Όλες οι ομάδες που πέτυχαν το χατ-τρικ των συνεχόμενων τίτλων έχουν μια κοινή συνισταμένη: Στον πάγκο τους είχαν σπουδαίους προπονητές που υπήρξαν είτε καινοτόμοι, είτε ιδιαίτερα ικανοί να χτίσουν μια εξαιρετικά αποτελεσματική ομάδα. Ο Χέρμπερτ Τσάπμαν, ο Μπομπ Πέισλι (και νωρίτερα ο Μπιλ Σάνκλι), ο Άλεξ Φέργκιουσον και ο Πεπ Γκουαρντιόλα συνέβαλαν καθοριστικά ώστε οι ομάδες που ανέλαβαν να πετύχουν ένα κατόρθωμα που θα έμενε για πάντα στην ιστορία.

Η μεγάλη στιγμή για τη Χάντερσφιλντ ήρθε λίγο πριν τα μέσα της δεκαετίας του. Προάγγελος της επιτυχίας που θα ακολουθούσε ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας με νίκη 1-0 στον τελικό απέναντι στην Πρέστον Νορθ Έντ το 1922. Το 1924 ακολούθησε το πρώτο πρωτάθλημα κι ήρθαν ακόμη δύο το '25 και το '26, τα οποία είναι και τα τελευταία της ομάδας, η οποία σήμερα αγωνίζεται στη Τσάμπιονσιπ και πρόκειται να υποβιβαστεί. Θα μπορούσε να είχε γράψει ιστορία ήδη από τότε, φτάνοντας στις πέντε συνεχόμενες κατακτήσεις, ωστόσο το '27 έμεινε στη δεύτερη θέση πίσω από τη Νιουκάστλ και το '28 μία νίκη μακριά από την πρωτιά, υστερώντας στην τελική της συγκομιδή κατά δύο βαθμούς σε σχέση με την Έβερτον.

Από την άλλη την επιτυχία της με τους τρεις συνεχόμενους τίτλους θα μπορούσε να είχε προλάβει είτε η Λίβερπουλ που πήρε τα πρωταθλήματα του '22 και του '23, είτε η Πρέστον Νορθ Εντ που έχασε τη δική της ευκαιρία το 1891 μετά από δύο σερί κατακτήσεις, είτε η Σάντερλαντ το 1894 που απέτυχε επίσης για λίγο.

Χωρίς να εδραιώσει ακριβώς μια αυτοκρατορία, η Χάντερσφιλντ κατάφερε να φτάσει σε μια ιστορική επιτυχία χάρη στην αποτελεσματικότητά της στις κρίσιμες στιγμές. Η μέση διαφορά της από τη 2η θέση ήταν 2,33 βαθμοί, λίγο παραπάνω δηλαδή από τους βαθμούς που έδινε τότε μία νίκη. Το ποσοστό δε των παιχνιδιών που κέρδιζε αντιστοιχούσε σε 53%, το χαμηλότερο από τις πέντε ομάδες που έχουν καταγράψει το σχετικό ρεκόρ με τα τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα. Επιπλέον, το 48% των νικών της ήταν με διαφορά ενός μόνο γκολ (1-0, 2-1, 3-2 κ.λ.π.).

Παρένθεση, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, το γεγονός ότι στους πρωταγωνιστές της εποχής συναντάμε ονόματα ομάδων που σήμερα μάχονται να επιβιώσουν στις μικρότερες κατηγορίες. Εκεί την περίοδο οι ομάδες που διεκδικούσαν το στέμμα μαζί με τη Χάντερσφιλντ ήταν οι Γουέστ Μπρομ, Σάντερλαντ, Μπόλτον κι ιδιαίτερα η Κάρντιφ.

Αρχιτέκτονας των επιτυχιών της Χάντερσφιλντ ήταν ο Χέρμπερτ Τσάπμαν, ο οποίος της οδήγησε στις δύο από τις τρεις κατακτήσεις, μετά τις οποίες μετακόμισε στην Άρσεναλ κι έβαλε τις βάσεις για να φτιάξει κι εκείνη τον δικό της μύθο.

Η θητεία του Τσάπμαν στην Άρσεναλ καθόρισε το ποδόσφαιρο της δεκαετίας του 1930 στην Αγγλία ενώ αποτέλεσε και την πιο πετυχημένη δεκαετία της ομάδας, καθώς πανηγύρισε τα 5 από τα συνολικά 13 πρωταθλήματά της. Ο Τσάπμαν οδήγησε τους κανονιέρηδες στο πρώτο πρωτάθλημα που πήραν ποτέ στην ιστορία τους το 1931. Μεσολάβησε το 4ο πρωτάθλημα της Έβερτον το 1932 κι ακολούθησε μετά η λαμπρή τριετία των κανονιέρηδων, η οποία ποτέ έκτοτε δεν έχει επαναληφθεί.

