Μπορεί οι εταίροι μας να πέταξαν την καυτή πατάτα... μιας ελληνικής κρίσης μακριά, ωστόσο ανέβαλαν το «πικρό ποτήρι» του κουρέματος του ελληνικού χρέους σε μια άλλη μελλοντική γερμανική Βουλή, που θα έλθει μετά τις εκλογές του 2017.

Έτσι λοιπόν η τήρηση των επώδυνων μέτρων που θα επιβληθούν στον ελληνικό λαό αποτελεί τον μοναδικό δρόμο για να καταφέρει η χώρα μας να εκπληρώσει τους στόχους που έχουν θέσει οι μισθωτές.

Το μεγάλο ρίσκο είναι να μην πιαστεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα το 2018, παρά τη συμφωνία για τον δημοσιονομικό κόφτη, ρίσκο που, σύμφωνα με τον οίκο Fitch, μπορεί να αυξηθεί αν οι Έλληνες πολιτικοί και οι πολίτες δουν τους όρους που προϋποθέτει η συμφωνία για την ελάφρυνση χρέους ως μακρινό και ανέφικτο project.

Ο οίκος αξιολόγησης σημειώνει ότι δεδομένης της μικρής εμπροσθοβαρούς ελάφρυνσης του χρέους, της μικρής δηλαδή ανταμοιβής για την ελληνική κυβέρνηση, να δυσκολευτεί να συνεχίσει με τα πολιτικά αμφιλεγόμενα μέτρα που απαιτούνται για να πιαστούν οι φιλόδοξοι στόχοι του προγράμματος. Γι αυτό και το ρίσκο εφαρμογής παραμένει ισχυρό και όπως σημειώνεται, η βαθμολογία CCC που επιβεβαιώθηκε το Μάρτιο αντανακλά τα ρίσκα εφαρμογής και την βιωσιμότητα χρέους.

Το Eurogroup συμφώνησε να εκταμιεύσει 10,3 δισ. ευρώ σε δυο δόσεις, υπό την αίρεση της ότι τα μέτρα θα εφαρμόζονται πιστά.

Έτσι αποφεύγεται η βραχυπρόθεσμη κρίση, όμως τα μακροπρόθεσμα ζητήματα παραμένουν, αφού ουσιαστικά το... τενεκεδάκι πετάχτηκε πιο μακριά. Η αναβολή αυτή στο μόνιμο πλέον ελληνικό πρόβλημα δίνει χρόνο στην Ευρώπη να αντιμετωπίσει το βρεταννικό δημοψήφισμα και στην ελληνική οικονομία να αναπνεύσει.

Γι' αυτό και οι πιστωτές της Ευρωζώνης έδειξαν προθυμία να αποφευχθεί μια ελληνική κρίση σαν την περυσινή, ακόμη κι αν δεν πιστεύουν ιδιαίτερα στη δημοσιονομική και οικονομική βιωσιμότητα της Ελλάδας.

Κι έτσι, αν και οι δανειστές θέλουν το ελληνικό χρέος να γίνει εξυπηρετήσιμο ρίχνουν το βάρος της βιωσιμότητας στο αν η Ελλάδα θα τηρήσει το πρόγραμμα διάσωσης. Ακόμη και το ΔΝ... πείστηκε από τους Ευρωπαίους και έκανε πίσω στις απαιτήσεις του για δέσμευση άμεσης κίνησης για το χρέος τώρα.

Η έλλειψη δέσμευσης ελάφρυνσης χρέους και η επαναβεβαίωση των υπερβολικά φιλόδοξων στόχων της διάσωσης (πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2018, από περίπου 0% σήμερα) αποδεικνύει ότι προτεραιότητα στο Eurogroup ήταν ένας συμβιβασμός μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας, με αναβολή των διαφορών για το μέλλον.