Όπως σημειώνουν, το κρίσιμο είναι η εφαρμογή όσων νομοθετηθούν, υπενθυμίζοντας τον νόμο Κατσέλη, που ενώ ο νόμος προβλέπει ότι τα αιτήματα θα πρέπει να εξετάζονται από το δικαστήριο σε διάστημα έξι μηνών, αυτό πότε δεν έγινε, λόγω έλλειψης δικαστών, με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχουν προς εκδίκαση 170.000 υποθέσεις, έχοντας δικάσιμο ακόμα και το... 2032. Στελέχη τραπεζών σημειώνουν ότι η αδυναμία του δικαστικού συστήματος να ανταποκριθεί στον όγκο των αιτημάτων αποτελεί πρόβλημα για την αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων, ενώ σημειώνουν ότι οι απαιτούμενες αλλαγές-τροποποιήσεις για τον νόμο Κατσέλη θα συμφωνηθούν μέχρι το τέλος του 2016 και θα εφαρμοστούν του χρόνου.

Τα ίδια σημειώνουν ότι με τη θεσμοθέτηση της πώλησης μη εξυπηρετούμενων αλλά και ενήμερων δανείων, με εξαίρεση τα στεγαστικά πρώτης κατοικίας, ύψους μέχρι 140.000 ευρώ, αλλά και τις αλλαγές που είχαν θεσπιστεί το 2015, δημιουργείται ένα αρκετά ευέλικτο πλαίσιο που θα τους επιτρέψει να κινηθούν πολύ πιο αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Προσθέτουν ότι θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα στον πτωχευτικό κίνδυνο για επιχειρήσεις που κρίνονται μη βιώσιμες αλλά διαθέτουν εξοπλισμό - αποθέματα, ώστε να μπορούν γρήγορα να ολοκληρώνονται οι νομικές ενέργειες για να μπορεί να αξιοποιηθεί ο εξοπλισμός.

Μεγάλη πίεση στις διοικήσεις των τραπεζών για ταχύτερα αποτελέσματα στην αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων ασκεί ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός (SSM) της ΕΚΤ, που σε συνεργασία με την ΤτΕ έχουν θέσει ένα σφιχτό χρονοδιάγραμμα με συγκεκριμένους στόχους για τη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Οι τράπεζες θα πρέπει να τα μειώνουν κατά 15% περίπου σε ετήσια βάση, είτε με διαγραφές, είτε με ρυθμίσεις, είτε με πωλήσεις.

Οι τράπεζες σημειώνουν ότι αν και θα γίνουν κάποιες πωλήσεις «κόκκινων» δανείων, κυρίως για να μεταδώσουν την αποφασιστικότητά τους στην αντιμετώπιση του προβλήματος, ωστόσο η κύρια στρατηγική είναι οι ίδιες, σε συνεργασία με εξειδικευμένες εταιρείες, να διατηρήσουν τη διαχείριση των «κόκκινων», ώστε να μεγιστοποιήσουν το όφελος από τις ανακτήσεις. Θεωρούν ότι στον σημερινό όγκο των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων υπάρχει μεγάλο ποσοστό περίπου 20% στρατηγικών κακοπληρωτών, δηλαδή δανειοληπτών που δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, ενώ μπορούν. Εκτιμούν ότι η δυνατότητα πώλησης δανείων θα ασκήσει πίεση σε κακοπληρωτές να συνεργαστούν πιο ενεργητικά στην διευθέτηση της οφειλής.

Σημειώνεται ότι τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα, που περιλαμβάνουν, εκτός των δανείων σε καθυστέρηση, και τα δάνεια που έχουν αναδιαρθρωθεί, ξεπερνούν τα 110 δισ. ευρώ, αντιστοιχώντας στο 50% του χαρτοφυλακίου δανείων. Η αποτελεσματική και γρήγορη αντιμετώπισή τους (καθώς ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος) αποτελεί ζήτημα ζωτικής σημασίας για την ανάκαμψη των τραπεζών και της οικονομίας.