Η μετακόμιση εδώ πριν από έξι χρόνια ήταν αρκετά σκληρή για την Athaya, όπως παραδέχεται η ίδια. Είχε γνωρίσει τον σύζυγός της Jan, όταν δούλευε με έναν φίλο της που καταγόταν από τα νησιά Φερόε, ο οποίος είχε ξεκινήσει μία επιχείρηση στην Ταϊλάνδη.

Ο Jan ήξερε από την αρχή ότι η εγκατάσταση της συζύγου του σε αυτόν τον πολύ διαφορετικό πολιτισμό, τον πρώτο καιρό θα ήταν αρκετά δύσκολη.

«Είχα τις ανησυχίες μου γιατί όλα όσα άφηνε και όλα όσα έρχονταν ήταν αντίθετα μεταξύ τους», παραδέχεται. «Αλλά γνωρίζοντας την Athaya, ήξερα ότι θα το αντιμετωπίσει».

Σήμερα υπάρχουν περισσότερες από 300 γυναίκες από την Ταϊλάνδη και τις Φιλιππίνες που ζουν στα νησιά Φερόε. Και μπορεί ο συγκεκριμένος αριθμός να μην ακούγεται μεγάλος, αλλά αναλογιστείτε ότι μιλάμε για έναν πληθυσμό μόλις 50.000 ψυχών που αποτελούν τη μεγαλύτερη εθνοτική μειονότητα σε αυτά τα 18 νησιά που βρίσκονται ανάμεσα στη Νορβηγία και την Ισλανδία.

Τα τελευταία χρόνια οι Νήσοι Φερόε γνώρισαν μείωση του πληθυσμού τους, μετά την έξοδο των νέων, που συχνά αναζητούν εκπαίδευση και δεν επιστρέφουν στη γενέτειρά τους. Οι γυναίκες έχει αποδειχθεί ότι επιλέγονυ περισσότερο να εγκαθίστανται μόνιμα στο εξωτερικό. Ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Axel Johannesen, οι νήσοι Φερόε έχουν ένα ελλειμματικό ισοζύγιο φύλου με περίπου 2.000 λιγότερες γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες.

Αυτό με τη σειρά του, οδήγησε τους κατοίκους των Φερόε να αναζητήσουν τον ρομαντισμό σε περιοχές πέρα από τα νησιά. Πολλές, αν όχι όλες από τις γυναίκες ασιατικής καταγωγής, γνώρισαν τους συζύγους τους διαδιακτυακά, σε μερικές από τις σελίδες γνωριμιών. Άλλες έκαναν επαφές χρησιμοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή μέσω των ήδη υφιστάμενων ζευγαριών Ασιατών με κατοίκους των Φερόων.

Για τις νέες αφίξεις στις νήσους, το πολιτισμικό σοκ μπορεί να είναι δραματικό.

Επισήμως μέρος του Βασιλείου της Δανίας, οι Φερόες έχουν τη δική τους γλώσσα με νορβηγική καταγωγή και μια πολύ ξεχωριστή κουλτούρα - ειδικά όταν πρόκειται για φαγητό. Το πρόβειο κρέας που έχει υποστεί ζύμωση, ο αποξηραμένος μπακαλιάρος και περιστασιακά το κρέας φάλαινας και o πατσάς είναι χαρακτηριστικά παραδείγματων των δυνατών γεύσεων εδώ, που δεν παρασκευάζονται με κανένα από τα παραδοσιακά βότανα και μπαχαρικά της ασιατικής μαγειρικής.

Και παρόλο που στις Νήσους Φερόε δεν κάνει τόσο κρύο όσο στη γειτονική Ισλανδία, το κρύο κλίμα αποτελεί μία πρόκληση για πολλούς ανθρώπους. Μία καλή καλοκαιρινή ημέρα θα δείτε τη θερμοκρασία να φθάνει στους 16°C.

Η Athaya είναι μία γυναίκα με αυτοπεποίθηση, με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη, που εργάζεται τώρα στην επιχείρηση εστιατορίων στο Torshavn, την πρωτεύουσα των Νήσων Φερόε. Εκείνη και ο Jan μοιράζονται ένα άνετο εξοχικό σπίτι στις όχθες ενός φιόρδ που περιβάλλεται από επιβλητικά βουνά. Αλλά είναι ειλικρινής για το πόσο δύσκολη ήταν η προσαρμογή της στις νήσους Φερόε από τις χώρες ανταλλαγής.

«Όταν ο γιος μας Jacob ήταν ακόμα μωρό, ήμουν στο σπίτι όλη την ημέρα και δεν είχα κανέναν να μιλήσω», λέει.

«Σε άλλα χωριά οι περισσότεροι άνθρωποι και κυρίως οι ηλικιωμένοι δεν μιλούν Αγγλικά. Οι άνθρωποι της ηλικίας μας μεταναστεύουν σε άλλες χώρες για να βρουν δουλειά και δεν υπάρχουν παιδιά για να παίξει ο Jacob μαζί τους. Ήμουν στα αλήθεια μόνη μου. Όταν μένεις σπίτι εδώ, μένεις όντως στο σπίτι. Μπορώ να πω πως ήμουν μελαγχολική. Αλλά ήξερα ότι θα ήμουν έτσι για δύο ή τρία χρόνια».

Μετά, όταν ο Jacob πήγε παιδικό σταθμό, η Athaya ξεκίνησε να δουλεύει σε κατάστημα catering, όπου γνωρίστηκε με άλλες γυναίκες από την Ταϊλάνδη. «Αυτό ήταν σημαντικό γιατί απέκτησα ένα δίκτυo. Και άρχισα να νιώθω ξανά όπως στην πατρίδα μου».

Η Krongrak Jokladal στην αρχή ένιωσε εξίσου απομονωμένη, όταν έφθασε στις νήσους Φερόε από την Ταϊλάνδη. Ο σύζυγός της Trondur είναι ναυτικός και εργάζεται μακριά από το σπίτι για αρκετούς μήνες κάθε φορά. Άνοιξε το δικό της ταϊλανδέζικο σαλόνι μασάζ στο κέντρο του Torshavn. «Δεν μπορείς να δουλεύεις κανονικά ωράρια όταν έχεις ένα μωρό και παρόλο που τα πεθερικά μου με βοηθούν με την ανατροφή του παιδιού, το ότι έχω αναλάβει μόνη μου την επιχείρηση σημαίνει ότι πρέπει να επιλέγω τις ώρες μου», λέει.

Βέβαια, αυτό είναι πολύ μακριά από το αντικείμενο της προηγούμενης δουλειάς της ως επικεφαλής του λογιστικού τμήματος στην τοπική αυτοδιοίκηση της Ταϊλάνδης. Αλλά στις Νήσους Φερόε είναι ασυνήθιστο για μία γυναίκα να διαχειρίζεται τη δική της επιχείρηση. Ακόμη και για πολλές ασιατικές γυναίκες υψηλού μορφωτικού επιπέδου που ζουν στις Φαρόες, το γλωσσικό εμπόδιο σημαίνει ότι πρέπει να αναλάβουν εργασία χαμηλότερου επιπέδου.

Πηγή: BBC