Ο καθορισμός της 8ης Μαρτίουσαν επίσημη ημέρα αφιερωμένη στη Γυναίκα, και σαν επίσημη αργία σε κάποιες χώρες, προέκυψε έπειτα από διάφορα γεγονότα, με πρωταγωνίστριες τις γυναίκες, γύρω στο 1900 που συνέβησαν τέλη Φεβρουαρίου, αρχές ή μέσα Μαρτίου. Η 8η μέρα του Μάρτη επιλέχθηκε σαν σημείο αναφοράς στο σημαντικότερο από αυτά τα γεγονότα, στη Ρωσία, κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, η Ernst & Young (ΕΥ) δεσμεύεται για την επιτάχυνση της ισότητας των φύλων (#PledgeForParity) και παραθέτει τα ακόλουθα στοιχεία.

* Οι μεγαλύτερες οικονομίες παγκοσμίως υστερούν στην προώθηση των γυναικών σε ηγετικές θέσεις

* Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη μεταξύ 22.000 επιχειρήσεων διεθνώς, ελάχιστες χώρες έχουν επιτύχει το στόχο της γυναικείας συμμετοχής κατά 30% στα διοικητικά συμβούλια

* Στην Ελλάδα το ποσοστό της συμμετοχής των γυναικών στα διοικητικά συμβούλια αντιστοιχεί σε 11%, ενώ η εκπροσώπησή τους σε ηγετικές θέσεις επιχειρήσεων ανέρχεται στο 22%

Η έρευνα αυτή, η οποία είναι η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα διεθνώς, συγκέντρωσε στοιχεία από 22.000 εισηγμένες εταιρείες σε 91 χώρες

 

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι μια ημέρα εορτασμού σε παγκόσμιο επίπεδο για τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά και πολιτικά επιτεύγματα των γυναικών. Και όμως, πρόσφατα στοιχεία από την ΕΥ και το Ινστιτούτο Peterson για τη Διεθνή Οικονομία, αποκαλύπτουν ότι μόλις σε πέντε χώρες οι εταιρείες έχουν επιτύχει το στόχο της συμμετοχής των γυναικών κατά 30% μεταξύ των ανώτερων στελεχών, ενώ μόνο η Νορβηγία ξεπερνά το ποσοστό αυτό ως προς τη συμμετοχή των γυναικών στα διοικητικά συμβούλια. Η έρευνα αποκαλύπτει επίσης, ότι οι εταιρείες με ποσοστό γυναικών σε ηγετικές θέσεις μεγαλύτερο από 30%, μπορούν να επιτύχουν αύξηση του καθαρού τους κέρδους έως και 6%.

Η έρευνα αυτή, η οποία είναι η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα διεθνώς, συγκέντρωσε στοιχεία από 22.000 εισηγμένες εταιρείες σε 91 χώρες. Διαπίστωσε ότι οι χώρες με τη μεγαλύτερη πρόοδο ως προς την εκπροσώπηση γυναικών σε ηγετικές θέσεις είναι η Βουλγαρία (37%), η Λετονία (36%), οι Φιλιππίνες (33%), η Σλοβενία (33%) και η Ρουμανία (32%). Ως προς τη συμμετοχή γυναικών στα διοικητικά συμβούλια, οι πέντε πρώτες χώρες είναι η Νορβηγία (40%), η Λετονία (25%), η Ιταλία (24%), η Φινλανδία (23%) και η Βουλγαρία (22%).

Αναφορικά με την Ελλάδα, η εκπροσώπηση γυναικών σε ηγετικές θέσεις στις επιχειρήσεις ανέρχεται στο 22%, ποσοστό αντίστοιχο με αυτό χωρών όπως η Σουηδία και η Νορβηγία. Δυστυχώς, η ίδια εικόνα δεν συναντάται στην πρόοδο ως προς τη συμμετοχή γυναικών στα διοικητικά συμβούλια, όπου το ποσοστό στη χώρα μας αντιστοιχεί σε ένα απογοητευτικό 11%.

Ενώ η πρόοδος ως προς την ισότητα των φύλων στις επιχειρήσεις διαφοροποιείται σημαντικά σε όλον τον κόσμο, οι περισσότερες χώρες εξακολουθούν να απέχουν από το όριο του 30% για τα διοικητικά συμβούλια, τις διευθυντικές θέσεις και τις γυναίκες στελέχη, ενώ οι μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου – ΗΠΑ, Κίνα και Ιαπωνία – δεν συγκαταλέγονται μεταξύ των δέκα πρώτων χωρών σε καμία κατηγορία.

Σχολιάζοντας την έρευνα, ο κ. Παναγιώτης Παπάζογλου, Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΥ Ελλάδας, παρατηρεί: «Είναι προφανές ότι στη χώρα μας έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο να διανύσουμε, προκειμένου να καλυφθεί αισθητά το χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλα όσον αφορά στην επαγγελματική εξέλιξη. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, καθώς οι επιχειρήσεις που προωθούν τις γυναίκες σε ηγετικές θέσεις θα βρεθούν σε πλεονεκτική θέση, εξασφαλίζοντας αφοσιωμένο ανθρώπινο δυναμικό, ισχυρότερη εταιρική κουλτούρα και βελτιωμένες οικονομικές επιδόσεις. Γνωρίζουμε ότι οι επιχειρήσεις με ισόρροπη εκπροσώπηση των φύλων πετυχαίνουν καλύτερα αποτελέσματα».

Η κ. Ράνια Εκατερινάρη, εταίρος της ΕΥ Ελλάδας, επισημαίνει: «Η σημερινή κατάσταση σε ό, τι αφορά τις ισότιμες ευκαιρίες, χωρίς αποκλεισμούς, σε όλα τα επίπεδα της επιχείρησης πρέπει να αλλάξει. Σε μια εποχή όπου οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν πρωτοφανείς προκλήσεις που οφείλονται στη ραγδαία εξέλιξη της ψηφιακής τεχνολογίας και της οικονομικής αβεβαιότητας, η ισορροπημένη εκπροσώπηση των φύλων και η ενθάρρυνση της διαφορετικότητας αποτελούν προϋπόθεση για μια ισορροπημένη, βιώσιμη ανάπτυξη. Περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη από τη συνεισφορά, τις δεξιότητες και τις διαφορετικές οπτικές όλων για να αντιμετωπίσουμε πολύπλοκες προκλήσεις».