Πούλησε 180 εκατομμύρια δίσκους καθ'όλη την διάρκεια της ζωής του και θεωρήθηκε ως ο Φρανκ Σινάτρατης Γαλλίας. Ο κριτικός μουσικής Στίβεν Χόλντεν περιέγραψε τον Αζναβούρ ως την "θεότητα της γαλλικής ποπ μουσικής. Θεωρήθηκε και ο πιο δημοφιλής Αρμένιος της εποχής του. Το 1998, ο Αζναβούρ έλαβε τον τίτλο Ψυχαγωγός της Χρονιάς από το κανάλι CNN και από τους χρήστες του Time Online παγκοσμίως. Αναγνωρίστηκε ως ο καλύτερος ερμηνευτής του αιώνα, λαμβάνοντας σχεδόν το 18% των ψήφων, μαζί με τους Έλβις Πρίσλεϊ και Μπομπ Ντύλαν.

Ο Αζναβούρ τραγούδησε για προέδρους, πάπες και την βασιλική οικογένεια αλλά και για εκδηλώσεις με ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Ως απάντηση στον σεισμό που έπληξε την Αρμενία το 1988, ίδρυσε τον φιλανθρωπικό οργανισμό Aznavour for Armenia ("Ο Αζναβούρ για την Αρμενία") μαζί με τον επιστήθιο φίλο του Λεβόν Σαγιάν. Πραγματοποίησε την πιο πρόσφατη περιοδεία του το 2014.

Στις 24 Αυγούστου 2017 βραβεύτηκε με το 2.618ό αστέρι στην Λεωφόρο της Δόξας του Χόλυγουντ. Στις 19 Σεπτεμβρίου 2018, η τελευταία συναυλία του πραγματοποιήθηκε στο NHK Hall στην Οσάκα.

Ήταν ο μοναδικός στον κόσμο καλλιτέχνης που προς τιμή του έχει ανεγερθεί μνημείο, στο οποίο φέρεται ο ανδριάντας του.

Ο πατέρας του τραγουδούσε σε εστιατόρια στην Γαλλία προτού φτιάξει το δικό του εστιατόριο, που είχε το όνομα Le Caucase. Οι γονείς του Αζναβούρ τον εισήγαγαν από μικρή ηλικία στον κόσμο της μουσικής. Από την ηλικία των μόλις πέντε ετών συμμετείχε σε παραστάσεις βαριετέ, στις οποίες συνόδευε με την κιθάρα τον πατέρα του και σε ηλικία εννέα ετών εγκατέλειψε το σχολείο, παρά την αντίδραση των γονιών του, προκειμένου να συνεχίσει τις καλλιτεχνικές του παραστάσεις ως τραγουδιστής με το καλλιτεχνικό όνομα "Αζναβούρ". Η αναγνωρισιμότητα ήρθε το 1946, σε μία από εκείνες τις παραστάσεις, όταν η τραγουδίστρια Εντίθ Πιάφ τον άκουσε να τραγουδά και κανόνισε να τον πάρει μαζί της, ως μέλος στην καλλιτεχνική της ομάδα, κατά τις περιοδείες της στις ΗΠΑ και στην Γαλλία.

Από τότε η καλλιτεχνική του εξέλιξη υπήρξε αλματώδης. Από νωρίς γνώρισε τις δημιουργίες του Αρμένιου Σαγιάτ Νοβά του 18ου αιώνα καθώς και του Ομάρ Καγιάμ πάνω στις οποίες ξεκίνησε να γράφει τραγούδια, από το ύφος των οποίων χαρακτηρίστηκαν «θλιμμένα τραγούδια» (tristesse chansons). Σημαντικότερα εξ αυτών ήταν μια διασκευή του Σαγιάτ Νοβά με τον τίτλο «», το "Ο νε σε ζαμαί", "Κομ ντες ετραζέ", και το "Σε ζουρ ταν αναντύ". Ιδιαίτερες όμως παγκόσμιες επιτυχίες που σημάδεψαν την δεκαετία του 1960 ήταν το "Λα Μάμμα" (1963) και το "Μεσιέ Καρνιμπάλ" της ομώνυμης οπερέτας που πρωτοανέβηκε στο Παρίσι στις 17 Δεκεμβρίου του 1963.

Τον Ιανουάριο του 1961, ο Σαρλ Αζναβούρ στις δόξες του έφθασε στην Αθήνα για να εμφανιστεί σε κοσμικό κέντρο. Αναχωρώντας ο Γάλλος τραγουδιστής συναντήθηκε στο αεροδρόμιο με τη Νάνα Μούσχουρη, η οποία ταξίδευε στο Παρίσι.

Ο Σαρλ Αζναβούρ έχει ερμηνεύσει περισσότερα από 1000 τραγούδια, επί το πλείστον στη γαλλική καθώς και πολλά στην αγγλική, ισπανική, ιταλική και γερμανική γλώσσα. Έχει κάνει πολλές περιοδείες εντός αλλά και εκτός Γαλλίας, όπως στις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής, ΗΠΑ και Καναδά, Αρμενία, Αίγυπτο, καθώς και στην Άπω Ανατολή. Παράλληλα έχει λάβει μέρος σε περίπου 60 κινηματογραφικές ταινίες ενώ υποστηρίζεται ότι έχουν πουληθεί περίπου 100.000.000 δίσκοι του. Μεταξύ των πολλών σπουδαίων τραγουδιστών που έχει συνεργαστεί κατά καιρούς συμπεριλαμβάνεται και η Ελληνίδα τραγουδίστρια Νάνα Μούσχουρη.

Ο Αζναβούρ είχε μια μεγάλη και πολυποίκιλη καριέρα ως ηθοποιός και εμφανίστηκε σε περισσότερες από 80 ταινίες στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Το 1960 ο Αζναβούρ πρωταγωνίστησε στην ταινία Tirez sur le pianiste του Φρανσουά Τρυφώ, όπου έπαιξε έναν χαρακτήρα με το όνομα Εντουάρντ Σαρογιάν. Έλαβε εξαιρετικές κριτικές για την εμφάνισή του στην ταινία Δέκα Μικροί Νέγροι (1974). Είχε έναν σημαντικό δευτερεύοντα ρόλο στην ταινία The Tin Drum (1979), που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1980. Πρωταγωνίστησε στην ταινία Les Fantômes du Chapelier (1982) του Κλωντ Σαμπρόλ. Στην γαλλική έκδοση της ταινίας Die Fledermaus (1984), εμφανίστηκε ως καλεσμένος του πρίγκιπα Ορλόφσκι. Σε αυτήν την ταινία πρωταγωνίστησε ο Κίρι Τε Κανάου, σε σκηνοθεσία του Πλάσιντο Ντομίνγκο στην Βασιλική Όπερα στο Κόβεντ Γκάρντεν. Πρωταγωνίστησε στην ταινία Ararat (2002), στην οποία ενσάρκωσε τον Έντουαρντ Σαρογιάν, έναν σκηνοθέτη του κινηματογράφου.

πηγή: wikipedia