Αφετέρου, η σκληρή γραμμή Σόϊμπλε για το χρέος επιβλήθηκε κατά κράτος, αφού το ζήτημα τίθεται σε άμεση συνάρτηση με τις δημοσιονομικές επιδόσεις και η ουσιαστική συζήτησή του μετατίθεται σε βάθος χρόνου, όπως επιθυμούσε η Γερμανική κυβέρνησηπροκειμένου να αποφύγει την δυσφορία της κοινής γνώμης της χώρας (και) ενόψει εκλογών.

Παρέχονται πάντως κάποια μικρά αντίδωρα, συμβολικής κυρίως σημασίας, χωρίς ακόμα να είναι βέβαιο, αν με αυτά μπορεί να διασφαλιστεί η συμμετοχή στο Πρόγραμμα του ΔΝΤ το οποίο μέχρι στιγμής τηρεί αινιγματική στάση κρατώντας κλειστά τα χαρτιά του.  

Μέχρι τις 24 Μαΐου, οπότε κατά τα φαινόμενα θα επισφραγιστεί η συμφωνία για την εκταμίευση ενός ποσού που η κυβέρνηση υπολογίζει ότι θα είναι μεγαλύτερο από 5,5 δισ. ευρώ, προκειμένου να πάρει ανάσα η αγορά, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα πρέπει με ταχείς ρυθμούς να νομοθετήσει όλα τα προαπαιτούμενα μέτρα, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι αξιώσεις των δανειστών.

Πρώτο βήμα σε αυτήν την μακρά πορεία που ξεκινά από σήμερα είναι η θέσπιση του αυστηρού μηχανισμού δημοσιονομικής εξισορρόπησης ο οποίος θα ενεργοποιείται αυτόματα σε περίπτωση αποκλίσεων και θα προβλέπει όχι μόνο την οριζόντια περικοπή δαπανών από τους διαθέσιμους κωδικούς του προϋπολογισμού- με εξαίρεση τα κονδύλια της Άμυνας και της Κοινωνικής Πρόνοιας, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών Ε. Τσακαλώτο- αλλά και παρεμβάσεις στο σκέλος των εσόδων.

Πρακτικά αυτό σημαίνει μεταξύ άλλων, μείωση του μισθολογικού κόστους στο Δημόσιο με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση φορέων, περιοριστική πολιτική προσλήψεων, αλλά και νέες αυξήσεις φόρων. 

Μόνιμη επιτήρηση

«H γλώσσα του Eurogroup για τα έκτακτα μέτρα του Eurogroup είναι ίσως η πιο βασανισμένη παράγραφος στην ιστορία της κρίσης». Με αυτόν τον τρόπο περιγράφει ο γνωστός δημοσιογράφος των Financial Times Πίτερ Σπίγκελ την παράγραφο που αφορά τον έκτακτο μηχανισμό στο ανακοινωθέν που εξέδωσαν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης μετά το πέρας του Eurogroup.

Η θέση του είναι βάσιμη, αν σκεφτεί κανείς ότι όσα διατυπώνονται εκεί περιγράφουν μια κατάσταση μόνιμης εποπτείας που θα ευθυγραμμίζει τον προϋπολογισμό χωρίς παρεκκλίσεις, μέχρι να επιτευχθούν οι (αμφίβολοι σε συνθήκες παρατεταμένης ύφεσης) στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα.

Η Ελλάδα καλείται ειδικότερα, να νομοθετήσει:

«έναν επιπλέον προληπτικό μηχανισμό, που θα νομοθετηθεί για να εξασφαλιστεί ότι ένα πακέτο μέτρων, ανάμεσά τους μέτρα χωρίς διακρίσεις, θα εφαρμοστούν αυτόματα μόλις υπάρξουν αντικειμενικές ενδείξεις αποτυχίας επίτευξης ετήσιου στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος στο πρόγραμμα (3,5% μεσοπρόθεσμα).

Εάν τα μέτρα εφαρμοστούν με προσωρινό χαρακτήρα όταν ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός, μόνιμα διαρθρωτικά μέτρα που έχουν συμφωνηθεί με τους Θεσμούς, συμπεριλαμβανομένων μέτρα εσόδων, θα τεθούν σε ισχύ το ακόλουθο έτος, ως μέρος της τακτικής διαδικασίας του προϋπολογισμού, προκειμένου να επανέλθει στον σωστό δρόμο ο προϋπολογισμός.

Εξαιρέσεις από την ενεργοποίηση του μηχανισμού θα περιορίζονται σε εξαιρετικά γεγονότα με μεγάλο οικονομικό αντίκτυπο έξω από τον έλεγχο της κυβέρνησης. Τέτοιες εξαιρέσεις πρέπει να συμφωνηθούν με τους Θεσμούς».

Γιώργος Χατζηδημητρίου