ροδιά μου…».

Θα χορέψωμε απαρηγόρητοι στα γυαλιά. Κι απάνω στο στιλβωμένο κι ασήκωτο πένθος μας- τι να μας ειπούν οι ρομαντικοί και οι γραμματιζμένοι- θα το πάρωμε απόφαση να ζούμε με τη νοσταλγία του θανάτου.

ΤΟ ΑΠΙΑΣΤΟ ΠΡΟΠΟ

...Ας συνεχίσουμε κι απόψε την κουβέντα μας.

Για πόλεις που θα βρούνε το νέο σφυγμό τους,

για ανθρώπους που θα φέρουν νεόκοπους προορισμούς,

για τους κώδικες επαφής που θα εφεύρει το σώμα,

για λέξεις παρθένες που θα αχρηστέψουν τη μόνωση,

για σιωπές ακόμα εύφορες που θα συντηρούν το πάθος,

για άγνωστες νέες συγκινήσεις που περιμένουν πιστούς,

για νέα ρίγη που ζητάνε επιδερμίδες ,

για νέα σχήματα που θα απορροφήσουν τις μοναξιές,

για νέα συνθήματα που θα στρατολογήσουν οπαδούς,

για νέες ευαισθησίες , νέες αισθήσεις , νέες διαστάσεις,

για παιδιά χωρίς μύθους των μεγάλων ,

για σπίτια χωρίς δωμάτια υπηρεσίας ,

για ένα νέο κόσμο χωρίς τα σύνορα που ξέρουμε. …

Κουβέντα ας γίνεται όσο θέλετε.

Εγώ το ξέρω προ πολλού, αυτό το 13άρι δεν πιάνεται με τίποτα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΒΙΤΗΣ

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ " ΛΥΠΟΜΑΝΙΑ"

Αναρτήθηκε από Κατερίνα Γκίκα που πέθανε περιφρονώντας τον θάνατο, πέρσι σαν σήμερα, στην ιστοσελίδα των  Κοινοβουλευτικών Συντακτών, στις 3:08 μ.μ.στις 27 Δεκεμβρίου του 2005.

VIDEO

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: Προηγούμενο θέμα Επόμενο θέμα

Προσθήκη σχολίου

Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman