Όλος ο κόσμος, θαρρείς κι έχει γίνει μια μηχανή που αλέθει τους ανθρώπους κάτω από τις σειρήνες του πολιτισμού της κατανάλωσης. Το δόγμα είναι, «δανείζομαι, άρα υπάρχω». Αν δεν έχεις πιστωτική κάρτα, η μοίρα σου αγνοείται.

Οι περισσότεροι πολίτες χρεώνονται για να αποκτήσουν, συνήθως περιττά καταναλωτικά αγαθά, υποθηκεύθοντας τη ζωή τους και προχωρώντας όλο και πιο βαθειά στον λαβύρινθο του χρέους.

Αυτή η πιστωτική επέκταση δίχως όρια, κάνει τους ανθρώπους να περιστρέφονται αενάως όπως τα αλογάκια του λούνα- παρκ μεταξύ ουρανού και γης, γύρω από τα σύμβολα της κατανάλωσης. Η εξωτερική εμφάνιση, έγινε πια ο πυρήνας της ύπαρξης, που αντικατοπτρίζει έναν τεχνητό και άδειο τρόπο ζωής, βασισμένο σε «δεκαοχτάμηνες δόσεις».

Αλλά, όπως λέει μια παληά παροιμία της σοφής Ανατολής, «όποιος πίνει με πίστωση, μεθάει διπλά».

Το ξέφρενο γλέντι ζαλίζει το μυαλό και θολώνει το βλέμμα. Μόλις το μεθύσι τελειώσει, οι Τράπεζες είναι εκεί για να σου θυμίσουν ότι το δικαίωμα στην αφθονία δεν είναι για όλους.