Η προσπάθεια του Κάμερον να παίξει το χαρτί του δημοψηφίσματος για να αντιμετωπίσει τον διχασμό στο κόμμα του αποδείχθηκε μάταιη, σχολιάζει η εφημερίδα και προσθέτει: «Η καμπάνια έχει διαιρέσει τη χώρα και τα συναισθήματα έχουν αντικαταστήσει τα δεδομένα. Ο  λαϊκισμός ξαναγεννήθηκε και επιτίθεται στο κατεστημένο. «Οι άνθρωποι αυτής της χώρας δεν έχουν ανάγκη τους ειδικούς» ξεκαθαρίζει ο Michael Gove, υπουργός Δικαιοσύνης και ηγέτης της καμπάνιας υπέρ της εξόδου.

Η εφημερίδα παίρνει θέση για την διαμάχη τονίζοντας ότι τάχθηκε υπέρ της Ευρώπης από την αρχή το 1973, αλλά όπως διευκρινίζει δεν στήριξε ποτέ την ένταξη της χώρας στο ευρώ γιατί εκτιμούσε ότι θα καταστρέψει την Βρετανική οικονομία. Αλλά όπως υπογραμμίζει η εποικοδομητική συμμετοχή είναι ζωτικής σημασίας όταν η Ευρώπη αντιμετωπίζει απειλές από τον μουσουλμανικό εξτρεμισμό, τη μετανάστευση, τη ρωσική επιθετικότητα και τις κλιματικές αλλαγές. Όλα αυτά τα προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο συλλογικά.

Το δημοψήφισμα είναι ένας διαγωνισμός ανταγωνιστικών αξιών, ανάμεσα στον φιλελεύθερο διεθνισμό και τον εθνικισμό, ανάμεσα σε ένα ανοιχτό εμπορικό σύστημα και την περιθωριοποίηση. Για αυτό το λόγο όλοι οι σύμμαχοι της Βρετανίας από την Αυστραλία, την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ, ομόφωνα έχουν υποστηρίξει την παραμονή και για αυτό η Λεπέν και ο Τραμπ θέλουν η Βρετανία να φύγει από την ΕΕ.

Ο διάλογος έχει εξελιχθεί σε μία καταθλιπτική συναλλαγή. Το οικονομικό κόστος της εξόδου είναι ουσιώδες αλλά το στρατόπεδο της παραμονής έχει επιδοθεί σε κινδυνολογία για το τι μπορεί να σημαίνει για το πορτοφόλι του Βρετανού. Το στρατόπεδο της εξόδου έχει γίνει επιδερμικά πατριωτικό και ψευδολογεί. Η Βρετανία δεν συνεισφέρει με 350 εκατ. λίρες την εβδομάδα τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Οι αποταμιεύσεις δεν θα πάνε αυτόματα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Η Τουρκία έχει τόσες πιθανότητες να γίνει μέλος της ΕΕ όσες και η Ισταμπούλ να μετονομαστεί σε Κωνσταντινούπολη σε μία αναβίωση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Η καμπάνια της εξόδου εστιάζει και αντηχεί την ανησυχία των ψηφοφόρων για τους μετανάστες. Αυτό το θέμα έχει δώσει πόντους στην εκστρατεία υπέρ του Brexit στις δημοσκοπήσεις και εξαιτίας αυτού το Brexit είναι ένας πραγματικός κίνδυνος.

Η είσοδος μεταναστών παρά τις προβλέψεις της κυβέρνησης έχει ανακινήσει φόβους για τις δουλειές, τις δημόσιες υπηρεσίες και την Βρετανική ταυτότητα. Το να πάρουμε πίσω τον έλεγχο είναι ένα ελκυστικό σλόγκαν στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, και ο Κάμερον δεν έχει ακόμη δώσει μία πειστική απάντηση σε αυτό.

Ο Κάμερον κατατάσσεται σε μία σειρά Βρετανών πρωθυπουργών, συμπεριλαμβανομένων της Θάτσερ και του Μπλερ που απέτυχαν να φανούν ειλικρινείς με το βρετανικό κοινό. Η συμμετοχή στην ΕΕ και κυρίως στην κοινή ευρωπαϊκή αγορά εμπεριέχει κάποια μεταφορά κυριαρχίας με αντάλλαγμα συγκεκριμένα κέρδη ως μέλους μιας μεγαλύτερης και ισχυρότερης οντότητας. Και τα κέρδη δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, η συμμετοχή στην κοινή αγορά υπήρξε μαγνήτης για ξένες επενδύσεις, χρηματοδοτήσεις των ελλειμμάτων και εγγύηση των θέσεων εργασίας.

H καμπάνια της εξόδου, έχει αποφύγει να ξεκαθαρίσει τους κινδύνους που κρύβει η έξοδος από την ΕΕ, ο πρώην δήμαρχος του Λονδίνου, Μπόρις Τζόνσον που επιδιώκει να πάρει τη θέση του Κάμερον μιλά για μία ελευθερία μακριά από τους σχολαστικούς κανόνες της ΕΕ. Με ένα άλμα η Βρετανία θα γίνει η Βενετία του 21ουαιώνα. Αλλά στον πραγματικό κόσμο η Βρετανία θα πρέπει να επανακαθορίσει τη σχέση της με την ΕΕ. Μία συμφωνία παρόμοια με της Νορβηγίας θα σημαίνει ότι η χώρα θα συνεχίσει να πληρώνει τον κοινό λογαριασμό και θα πρέπει να δεχθεί την ελεύθερη διακίνηση ατόμων. Η συμφωνία της Ελβετίας είναι ακόμη πιο δυσκίνητη. Οι αρνητές επικαλούνται ένα μοντέλο που μοιάζει περισσότερο με το Αλβανικό, το Βοσνιακό, το Σερβικό και το Ουκρανικό. Η επιστροφή στην οικονομική συναλλαγή με την Ευρώπη κάτω από τους κανόνες του Διεθνούς Οργανισμού Εμπορίου θα σημαίνει δασμούς στα Βρετανικά προϊόντα και χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών που θα χτυπήσει το City του Λονδίνου και πολλά χρόνια διαπραγματεύσεων. Τελικά η Βρετανία θα καταλήξει στο να αποδέχεται κανόνες και όχι να τους θέτει.

Το να κάθεται η Βρετανία στο τραπέζι έχει επιφέρει νίκες σε μεγάλες διαφωνίες με τις Βρυξέλλες σε θέματα όπως το ελεύθερο εμπόριο, η απελευθέρωση των αεροπορικών ταξιδιών και τηλεπικοινωνιών και η διεύρυνση της ΕΕ στην ανατολική Ευρώπη. Η Βρετανία έχει σχεδιάσει τη θέση της στην ΕΕ ανάλογα με τις ανάγκες της, είναι έξω από το ευρώ και έξω από τη συνθήκη Σένγκεν, διατηρεί τον έλεγχο στη φορολόγηση των ατόμων και των επιχειρήσεων. Η εκπαίδευση τα προσόντα και μία μη ομαλή αγορά ακινήτων κρατούν την Βρετανία πίσω και όχι η γραφειοκρατία των Βρυξελλών.

Το Brexit θα είναι μία αδικαιολόγητη πράξη αυτοτραυματισμού.