Αναμφίβολα, το μεγαλύτερο «αγκάθι» της πολυπόθητης συμφωνίας, παραμένει το Ασφαλιστικό. Για την ώρα, Θεσμοί και Μαξίμου, εμφανίζονται ανίκανοι να «γεφυρώσουν» το «χάσμα» που τους χωρίζει, κυρίως στην απόδοση μέτρων για το Ασφαλιστικό. Η κυβέρνηση, βλέπει οικονομικό διέξοδο μόνο μέσω της επιβολής φόρων και έκτακτων εισφορών, τη στιγμή που τα τεχνικά κλιμάκια επιμένουν στην περαιτέρω περικοπή των συντάξεων. Ωστόσο, εκτός από τις διαφορές τους στα κομβικής σημασίας ζητήματα, οι δανειστές άρχισαν να εκφέρουν άποψη ακόμα και για θέματα μικρότερης σημασίας, όπως η παράταση στην απόσυρση των Ι.Χ. δημιουργώντας έτσι έξτρα δυσκολίες και καθυστερήσεις σε μια ήδη πολύπαθη διαδικασία.

Στη μέση το προσφυγικό

Κι όλα αυτά, ενώ ουδείς γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι με το προσφυγικό, το μέγεθος του οποίου ημέρα με την ημέρα μεγενθύνεται. Εν αντιθέσει με όσα πίστευαν αρχικά στο Μαξίμου, η πολιτική διαπραγμάτευση για το προσφυγικό, κάθε άλλο παρά διευκολύνει τα πράγματα. Μπορεί η αντιμετώπισή του να συνεπάγεται μεν δημοσιονομικό κόστος, ωστόσο η προσμέτρησή του προσκρούει πλέον και στα πολιτικά σχέδια διεθνούς απομόνωσης της χώρας μας από άλλες (εντός και εκτός της ΕΕ). Επιπλέον, οι προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι, για μηχανισμούς στήριξης και ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, βρίσκονται για την ώρα σε πρώιμο στάδιο. 

Τι κοστίζει στην Ελλάδα το προσφυγικό

Σχετικά με το κόστος του προσφυγικού, η κυβέρνηση ολοκλήρωσε τον «λογαριασμό» του 2015 υπολογίζοντας στα 450 εκατ. ευρώ τις δημοσιονομικές δαπάνες, ενώ η ΤτΕ σε έκθεσή της κάνει λόγο για τουλάχιστον 600 εκατ. ευρώ για φέτος. Όπως όμως διασαφηνίζεται, αν η Ελλάδα από χώρα διέλευσης μετατραπεί σε χώρα παραμονής -κάτι που πλέον δεν μοιάζει απίθανο- η δαπάνη θα εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη.

Να σημειωθεί πως η δαπάνη του 2015 ξεπερνά το σύνολο των διαθέσιμων κονδυλίων από τα αρμόδια κοινοτικά ταμεία που δικαιούται η Ελλάδα για την επταετία έως το 2020 (440 εκατ. ευρώ) και προέρχεται κυρίως από την δημιουργία ανοικτών υποδομών υποδοχής αλλά και από τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης.

Όλα θα κριθούν από την... «κάθοδο» των Θεσμών

Όπως καθίσταται σαφές, τα «ανοιχτά μέτωπα», είναι ουκ ολίγα και η κυβέρνηση κάνει το κατά δύναμιν για να επισπεύσει την έλευση των τεχνικών κλιμακίων. Για αυτήν όμως, εκτός από την οριστικοποίηση του πακέτου μέτρων και την λείανση των πολλών και μεγάλων εσωτερικών μετώπων, απαραίτητη προϋπόθεση είναι και η συμμετοχή του ΔΝΤ, η οποία παραμένει «θολό τοπίο». Με την επόμενη Σύνοδο Κορυφής να έχει προγραμματιστεί για τις 6 Μαρτίου και την επόμενη ημέρα (7/3) να είναι ήδη σημειωμένη στην ατζέντα των Ευρωπαίων ΥΠΟΙΚ ως το επόμενο Eurogroup, καταλαβαίνει κανείς πως βρισκόμαστε λίγο πριν την τελευταία στροφή του Μαραθωνίου και η κυβέρνηση έχει ήδη χάσει πολύ έδαφος.

Χάρης Αποστολόπουλος