Παρά τις θετικές δηλώσεις που καταγράφει το Μαξίμου από πλειάδα κορυφαίων Ευρωπαίων αξιωματούχων, είναι πρόδηλο ότι η κατάσταση θα παραμένει στο μεταίχμιο της αγωνίας, για όσον καιρό τουλάχιστον το ΔΝΤ θα αμφισβητεί συνολικά την αξιοπιστία της Eurostat απορρίπτοντας τα στοιχεία που παρουσιάζει για την ελληνική Οικονομία.

Το Ταμείο, απορρίπτει κάθε συζήτηση, στο ζήτημα των πρόσθετων μέτρων που  ζητεί να ληφθούν, η οποία προτείνει να αφεθούν οι σχετικές αποφάσεις στην απόλυτη αρμοδιότητα του υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας και αξιώνει να υποδειχθούν εκ των προτέρων τα πεδία από τα οποία θα προέλθει η εξοικονόμηση δαπανών.

Από την πλευρά της η κυβέρνηση, έχοντας ήδη οδηγήσει σε οριακές περιοχές τις αντοχές της Οικονομίας και της κοινωνίας, αρνείται να προσθέσει σε ένα δύσπεπτο πακέτο σκληρών μέτρων ύψους 5,4 δις ευρώ, την παραδοχή ότι ανά τρίμηνο θα προβαίνει σε επανεκτιμήσεις υπό την αυστηρή εποπτεία του ΔΝΤ, νομοθετώντας όποτε χρειάζεται περικοπές σε μισθούς συντάξεις και απολύσεις στο Δημόσιο.

Υπό αυτές τις συνθήκες, μικρές προσδοκίες υπάρχουν ότι θα έχει θετική έκβαση το Eurogroup της προσεχούς Δευτέρας. Οι λύσεις παραπέμπονται και πάλι μακρύτερα στο μέλλον,  με πιθανότερες ημερομηνίες την 24ηΜαΐου στην τακτική Σύνοδο του Eurogroup, ή το διήμερο 26-27 του μηνός, στη Σύνοδο του G7, σύμφωνα με τα περιθώρια που έδωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ.

Στην κυβέρνηση, πάντως αποτιμούν ως θετικό το γεγονός ότι για πρώτη φορά τόσο έντονα και επίσημα στο επίπεδο των υπουργών Οικονομικών αναμένεται, στις 9 Μαΐου να τεθεί στο τραπέζι, το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.

Σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη,  οι συζητήσεις θα καλύψουν μια συνολική δέσμη μεταρρυθμίσεων πολιτικής, καθώς και τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους της Ελλάδας. «Και τα δύο στοιχεία πρέπει να συνυπάρχουν προκειμένου να ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος και να αποδεσμευθεί περαιτέρω χρηματοδοτική στήριξη στην Ελλάδα», επισημαίνεται στην ανακοίνωση του Eurogroup.

Τούτων λεχθέντων, αναζητείται κοινός τόπος, στον οποίον η μεν κυβέρνηση θα διασφαλίζει έναν εύσχημο τρόπο, ώστε να αποφύγει λύσεις που θα επιταχύνουν ραγδαία την πολιτική φθορά της, η δε ευρωπαϊκή πλευρά των δανειστών, θα ικανοποιεί το αίτημα του ΔΝΤ για πρόσθετα μέτρα και θα εγγυάται την παραμονή του Ταμείου στο Πρόγραμμα, δίνοντας κάποιο μικρό και μάλλον ανώδυνο αντάλλαγμα, στο θέμα του χρέους.

Γ.Χ