Παράλληλα, ενώ τη μια μέρα (Τρίτη) ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος εμφανίζεται αισιόδοξος λέγοντας στη Βουλή πως η αξιολόγηση θα κλείσει ως τις 22 Απριλίου, την επομένη ο στενός συνεργάτης του και οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, Γενικός Γραμματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής, Φραγκίσκος Κουτεντάκης χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα για να επιτεθεί στο ΔΝΤ λέγοντας πως «θέλουν να το φτάσουν στο χείλος του γκρεμού», «συστήνουν» να μην πληρωθούν στην ώρα τους μισθοί και συντάξεις στο Δημόσιο, «η τακτική των δόσεων με το σταγονόμετρο είναι συμπεριφορά Σάιλοκ», «είναι ανακριβείς», «έχουν εμμονές» κλπ. Και κατηγορεί το Ταμείο ότι «η αβεβαιότητα κοστίζει ακριβά στην πραγματική οικονομία».

Όπως αποκαλύπτουν κυβερνητικές πηγές, η "απόσταση" που χωρίζει το Μαξίμου από το κοινοτικό σκέλος των θεσμών, δηλαδή το δημοσιονομικό κενό, προσεγγίζει το 3% του ΑΕΠ έως και το 2018 (σ.σ. τα 5 δισ. ευρώ περίπου). Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, παραμένει ανοικτό και το πακέτο του 2016 καθώς η καλύτερη της αναμενόμενης απόδοση του 2015 (σ.σ. η κυβέρνηση βλέπει πλέον πρ. πλεόνασμα 0,2% του ΑΕΠ τουλάχιστο έναντι στόχου για έλλειμμα 0,25% του ΑΕΠ) μερικά κλείνει την τρύπα από μέτρα (πχ όπως η φορολόγηση των ενοικίων) που δεν θα εφαρμοσθούν φέτος, αφού όπως έγινε χθες σαφές από αρμόδια πηγή θα περιλαμβάνονται στο νέο νομοσχέδιο, αλλά δεν θα έχουν αναδρομικότητα.

Να σημειωθεί πως οι θεσμοί δεν έχουν συμφωνήσει ακόμη ούτε για το μακροοικονομικό μοντέλο, ούτε για την πορεία του ΑΕΠ και της κατανάλωσης τα επόμενα χρόνια για να "κλειδώσουν" το τελικό ύψος των μέτρων, αναφέρει η ίδια κυβερνητική πηγή.

Με όλα τα μέτωπα ανοικτά, για να κλείσει η αξιολόγηση και να ξεκινήσει το «παζάρι» για την είσοδο του ΔΝΤ στο τρίτο Μνημόνιο και για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, η κυβέρνηση απαιτείται να προτείνει νέα μέτρα λιτότητας, επιπρόσθετα σε όσα έχει ήδη καταθέσει στους θεσμούς, ενώ θα δεσμεύεται πως θα πρέπει να λαμβάνει και άλλα για να πάρει κάθε επόμενη «υποδόση» των δανείων, αν στην πορεία φανεί ότι κάτι δεν εφάρμοσε ή δεν απέδωσε τα αναμενόμενα.

Από την άλλη, θεωρείται συνήθης διπλωματική πρακτική, πια, προ μιας τελικής συμφωνίας, να ξεσπάειμεγάλη σύγκρουση μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών, με σκοπό να φανεί τότε σαν «νίκη» και αποτέλεσμα σκληρής διαπραγμάτευσης για κάθε πλευρά το όποιο αποτέλεσμα προκύψει σαν συμφωνία.

Επί του παρόντος πάντως, όπως είπε και ο κ.  Κουτεντάκης, η κυβέρνηση θέλει να διατηρεί το δικαίωμα να μην εφαρμόζει, όταν πρέπει, μέτρα που έχει ήδη συμφωνήσει. «Πολιτικά, υπάρχουν όρια στο πόσο γρήγορα μπορεί να προχωράνε, δεν μπορεί όλα να γίνουν όπως λέγαμε τον Αύγουστο» τόνισε χαρακτηριστικά.

Σε κάθε περίπτωση, και στην ιδανική συνθήκη που το ΔΝΤ αποδεχόταν πλήρως τις ελληνικές θέσεις, παραμένει η ανάγκη λήψεως πρόσθετων μέτρων, αφού όπως λένε κυβερνητικές πηγές «από μόνη της η υπεραπόδοση μέτρων που έχουν ήδη ψηφιστεί δεν μπορεί να κλείσει το δημοσιονομικό κενό».