Με αυτό υπόψη, ας κοιτάξουμε στο προ-Κολομβιανό Μεξικό, και πιο συγκεκριμένα, στη χρυσή εποχή της αυτοκρατορίας των Αζτέκων, μεταξύ του δέκατου τέταρτου και του δέκατου έκτου αιώνα. Ο πόλεμος ήταν κεντρικός παράγοντας στην κοσμογονία αυτού του πολιτισμού. Στην πραγματικότητα, εξαιτίας αυτής της επικέντρωσης τους στον πόλεμο, κατάφεραν να κυριαρχήσουν και να εξουσιάσουν τις μικρότερες ομάδες που ανήκαν σε άλλους πολιτισμούς για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η σημασία που έδωσαν στον πόλεμο ήταν τέτοια που πίστευαν ότι όταν πέθαιναν οι πολεμιστές τους, θα πήγαιναν στον Tonatiuhichan, ένα παράδεισο που προοριζόταν για όσους πέθαιναν στη μάχη ή θυσιαζόντουσαν, καθώς και για τις γυναίκες που πέθαναν κατά τη διάρκεια του τοκετού, επειδή σκέφτονταν ότι ο θάνατός τους ήταν εξίσου αξιέπαινος και απαιτούσε την ίδια δύναμη όπως και ο πόλεμος. Αυτό το όραμα του κόσμου τους επηρέασε πολλές από τις δραστηριότητές τους, συμπεριλαμβανομένης, φυσικά, της πορνείας.

Οι πόρνες των Αζτέκων, γνωστές και ως ahuianime, συνδέονταν ως επί το πλείστον με την Xochiquetzal, τη θεά των λουλουδιών, της ομορφιάς, της αγάπης, της τέχνης και του σεξ για ευχαρίστηση, γεγονός που την έκανε προστάτιδα των καλλιτεχνών και των πόρνων. Αυτή η θεά απεικονίστηκε ως μια νεαρή, όμορφη και χαρούμενη γυναίκα που αποπλανούσε τους άνδρες και τους ευχαριστούσε σεξουαλικά. Οι Ahuianime ταυτίστηκαν με τον τρόπο που μοιάζουν με την προστάτιδα θεά τους: αντίθετα με τις υπόλοιπες γυναίκες των Αζτέκων, είχαν τα μαλλιά τους  κάτω ή δεν θα τα χτένιζαν καθόλου.  Ζωγράφιζαν τα πρόσωπά τους με ένα κιτρινωπό μελάνι, και φορούσαν πολλά κοσμήματα, έβαζαν πολλά αρώματα που έφτιαχναν από αρωματικά βότανα και λουλούδια. Ο ιερός δεσμός μεταξύ τους με τη θεάς τους. τις συνδέει επίσης με τη θρησκεία των Αζτέκων, στο βαθμό που είχαν ακόμη και ρόλο ιερέων σε τελετουργίες, ειδικά εκείνες που αφορούσαν ανθρώπινες θυσίες.

Αυτό το τελευταίο σημείο είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η άποψη του κόσμου για τον πόλεμο έδωσε στις ιερόδουλες έναν ιερό ρόλο και παρείχε προστασία στην κοινωνία τους. Εκτός από την παροχή σεξουαλικής ευχαρίστησης, κάποιες αχιγιάνι ήταν επίσης εκπαιδευμένες να ψυχαγωγούν τόσο τους στρατιώτες όσο και τα μελλοντικά θύματα της ανθρώπινης θυσίας με άλλες τέχνες, όπως η μουσική, ο χορός, το μαγείρεμα. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με έρευνα των καθηγητών Geoffrey G. και Sharisse D. McCafferty, μερικές από αυτές πήγαιναν ακόμη και στον πόλεμο με τους στρατιώτες για να τους "φτιάξουν" κατά τη διάρκεια των μαχών και να ενθαρρύνουν τους φοβισμένους. Επίσης, κατά τη διάρκεια ενός εορτασμού που ονομάζεται Toxcatl, οι  ahuianime, αναλάμβαναν έναν ρόλο παρόμοιο με εκείνο των Xochiquetzal, είχαν σεξουαλική επαφή με τον τελετάρχη του θεού Tezcatlipoca που προοριζόταν να θυσιαστεί και στη συνέχεια ανταμειβόντουσαν με όλα τα υπάρχοντά του.

 Η θεά Xochiquetzal

Ωστόσο, σύμφωνα με τον Bernardino de Sahagún, ένα Ισπανό ιερέα που περιέγραψε πολλές παραδόσεις και έθιμα των Αζτέκων κατά τη διάρκεια της κατάκτησης του Μεξικού, δηλώνει ότι αυτές οι γυναίκες δεν ήταν τόσο αποδεκτές από την κοινωνία τους όσο φαίνεται. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι ευγενείς τις είχαν συμβουλεύσει να συμπεριφέρονται "σωστά", δηλαδή, αντίθετα με τις ahuianime, οι οποίες κατηγορήθηκαν ότι ήταν "ελεύθερων ηθών, μάταιες και αλαζονικές" λόγω του τρόπου με τον οποίο ντυνόντουσαν και ενεργούσαν, ενό τρόπο παρόμοιο με τον τρόπο, με τον οποίο η θεά Xochiquetzal πιστεύεται ότι συμπεριφέρονταν. 

Υπάρχει ακόμα πολύ μυστήριο που περιβάλλει αυτόν τον πολιτισμό επειδή πολλά από τα έγγραφα που κατέγραψαν τις παραδόσεις του καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια της Κατάκτησης και είναι πιθανό ότι εκείνα που διασώθηκαν επηρεάστηκαν από τις απόψεις των κατακτητών. Αλλά αν ήταν ανοιχτά αποδεκτές  ή περιφρονημένες, οι πόρνες Ahuiamine από τους ιερείς των Αζτέκων, οι αμφιλεγόμενες απόψεις γι 'αυτές είναι ένα σαφές παράδειγμα για το πώς η σεξουαλικότητα υφάνθηκε στη νοοτροπία και την κοσμογονία τους. Αλλά το πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο Ahuiamine εκπαιδεύτηκαν για να ψυχαγωγήσουν άλλους και να τους προσφέρουν ευχαρίστηση σε όλες τις μορφές, ακόμα και κατά τη διάρκεια του πολέμου ή της θυσίας, γεγονός, που δείχνει ένα σημαντικό κομμάτι της νοοτροπίας των Αζτέκων: ότι η σεξουαλικότητα δεν θεωρείτο απλώς ως μέσο αναπαραγωγής , αλλά και ως τρόπος για να απολαύσουν τον έρωτα. Ίσως, τελικά, η διαρκής συζήτηση για την πορνεία δεν πρέπει να βασίζεται πραγματικά στο αν είναι καλό ή κακό, ηθικό ή ανήθικο,