Σε σχέση με τη Χάντερσφιλντ, η Άρσεναλ ήταν ανωτέρη των αντιπάλων της με πιο ξεκάθαρο τρόπο, χωρίς πάντως να καταφέρει να ξεφύγει ποτέ με πολύ μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Κατά μέσο όρο οι βαθμοί που τη χώριζαν από την άμεση ανταγωνίστριά της για τον τίτλο ήταν 3.6, ωστόσο κατάφερνε να πετύχει ιδιαίτερα εμφατικές νίκες (τη σεζόν '34/35 είχε συντρίψει τις Λίβερπουλ και Τότεναμ με 8-1 και 5-1 αντίστοιχα) σκοράροντας συνολικά 308 γκολ σε τρεις σεζόν.

Η προτεραιότητα πάντως του Τσάπμαν ήταν η διασφάλιση των μετόπισθεν, εξ ου και το γεγονός ότι το 38% των παιχνιδιών που κέρδισε ήταν στο γκολ. Το ποσοστό νικών της Άρσεναλ έφτασε στο 58%, πολλές από τις οποίες όπως ήδη αναφέρθηκε ήταν εμφατικές με έξι, επτά και οκτώ γκολ διαφορά. Ένα γεγονός που τη βοήθησε να κυριαρχήσει ήταν ότι δεν υπήρχε απέναντι της ένα σταθερός ανταγωνιστής καθώς μεταξύ 1932 και 1935 οι ομάδες που τερμάτισαν στην πρώτη τετράδα έφτασαν συνολικά τις 8, ενώ σε όλα τα πρωταθλήματα που πήρε η ομάδα του Βόρειου Λονδίνου κατά τη διάρκεια των 30's, η ομάδα που βγήκε δεύτερη ήταν διαφορετική, μ' εξαίρεση την Άστον Βίλα η οποία μετρούσε παλιότερα αρκετές επιτυχίες και τερμάτισε δέυτερη δύο φορές.

Στα πρώτα χρόνια μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο τίτλος της πιο εντυπωσιακής ομάδας ανήκει δίχως αμφιβολία στους μπέμπηδες του Μπάσμπι, με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να κερδίζει τα πρωταθλήματα του 1956 και του 1957 και να στερείται την ευκαιρία να διεκδικήσει το τρίτο συνεχόμενο εξαιτίας του τραγικού αεροπορικού δυστυχήματος στο Μόναχο στις 6 Φεβρουαρίου του 1958. Αποδεκατισμένη μετά την τραγωδία η Γιουνάιτεντ απώλεσε 21 πόντους στα 14 παιχνίδια που ακολούθησαν και τερμάτισε 21 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Γουλβς.

H χρυσή δεκαετία για τη Λίβερπουλ ήταν εκείνη του '80, με την κατάκτηση 6 πρωταθλημάτων από τα συνολικά 19 που έχει στην τροπαιοθήκη της, κι ειδικά το διάστημα 1981-1984 όπου πέτυχε το ρεκόρ των τριών συνεχόμενων κατακτήσεων, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να πάρει επίσης τρία Λιγκ Καπ και το τέταρτο Τσαμπιονς Λιγκ του Συλλόγου.

Στο πρωτάθλημα κέρδισε το 57% των αγώνων της και τη χώριζαν κατά μέσο όρο από τη δεύτερη θέση έξι βαθμοί, με τα δύο τρίτα των νικών των ρεντς να έρχονται πάντως με ένα ή δύο γκολ διαφορά. Συνολικά κατά την περίοδο δυναστείας της - η οποία θα μπορούσαμε να πούμε ότι είχε αφετηρία της την περίοδο 1975-1976 - η Λίβερπουλ κατέκτησε 10 πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα Αγγλίας, τέσσερα Λιγκ Καπ και τέσσερα Τσάμπιονς Λιγκ. Απ' το 1990 κι έπειτα θα ξεκινούσε μια παρατεταμένη περίοδος ανομβρίας, ειδικά σε ό,τι αφορά το πρωτάθλημα, στην οποία κατάφερε να δώσει τέλος μετά από τριάντα χρόνια ο Γιούργκεν Κλοπ.

Ο Άλεξ Φέργκιουσον την πρόλαβε αυτή την εποχή, καθώς ανέλαβε καθήκοντα προπονητή στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1986 κι η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκε αρκετά χρόνια μέχρι να καταφέρει να τη φέρει στον δρόμο των επιτυχιών, παίρνοντας τον πρώτο του τίτλο το 1990 όταν κατέκτησε το Κύπελλο, ακολούθησε δύο χρόνια αργότερα ένα Λιγκ Καπ κι επτά χρόνια μετά την αρχή της θητείας του κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα.

