Ο κόσμος του Χαδούλη είναι χρωματιστός, είναι ένας κόσμος χαράς και ηρεμίας. Τα τοπία που ζωγραφίζει είναι αναπαραστάσεις, δεν είναι φανταστικά. Όμως δεν είναι ακριβώς ρεαλιστική η ζωγραφική του Χαδούλη, δεν είναι σαν φωτογραφία, είναι η εικόνα που έχει δει ο ζωγράφος, που την έχει ζήσει, όπως όλοι μας και την ξαναφτιάχνει με τον δικό του τρόπο. Είναι η θάλασσα ανάμεσα από τα δέντρα, το νησάκι απέναντι, μια βάρκα, δυο κολυμβητές, όλες τις ώρες της ημέρας, γαλάζια η αίσθηση το πρωί, σε κόκκινες αποχρώσεις στη Δύση του ήλιου, ένα τοπίο που το ξέρουμε, που το έχουμε ζήσει, ελληνικό, οικείο, ευχάριστο.

Όπως αναφέρει και ο ίδιος: «Τα τοπία αυτά είναι βασισμένα σε πραγματικά τοπία αλλά είναι ζωγραφισμένα ελεύθερα. Τα γνωρίζω καλά, έχω βουτήξει απ’τα βράχια στις θάλασσες τους, ξέρω πότε είναι κρύα ή ζεστά τα νερά τους. Έχω ξαπλώσει στη σκιά των πεύκων. Έχει κολλήσει ρετσίνι από τα πεύκα αυτά στο μαγιό μου. Ξέρω πόσο ξέρα είναι τα στάχυα κάτω από αυτά. Έχω δει το φεγγάρι να σηκώνεται πίσω από τους λόφους αυτούς και σκέφτομαι πόσοι πριν από μένα θα έχουν νιώσει όλα αυτά όπως εγώ και πόσοι μετά από μένα».

Και ενώ το θέμα παραμένει ίδιο, δηλαδή η θέα της θάλασσας ανάμεσα στα δέντρα, η αίσθηση και ενδεχομένως η διάθεση του θεατή, αλλάζουν από έργο σε έργο. Ο Χαδούλης αλλάζει την αίσθηση, εναλλάσσοντας λάδια σε καμβά και μελάνια σε χαρτί. Και ενώ τα λάδια στον καμβά έχουν κάτι πιο βαθύ, πιο “κλασικό”, στα μελάνια η ζωγραφική ζωηρεύει, ξεπετάγεται, γίνεται πιο παιχνιδιάρικη. Οι λεπτομέρειες στα φύλλα των δέντρων, οι σκιές, το θαλασσινό νερό, όλα γίνονται πιο έντονα με το μελάνι στο χαρτί.

Προσεκτικά ανακατεμένα στους τοίχους της γκαλερί, αυτά τα έργα περνάνε τελικά το μήνυμα της χαράς της ζωής που θέλει να δώσει ο ζωγράφος, όχι με την έννοια της γιορτής, του πάρτι, του ξεφαντώματος, αλλά πιο πολύ με την έννοια της ανεμελιάς, της ηρεμίας, ενός βαθύτερου μηνύματος, που μας βοηθάει να ξεφύγουμε από την - τουλάχιστον άχαρη αν όχι σκληρή - μονοτονία της καθημερινότητας και να μπούμε μέσα σε αυτό το τοπίο, που είναι πολύ δίπλα μας, αλλά που δεν μπορούμε να το έχουμε ζώντας στην πόλη.

Ο Χαδούλης μας ανοίγει ένα παράθυρο για να νιώσουμε ανέμελα, ίσως κι ευτυχισμένα, μας προσφέρει μια ζωγραφική για meditation.

Τα εγκαίνια της έκθεσης γίνονται την Πέμπτη 11 Απριλίου στις 19.30 το απόγευμα στη γκαλερί Σκουφά, οδός Σκουφά 4, Κολωνάκι.

Οι ώρες λειτουργίας του χώρου καθημερινά: Δευτ & Τετ: 10:00-16:00, Τρ & Πεμ: 10:00-21:00, Παρ: 10:00-20:00, Σαβ: 10:30-16:00

Λίγα λόγια για τη σταδιοδρομία του Γιώργου Χαδούλη

Γεννημένος στην Αθήνα το 1966, ο Γιώργος Χαδούλης είναι από τους δημοφιλέστερους ζωγράφους της γενιάς του. Σπούδασε ζωγραφική στην École des Beaux-Arts στο Παρίσι όπου έζησε σχεδόν δέκα χρόνια και έκτοτε εκθέτει συστηματικά το έργο του στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Σε προέκταση της ζωγραφικής του αναζήτησης έχει επίσης να παρουσιάσει ένα ιδιαίτερα αξιόλογο έργο στo σχέδιο, τη λιθογραφία και τα κεραμικά. Χρησιμοποιώντας έντονα χρώματα και καθαρό σχέδιο, το έργο του Γιώργου Χαδούλη δοξάζει το τι σημαίνει να είναι κανείς ζωντανός.

Έργα του βρίσκονται σε μουσεία και σε σημαντικές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.