Την περασμένη Τετάρτη (14/3) ο γερουσιαστής του Βερμόντ Μπέρνι Σάντερς ανακοίνωσε ότι θα εισάγει στη Γερουσία νόμο για την καθιέρωση εβδομαδιαίας εργασίας τριάντα δύο ωρών, χωρίς απώλεια αμοιβής, σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο νόμος του Σάντερς για την εβδομάδα εργασίας των τριάντα δύο ωρών συνυπογράφεται από τη Δημοκρατική γερουσιαστή της Καλιφόρνιας Λαφόνζα Μπάτλερ, ενώ ο βουλευτής Μαρκ Τακάνο, επίσης Δημοκρατικός της Καλιφόρνιας, έχει εισαγάγει αντίστοιχη νομοθεσία στη Βουλή των Αντιπροσώπων.

Πειράματα με λιγότερες ώρες εργασίας έχουν ξεκινήσει να διεξάγονται σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Στη Γερμανία, τον περασμένο μήνα, σαράντα πέντε εταιρείες ξεκίνησαν πιλοτική εξάμηνη εφαρμογή της τετραήμερης εβδομάδας εργασίας- η Γερμανία έχει σήμερα μέση εβδομαδιαία εργασία 34,2 ωρών. (Μία από τις οργανώσεις που υποστηρίζουν την πιλοτική εφαρμογή, η 4 Day Week Global, έχει επίσης υποστηρίξει το νομοσχέδιο του Σάντερς). Μια παρόμοια δοκιμαστική εφαρμογή βρίσκεται σε εξέλιξη στην Πορτογαλία, και μία ακόμη ολοκληρώθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2022.

Η Γαλλία είχε επιβάλλει νομικά την τριανταπεντάωρη εβδομάδα εργασίας ήδη από το 2000. Ορισμένες εταιρείες ωστόσο δοκιμάζουν τώρα και με την εβδομάδα των τριάντα δύο ωρών. (Άλλες πάλι επιτρέπουν στους εργαζομένους να συμπιέσουν μια εβδομάδα τριάντα πέντε ωρών σε τέσσερις εργάσιμες ημέρες).

Σύμφωνα με τον Μπέρνι Σάντερς οι εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης στις ΗΠΑ δουλεύουν σήμερα κατά μέσο όρο σαράντα δύο ώρες την εβδομάδα (χωρίς να υπολογίζονται σίγουρα οι άνθρωποι που εργάζονται σε πολλαπλές θέσεις εργασίας). Εξετάζοντας τον ετήσιο μέσο όρο ωρών εργασίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται πολύ πάνω από εκείνον του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Με 1.815 ώρες, ο μέσος εργαζόμενος στις ΗΠΑ μετρά σχεδόν πεντακόσιες ώρες περισσότερες ετησίως από τον μέσο εργαζόμενο στη Γερμανία και περίπου τριακόσιες περισσότερες από τον μέσο εργαζόμενο στη Γαλλία ή το Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο κοινωνιολόγος, με ειδίκευση στον τομέα της εργασίας, Jamie McCallum επισημαίνει ότι αυτό έχει πλήξει ιδιαίτερα τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους στις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω της στασιμότητας των μισθών. Οι φτωχοί εργαζόμενοι εργάζονται πολλές ώρες επειδή προσπαθούν να καλύψουν το οικονομικό έδαφος που έχασαν τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα να έχουν χάσει τον έλεγχο του χρόνου και της ζωής τους.

Η νομοθεσία του Σάντερς έχει υποστηριχθεί από την Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας και το Κογκρέσο Βιομηχανικών Οργανώσεων (AFL-CIO) και μια σειρά από μεγάλα εθνικά συνδικάτα, συμπεριλαμβανομένου εκείνου των εργαζόμενων στο αυτοκινητοβιομηχανία (UAW) - οι οποίοι επίσης υπερασπίστηκαν το αίτημα για τριάντα δύο ώρες εργασίας την εβδομάδα στην πρόσφατη απεργία τους κατά των τριών μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών.

Η πρόταση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πρόσφατη ρητορική της Δεξιάς σχετικά με την εργασία και τη συνταξιοδότηση. Ο Ben Shapiro (συντηρητικός πολιτικός αναλυτής), για παράδειγμα, υποστήριξε πρόσφατα: «Ας είμαστε ρεαλιστές: είναι εντελώς παράλογο το γεγονός ότι δεν έχουμε αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι εντελώς τρελό… Κανείς στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα έπρεπε να συνταξιοδοτείται στα εξήντα πέντε του χρόνια. Ειλικρινά, νομίζω ότι η συνταξιοδότηση από μόνη της είναι μια ηλίθια ιδέα, εκτός αν έχετε κάποιο πρόβλημα υγείας».

It should not be controversial to say everyone should be able to retire. https://t.co/HPYBYQ719j

— More Perfect Union (@MorePerfectUS) March 12, 2024

Δημιουργείται λοιπόν μια έντονη αντίθεση σύμφωνα με το σοσιαλιστικό Jacobin Magazine απ’ όπου αντλούμε τις πληροφορίες: Ο Μπεν Σαπίρο πιστεύει ότι οι Αμερικανοί πρέπει να δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν, ενώ ο Μπέρνι Σάντερς πιστεύει ότι οι Αμερικανοί αξίζουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο.

Η πρόταση του Σάντερς έχει σχέση με τα τολμηρά, δημοφιλή σοσιαλδημοκρατικά αιτήματα που υποστήριξε στις δύο προεδρικές του εκστρατείες. Αν και το νομοσχέδιο είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσει σφοδρές αντιδράσεις από μετριοπαθείς και συντηρητικούς στο Κογκρέσο και εταιρικά συμφέροντα πέρα από το Καπιτώλιο, μπορεί ενδεχομένως να αποτελέσει έμπνευση για ένα Δημοκρατικό Κόμμα που παλεύει να βρει ένα νικηφόρο μήνυμα - και ένα αίτημα για την ανερχόμενη εξεγερμένη πτέρυγα του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ. Εξάλλου, κανείς δεν θέλει να δώσει τη μοναδική πολύτιμη ζωή του στη δουλειά του.