Αυτές ήταν και οι πρώτες μου σκέψεις το απόγευμα της Τετάρτης (25/10) μόλις πληροφορήθηκα το θάνατό του. Ο θρύλος της Νέας Ορλεάνης «έφυγε» σε ηλικία 89 ετών, έχοντας όμως αφήσει μεγάλη κληρονομιά, που δεν περιορίζεται στα τραγούδια που ο ίδιος έγραψε. Ενέπνευσε πολλά ακόμα και του χρωστάμε πολλά για τους δρόμους που άνοιξε και πάνω στους οποίους κινήθηκαν τα μετέπειτα ινδάλματα της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας…

Πριν καν μπει η δεκαετία του `50 ηχογράφησε τα πρώτα του τραγούδια και έδωσε μία νέα διάσταση στην μπλουζ. Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν πως είναι ο «πατέρας» του Έλβις Πρίσλεϊ και τον Beatlesκαι μάλλον όχι άδικα…

Ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ άλλωστε έγραψε εμπνευσμένος από τον «Fats» το «LadyMadonna», ενώ ο Έλβις, όταν έλαβε το προσωνύμιο «Ο Βασιλιάς», σχολίασε πως «ο πραγματικός βασιλιάς του RockandRoll είναι ο Ντομινό».

Ο Fats Domino γεννήθηκε ως Αντουάν Ντομινίκ Ντόμινο στις 26 Φεβρουαρίου 1928 στη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα. 

Η πρώτη του δουλειά ήταν στο Hideaway Club και πήρε αμέσως το παρατσούκλι «Fats» (χοντρός). Του το έβγαλαν συνάδελφοι μουσικοί. 

Πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν το «The Fat Man» που ήταν το δεύτερο κομμάτι που ηχογράφησε, στις 10 Δεκέμβρη του 1949. Η πρώτη δισκογραφική του δουλειά πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα!

Η μεγάλη επιτυχία ήρθε τον Απρίλη του 1955, με το «Ain’t that shame». Άλλα γνωστά κομμάτια το «Blueberry Hill», το «Blue Monday», το «Whola lotta lovin’», «I’ m ready» και το «Be my guest».

Σπύρος Πολυχρονόπουλος