Αυτή η εξαρθρωμένη ζωή που κάνουμε δεν είναι ο κλήρος μας.
Η ζωή είναι ο τόπος των προσδοκιών μας. Ο,τι αποσπούμε από την αδιαφορία και τον άδοξο θάνατο.

Εμείς πηγαίνουμε στο σφαγείο των καιρών, μ΄ ένα λουλούδι στο πέτο.
Γιατί μπορούμε αρμοδίως να παίζουμε με τ΄ άστρα. Και να κάνουμε με αναίδεια κατάμουτρα αστείες γκριμάτσες σε τούτη την απρόσωπη μάσκα του ζόφου. Ας φυλάξουμε καλά κι αυτή τη φορά μέσα μας τον εύφλεκτο παραλογισμό της ελπίδας.

Όσο κι αν κατά βάθος γνωρίζουμε ότι το μέλλον μας την έχει στημένη για να μας πετσοκόψει, αντιστεκόμαστε στη χυδαιότητα των Τραπεζών και τους θλιβερούς απολογητές τους που υπεξαιρούν τη ζωή μας.
Χάρη στις ήττες μας μπορούμε να ξαναγίνουμε μάγκες και να την κερδίσουμε πίσω.

Γιώργος Χατζηδημητρίου