Ακούω συνεχώς στα ΜΜΕ να μιλάνε διάφοροι άσχετοι με την πραγματικότητα για την Αθήνα και πόσο όμορφη είναι. Μπορεί η Αθήνα να έχει απαράμιλλης ομορφιάς αρχαιολογικά μνημεία και μπορεί ορισμένες περιοχές και συνοικίες της, να τις έχουν διατηρήσει σε καλή κατάσταση οι κάτοικοι της, αλλά στην πλειονότητα των περιοχών της, από το κέντρο ως και τους περιφερειακούς δήμους, κατά τη γνώμη μου, βρωμάει. Για ποια όμορφη Αθήνα λοιπόν, μιλάνε;

Αυτή, με τα γεμάτα ακαθαρσίες σκύλων πεζοδρομία του Κολωνακίου και των άλλων συνοικιών του κέντρου, που τα βγάζουν βόλτα οι αλλοδαπές, οικιακοί βοηθοί των νεόπλουτων «Αθηναϊκών»  οικογενειών, οι οποίες δεν έχουν φροντίσει να τους εφοδιάσουν με μια σακούλα για να τα μαζέψουν, με αποτέλεσμα οι περίοικοι να εξαγριώνονται (δικαιολογημένα), με οποιονδήποτε δουν στο δρόμο να συνοδεύει ένα σκυλί; 

Για το χάλι των πεταμένων φρούτων, των λαχανικών και των ψαριών που πετάνε οι έμποροι των λαϊκών αγορών; Και, που μετά, αφού τα μαζέψουν τα απορριμματοφόρα, ούτε με τα πιο σύγχρονα (αλλά άκρως επικίνδυνα για την υγεία των περιοίκων), χημικά απορρυπαντικά, δεν φεύγει η μυρουδιά τους;

Τα διάφορα σπασμένα παλαιά κουφώματα, έπιπλα και βρώμικα στρώματα, που αδειάζουν οι δημότες των «καλών» συνοικιών της Αθήνας δίπλα από τους κάδους απορριμμάτων; 

Την κατάληψη των πεζοδρομίων από τα καρεκλο - τραπέζια των καφετεριών και διαφόρων άλλων συναφών καταστημάτων, με αποτέλεσμα να μην μπορούν οι δημότες να περπατήσουν στα πεζοδρόμια με ασφάλεια;

Τους μοναδικούς πνεύμονες της ευρύτερης περιοχής του κέντρου, τον Λυκαβηττό και το Πεδίο του Άρεως, που ορισμένοι δημότες, αλλά και άστεγοι μετανάστες τους μετέτρεψαν σε υπαίθρια αφοδευτήρια, γι αυτούς και τα pets τους; Τους επαγγελματίες οδηγούς που σταματούν σε αυτά για να κάνουν το ίδιο; Με τα μισά δέντρα από αυτά που είχαν πριν είκοσι χρόνια και με ξεχαρβαλωμένες βρύσες, οι οποίες τρέχουν ασταμάτητα χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται; 

Αυτά και άλλα πολλά, τα οποία, δεν θα βαρεθούμε ποτέ να επισημαίνουμε, είναι το προφίλ της άλλοτε ευρωπαϊκής, όμορφης μικρής πρωτεύουσας που λέγεται Αθήνα. Την οποία, οι ίδιοι οι δημότες της βάλθηκαν να την κατακρεουργήσουν και να εξαφανίσουν ότι όμορφο είχαν φτιάξει οι βαυαροί αρχιτέκτονες, με αποτέλεσμα να τη μετατρέψουν σε μια πόλη γεμάτη με ακαλαίσθητα κτίρια, απαράδεκτα, επικίνδυνα πεζοδρομία, γεμάτα αποτσίγαρα, αυτοκίνητα και μηχανάκια, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνουν την κίνηση των ανθρώπων με αναπηρία, άλλα και των άλλων δημοτών και ξένων επισκεπτών. Μια άθλια, ανασφαλή, βρώμικη και ακαλαίσθητη πόλη.

Αυτές οι συμπεριφορές, δεν έχουν καμία σχέση με την τοπική αυτοδιοίκηση, ούτε είναι ευθύνη του Δήμου της κάθε πόλης η συμπεριφορά των δημοτών της. Είναι, προφανές, ότι οπουδήποτε και σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πόλη βρεθούν οι άνθρωποι αυτοί, θα κάνουν ακριβώς τα ίδια.