Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι δεν υπήρχε ένας καλλιτέχνης που να συνδυάζει τόσο το έργο του όσο και την προσωπική του ζωή, αντιπροσωπεύοντας εικονικά τον σύγχρονο κόσμο όπως ο Andy Warhol. Είναι ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που πήρε την pop κουλτούρα και την συνδύασε με την τέχνη και, ως εκ τούτου, αυτός ο συνδυασμός έκανε τα έργα του πιο ελκυστικά και προσιτά, μάλλον, μη οικονομικά προσιτά - και κατανοητά σε ένα ευρύτερο κοινό. Όπως συμβαίνει με αυτούς τους χαρακτήρες, είναι μερικές φορές αδύνατο να αποσυνδέσουν το έργο τους από την ιδιωτική τους ζωή ή τουλάχιστον αυτό που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι είναι η οικειότητα τους, που στην πραγματικότητα είναι η persona τους, όπως στην περίπτωση του Warhol, ο  οποίος προσθέτει κάποιο μυστικισμό στο έργο του. Αυτά τα δημόσια γεγονότα στη ζωή του σηματοδότησαν την καριέρα του και τον μεταμόρφωσαν σε ένα τόσο ελκυστικό χαρακτήρα. Με αυτόν τον τρόπο, το γεγονός ότι ο ίδιος προέβλεψε τον θάνατό του (δύο φορές, αλλά προφανώς, είχε δίκιο μόνο μία φορά) δεν ακούγεται τόσο μακριά από την πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα, απλά τον καθιστά πιο ενδιαφέρον.

Για χρόνια ισχυριζόταν ότι ήταν πεπεισμένος ότι θα είχε ένα βίαιο θάνατο. Τι τον έκανε να το σκεφτεί αυτό; Δεν θα μάθουμε ποτέ. Αλλά αυτή η διαίσθηση σχεδόν έγινε πραγματικότητα το καλοκαίρι του 1968. Όμως,για να φτάσουμε εκεί, πρέπει να κάνουμε κάποια βήματα πίσω. Το 1965, η Valerie Solanas, συγγραφέας και ακτιβίστρια φεμινίστρια, ζήτησε από τον Warhol για να της φιλοτεχνήσει το τελευταίο του έργο. Σύμφωνα με τους ανθρώπους κοντά του, δεν ήταν μια ευχάριστη προσέγγιση, και μετά από αρκετό καιρό και την υπερβολική της επιμονή, ο Warhol της είπε ότι δεν ενδιαφερόταν πραγματικά να βάλει το όνομά του σε ένα τόσο scatological, άσεμνο και κακώς σατιρισμένο έργο . Μπορούμε όλοι να φανταστούμε ότι αυτό δεν έκανε την Σολάνα πολύ χαρούμενη, καθώς η απάντηση του δεν ήταν πραγματικά σε χαμηλό τόνο.

Για τα επόμενα δύο χρόνια, ίδρυσε μια φεμινιστική οργάνωση (στην οποία δυστυχώς, ή κατανοητά, ήταν το μόνο μέλος) που ονομάζονταν "Society for Cutting Up Men". Έγραψε το μανιφέστο SCUM όπου ισχυρίστηκε ότι όλες οι γυναίκες πρέπει να "ανατρέψουν την κυβέρνηση, να εξαλείψουν το σύστημα χρήματος, να εγκαταστήσουν πλήρη αυτοματοποίηση και να εξαλείψουν το ανδρικό φύλο." Έτσι, βλέπετε ότι δεν ήταν πραγματικά κάποια που θα μπορούσατε να συζητήσετε με την ακραία συμπεριφορά της.

Έτσι, ο θυμός της, όπως και οι ριζοσπαστικές πεποιθήσεις της ξεπεράστηκαν με τα χρόνια και τον Ιούνιο του 1968 η Σολάνας επισκέφτηκε τον Warhol στο λοφτ- στούντιό του, και τον πυροβόλησε δυο φορές. Τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο,  όπου παρέμεινε δύο μήνες για να ανακάμψει. Οι γιατροί έπρεπε να θεραπεύσουν τους πνεύμονες, τον οισοφάγο, την σπλήνα, το συκώτι και το στομάχι του  και κατά κάποιον τρόπο δεν αποθεραπεύτηκε πλήρως . Εν τω μεταξύ, η Σολάνας συνελήφθη και παραδέχθηκε ότι ήταν ένοχος, ισχυριζόμενη ότι ήταν θυμωμένη ότι ο καλλιτέχνης δεν την υποστήριξε και ότι είχε χάσει το μοναδικό αντίγραφο του έργου  της. Καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκισης. Μετά από αυτό το διάστημα οι αρχές δήλωσαν ότι ήταν ικανή να δικαστεί επίσημα, αλλά στη συνέχεια διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια και απεστάλη σε ψυχιατρικό νοσοκομείο. Έμεινε σε τουλάχιστον οκτώ διαφορετικά ιδρύματα κατά τη διάρκεια της ζωής της μέχρι που πέθανε το 1988.

Όσο για τον Warhol, ποτέ δεν ανέκαμψε ούτε σωματικά ούτε διανοητικά, και ο θάνατος έγινε ένα από τα πιο επαναλαμβανόμενα μοτίβα στην τέχνη του. Το γεγονός ότι πρόβλεψε το θάνατό του δύο φορές; από την απόπειρα δολοφονίας, ανέπτυξε φόβο για τα νοσοκομεία, ισχυριζόμενος ότι από τη στιγμή που έβαλε το ένα πόδι του σε αυτά θα πεθάνει σίγουρα. Έτσι, για τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του, απέφυγε να επισκεφτεί έναν γιατρό. Ο φόβος του ήταν τέτοιος που αρνήθηκε ακόμη και να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση μετά από διάγνωση με χολόλιθο το 1973. Φυσικά, η παραμέληση της υγείας του αποδείχθηκε ότι ήταν η θανατική ποινή του και με το πέρασμα των χρόνων ανέπτυξε μια λοίμωξη από την μη αφαίρεση του  χολόλιθου. Το 1987, κυρίως αναγκασμένος, συμφώνησε να κάνει την χειρουργική επέμβαση. Όλα πήγαν καλά και οι γιατροί δήλωσαν ότι ανακτούσε τις δυνάμεις του αρκετά γρήγορα, αλλά, δυστυχώς, στις 21 Φεβρουαρίου 1987 (μόλις μία ημέρα μετά την επέμβαση) πέθανε, από καρδιακή προσβολή.