Από εκείνη τη χρονιά κι έπειτα υπήρξαν πολλές σπουδαίες στιγμές για τους Κόκκινους Διάβολους με αποκορύφωμα το τρεμπλ του 1999, όταν η ομάδα κατέκτησε εκτός του πρωταθλήματος, το Κύπελλο Αγγλίας αλλά και το Τσάμπιονς Λιγκ. Εκείνη τη χρονιά η Γιουνάιτεντ έκοψε το νήμα πρώτη για... χιλιοστά, καθώς η διαφορά που τη χώριζε από τη δεύτερη Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ ήταν μόλις ένας βαθμός. Τις επόμενες δύο όμως το κατέκτησε με άνεση, έχοντας 18 και 10 βαθμούς διαφορά αντίστοιχα.

Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια οι παίκτες του Φέργκιουσον έχασαν μόλις 12 παιχνίδια στο πρωταθλήματα, με το ποσοστό των νικών τους να φτάνει στο εντυπωσιακό 65%. Η Γιουνάιτεντ κατόρθωσε μάλιστα να επαναλάβει το επίτευγμά τής μεταξύ των σεζόν 2006/2007 και 2008/2009, καταφέρνοντας και πάλι να κερδίσει το Τσάμπιονς ΛΙγκ το 2008. Το ποσοστό επιτυχιών της Γιουνάιτεντ εκείνη την περίοδο εκτοξεύτηκε στο εξωπραγματικό 72%.

Η μετατροπή της Μάντσεστερ Σίτι από ομάδα που μαχόταν για την επιβίωσή της σε ένα σύνολο που σαρώνει τα πρωταθλήματα υπήρξε εντυπωσιακή. Ο Πέπ Γκουαρντιόλα ανέλαβε τους Πολίτες την περίοδο 2016/2017 με την άνοδο στην κορυφή να έρχεται μόλις ένα χρόνο αργότερα κι έκτοτε να ακολουθεί μια περίοδος απόλυτης κυριαρχίας. Μεταξύ 2020/21 και 2022/23 η Σίτι είχε ποσοστό νικών το ασύλληπτο 74%, χάνοντας μόλις 14 από τα 114 παιχνίδια που έδωσε. Σκόραρε 276 γκολ κι έδειξε ότι μπορεί να αμυνθεί εξίσου αποτελεσματικά δεχόμενη μόλις 91 γκολ. Ενώ εξίσου εντυπωσιακό είναι το στοιχείο ότι το 40% του συνόλου των αγώνων στους οποίους επικράτησε η Σίτι ήταν με τρία ή περισσότερα γκολ. Όπως προδίδει και το γεγονός ότι το πρωτάθλημα κατέληξε στα χέρια της Λίβερπουλ το 2020, οι ρεντς αποτέλεσαν τη βασική αντίπαλο της Σίτι επί θητείας Κλοπ, τουλάχιστον μέχρι και πρόπερυσι. Καθώς τόσο πέρυσι, όσο και φέτος που ακόμη η κούρσα του πρωταθλήματος είναι ανοικτή η ομάδα που διεκδικεί τα πρωτεία με μεγαλύτερες αξιώσεις είναι η Άρσεναλ. 

Και οι κανονιέρηδες είναι οι μόνοι που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την καταγραφή ενός νέου ρεκόρ σε ό,τι αφορά τον αριθμό των συνεχόμενων κατακτήσεων του πρωταθλήματος, αν και στην πραγματικότητα δεν έχουν την κατάσταση υπό τον έλεγχο τους, καθώς αν η Σίτι κερδίσει τα εναπομείναντα παιχνίδια θα στεφθεί και πάλι πρωταθλήτρια.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι η Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλ είναι μια καλοκουρδισμένη αδίστακτη μηχανή, ο κυνισμός της οποίας βρίσκει πρόσωπο στα τελειώματα του νορβηγού αρχισκόρερ Έρλινγκ Χάαλαντ. Από την άλλη όμως δεν μπορεί κανείς να μη παρατηρήσει ότι τόσο το δικό της παράδειγμα, όσο και της Γιουνάιτεντ - σε μικρότερο ενδεχομένως βαθμό, αντανακλούν τις αλλαγές ισορροπιών που έχουν επιφέρει στο άθλημα οι πανίσχυρες ιδιοκτησίες. Το ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι το οικονομικό χάσμα που χωρίζει τη Σίτι με την πλειοψηφία των ομάδων στην Πρέμιερ Λιγκ μεγαλώνει διαρκώς, με αποτέλεσμα να της είναι πιο εύκολο να κυριαρχήσει επί των αντιπάλων της σε σχέση με τις ομάδες που πρωταγωνιστούν παλιότερα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πρωταθλήματα έχουν φτάσει πλέον να κρίνονται στους 90 βαθμούς, ακόμη και στους 100, τη στιγμή που την καλύτερη σεζόν της ιστορία της, το 1999 η Γιουνάιτεντ πανηγύρισε το πρωτάθλημα με 79 (!) μόλις βαθμούς, όσους έχει σήμερα η Λίβερπουλ που βρίσκεται στην τρίτη θέση (και μ' ένα παιχνίδι να υπολείπεται).

*Αξιοποιήθηκαν πληροφορίες από το Game of The People