Θυμίζει ο Καμίνης κάποιους άτεχνους μπαμπάδες που είχαν όλη την καλή διάθεση να κάνουν θεαματική είσοδο χρονιάρες μέρες στο σπίτι και να φέρουν το πνεύμα των Χριστουγέννων, προτού η προσπάθειά τους ναυαγήσει άδοξα στην αποτυχία και τις ματαιωμένες προσδοκίες, προκαλώντας στυφά και μουτρωμένα πρόσωπα.

Σκέφτομαι ότι σε πείσμα αυτών των μελαγχολικών καιρών, όπου δεν είναι ανάγκη να κάνει κανείς υποχρεωτικά κάτι κραυγαλέο για να μεταδώσει λίγη χαρά, ορισμένοι έχουν βαλθεί να ανεβάσουν τον μέσο όρο εξωτισμού της αφόρητης καθημερινότητάς μας. Γιατί η παρακαλετή χαρά, βγαίνει πάντα ξυνή. 

Είναι φανερό ότι με αυτούς τους ανθρώπους δεν ζούμε πλέον στην ίδια χώρα. Ή τουλάχιστον δεν αντιμετωπίζουμε με την ίδια περίσκεψη και σοβαρότητα τα πράγματα. Δεν εννοώ να κλείσει τα φώτα στο Σύνταγμα για να κάνουμε οικονομία. Αλλά μου φαίνονται όλα αυτά, σημάδια μιας ψυχολογικής υπεραναπλήρωσης και επιφανειακά ανέμελης προσέγγισης την ώρα που οι πινακίδες μπροστά μας προειδοποιούν “Προσοχή! Ναρκοπέδιο”. Οι άνθρωποι είναι "αλλού"!..

Όπως εκείνοι οι χαρούμενοι -του μυστήριου είδους “περνάμε τέλεια!”- και εντελώς ανυποψίαστοι δρομείς που έκλεισαν προ ημερών το αθηναϊκό κέντρο για να κάνουν αγώνα δρόμου ντυμένοι Αη-Βασίληδες...

Γιώργος Χατζηδημητρίου