Το γερμανικό χρέος -προπολεμικό και μεταπολεμικό- ανερχόταν σε 32 δισεκατομμύρια μάρκα, χωρίς να υπολογίζονται οι πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις. Στους πιστωτές περιλαμβάνονταν χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, το Ιράν, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελβετία, η Γιουγκοσλαβία, η Νότιος Αφρική και η φτωχή Ελλάδα που υπέφερε υα πάνδεινα και λεηλατήθηκε από τους κατακτητές. .

Η Ρωσία και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δεν συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις.

Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν περίπου έξι μήνες και στις8 Αυγούστου1953 υπεγράφη η Συμφωνία του Λονδίνου για τα Γερμανικά Εξωτερικά Χρέη, που προέβλεπε «κούρεμα» κατά 60% και  αποπληρωμή τους με μάρκα σε 30 χρόνια. Ένας σημαντικός όρος της συμφωνίας ήταν ότι αποπληρωμή θα γινόταν εφόσον η τότε Δυτική Γερμανία είχε εμπορικό πλεόνασμα και η εξυπηρέτηση του χρέους δεν θα ξεπερνούσε το 3% των εσόδων της από το εξαγωγικό εμπόριο.

Κάτι ανάλογο ζητά σήμερα και ο Α. Τσίπρας αλλά, εις ώτα μη ακουόντων…

Το «κούρεμα» του γερμανικού χρέους, μαζί με το σχέδιο Μάρσαλ, συνέβαλαν καθοριστικά στην οικονομική «απογείωση» της καθημαγμένης από τον πόλεμο Δυτικής Γερμανίας και τη βοήθησαν να ενταχθεί ομαλά στους διεθνείς θεσμούς. Λόγω της οικονομικής της ανάπτυξης, η αποπληρωμή του χρέους αποδείχθηκε εύκολη υπόθεση…

Λεπτομέρεια: Η τελευταία δόση του πληρώθηκε στις3 Οκτωβρίου2010, όταν η Ελλάδα εισερχόταν πλησίστια στη δίνη των Μνημονίων…