ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Μπιζίμ ΠΑΟΚ!..

Tweet
Share
Tweet
Share

Ο ΠΑΟΚ είναι η πιο βαρειά βιομηχανία αισθημάτων. Η ζωντανή παρουσία των αγγέλων που πετάνε ή εκπίπτουν, αδιάφορο, στη βασανισμένη ζωή μας και μας λένε παληές συνταρακτικές ιστορίες. Κι ο Θεός που μας γνέφει με συμπόνοια και συγκατάβαση τις Κυριακές, όταν εμφανίζεται η φανέλα του δικέφαλου στο χορτάρι…

Οι σκοτεινοί πατεράδες μας που επιμένουν από ψηλά, να μας κρατούν στοργικά απ΄ το χέρι. Εκείνοι οι αδάμαστοι μέσα στη συμφορά της προσφυγιάς, παλαιοί των ημερών, που μετά τη δουλειά έπαιρναν ο καθείς και τα δικά του σύνεργα κι ανηφόριζαν μαζί με τους αυτόχθονες, για να χτίσουν με τα χέρια τους το γήπεδο, βγάζοντας τη λύπη τους σεργιάνι στο ξέφωτο. Ήμασταν τότε στο Συντριβάνι...

Εμείς ζούμε τις ημέρες τους κι εκείνοι τις νύχτες μας. Η παιδική μας ηλικία που ξαναγυρίζουμε με μιαν ακαθόριστη έλξη. Αυτός που διαλύει, όπως η φωνή του Στέλιου, τις επιδερμικές μας μοναξιές. Το θέατρο των δικών μας ονείρων!.. 

Οι βραδυνές βόλτες την ψυχρή άνοιξη στα σοκάκια της πόλης, Μεγάλη Βδομάδα, με την ψυχή φωτεινή μες΄ τις πασχαλιές, γεμάτη περηφάνεια και έλεος. Κι ο σκληρός Βαρδάρης.

Μια σκυτάλη διαρκείας. Οι αδένες που σπάζουν στην υπερένταση των τσιμέντων που δονούνται και το αίμα που βγαίνει με ένα αισθηματικό παραμίλημα από τις κοφτές αναπνοές και ακουμπά στα χαμηλά βουνά της Τούμπας, προς  Κρυόβρυση και Πυλαία.

Και μια φοβερή ιστορία αγάπης, που φτάνει ως την παραφορά. Λάμπες πετρελαίου που καίνε τη σιωπή μέρα- νύχτα στο κενοτάφιο της προσφυγιάς και δεν μας αφήνουν ποτέ μοναχούς στα σκοτάδια.

Η ιδέα της απόγνωσης πρέπει να γεννήθηκε την πρώτη φορά που έχασε ο ΠΑΟΚ.

Κάτι κινήματα που χάνουν απρόβλεπτα στην πορεία την ορμή τους και φτάνεις να μην ξεχωρίζεις τις ημερήσιες συμβάσεις από τα σεντόνια πριμαβέρα, σε κερνάνε απογοήτευση διαρκείας.

Ενώ, εμάς ο ΠΑΟΚ μας κερνάει με συνέπεια, κερδάμε ή χάνουμε, προσδοκίες κάθε Κυριακή και το περιμένουμε. Εκεί έγκειται η διαφορά. Ακόμα κι όταν αρχίζει και σε εγκλωβίζει αυτή η διάψευση των ελπίδων βδομάδα με τη βδομάδα. Συγκεντρώνεσαι όθεν, στην βαρειά καθημερινή σου ήττα. Γίνεσαι ένα μαζί της. Και περιμένεις το θαύμα αφύλακτος, στην ελεύθερη διάβαση του χρόνου.

Να είσαι ΠΑΟΚ, για τους απέξω, είναι μια μορφή παραφροσύνης. Μια εμμονή στην πλευρά της ζωής, όπου βασιλεύουν οι ψευδαισθήσεις. Όμως δεν είναι έτσι. Γλεντίζουμε εμείς τα ΠΑΟΚια την πτώση μας. Και πενθούμε το ανίατο ύψος. Το φωνάζει η φανέλα που είναι ασπρόμαυρη. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Ο ΠΑΟΚ είναι μια αισθητική επιλογή. Η βαρειά αξιοπρέπεια ημών των ταπεινών. Μια ακμαία ιαχή σ΄ αυτό το κουρασμένο κράτος. Είναι ο «Μπιζίμ (σ.σ: Ο Δικός μας) ΠΑΟΚ»!..

Υ.Γ: Μικρή αναφορά για τα γενέθλια του Πανθεσσαλονίκειου Αθλητικού Ομίλου Κωνσταντινουπόλεως (ΠΑΟΚ) που ιδρύθηκε σαν σήμερα πριν από 90 ακριβώς χρόνια.  

Τραγουδάει ο Καζαντζίδης, αυτός που τον τρέμανε οι κονσόλες, με την παρέα του στο παρακάτω σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο και χωρίς να ξέρει τα λόγια!

//www.youtube.com/watch?v=TjVRDFwIo98&nohtml5=False

Το είπε ολόκληρο ο Πασχάλης Τερζής, εδώ:

//www.youtube.com/watch?v=w6ube_8dCgw

Υ.Γ2: Με εξαίρεση τον Γιώργο Κούδα, "το δικό μας Κουδάκι, απ΄τα Κάστρα", οι οπαδοί του ΠΑΟΚ ποτέ δεν προσκύνησαν ονόματα. Είναι αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι γλυκανάλατοι Νότιοι. Την φλογερή λατρεία της φανέλας... Το΄ χουμε χτίσει αυτό το "μαγαζί" κι έχουμε λόγο! 

Υ.Γ3: Αφιερωμένο στην δική μας Μαύρη Φυλή. Όπως το λέει, καλύτερα απ΄ τον καθένα, ο δικός μας άγιος, Μανώλης Αγγελόπουλος:

https://www.youtube.com/watch?v=rYqyJcmaXOU&nohtml5=False

Υ.Γ:4: Ας το απογειώσουμε

https://www.youtube.com/watch?v=INR5_IF-wfU

 Γιώργος Αρβανίτης

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: Προηγούμενο θέμα Επόμενο θέμα

Προσθήκη σχολίου

Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman