Λοιπόν ίσως να απογοητευτείτε όταν μάθετε ότι ο άνθρωπος που θα εμπνεύσει τον Doyle για τον χαρακτήρα του Moriarty δεν ήταν ένας εγκληματίας, δολοφόνος. Ωστόσο, η ζωή του ήταν πιο κινηματογραφική από ό, τι μπορείτε να φανταστείτε. Στην πραγματικότητα, είναι ένα διαχρονικό κυνήγι γάτας και ποντικιού ανάμεσα σε 'εναν κλέφτη και την υπηρεσία Pinkerton που τον οδήγησε στη δικαιοσύνη και η οποία μοιάζει να είναι μια απίστευτη ιστορία από μόνη της. Ωστόσο, αυτή είναι η ιστορία του εγκληματία και του αντικειμένου της αγάπης του: το πορτρέτο μιας ευγενούς κυρίας.

Το πορτραίτο, που πιστεύεται ότι κατασκευάστηκε το 1785, ζωγράφισε ο Thomas Gainsborough. Η πρωταγωνίστρια του, η οποία είναι και ο τίτλος του έργου του, ήταν η δούκισσα του Devonshire, η Georgiana Cavendish, μια κοπέλα της υψηλής κοινωνίας που ήταν γνωστή για το υπερβολικό στυλ και την προσωπικότητά της. Ωστόσο, για όλες τις προχωρημένες για την εποχή ιδιαιτερότητές της, οι οποίες φαίνονται πιο κοντά σε αυτές της σύγχρονης διασημότητας από εκείνες μιας αριστοκράτισσας του 18ου αιώνα, η Γεωργιάνα πέθανε περιβαλλόμενη από χρέη. Κατά το έτος του θανάτου της, το 1806, το πορτρέτο της εξαφανίστηκε από το σπίτι της, το Chatsworth House.

Τριάντα χρόνια αργότερα επανεμφανίζεται στο σπίτι μιας ηλικιωμένης κυρίας που κόβει το κάτω μισό του πίνακα, έτσι ώστε να μπορεί να χωρέσει  πάνω από το τζάκι της. Ένας συλλέκτης έργων τέχνης το αγοράζει από τη γυναίκα και για μερικά χρόνια, περνάει από τα χέρια ενός συλλέκτη ή αντιπροσώπου σε άλλον. Τελικά αποκτάται από τον William Agnew, ο οποίος το τοποθετεί στην Gallery του στο Λονδίνο. Το 1876, καθώς αρκετοί άνθρωποι έρχονται να επισκεφθούν την γκαλερί και να δουν το πορτρέτο της Δούκισσας, ένας πονηρός άνδρας θέλει να αποκτήσει το πορτρέτο χωρίς να το αγοράσει. Το όνομα του ήταν Adam Worth, κι εργάζονταν με το ψευδώνυμό  Henry Raymond, δήθεν ένας πλούσιος Αμερικανός επιχειρηματίας στο Λονδίνο, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν ένας διεθνής απατεώνας και κλέφτης.

Ενώ το αρχικό ενδιαφέρον του Worth για τον πίνακα ήταν να το χρησιμοποιήσει ως μέσο ανταλλαγής για να βγάλει τον αδερφό του από τη φυλακή, τελικά δεν θα μπορέσει να τον δώσει. Κάτι στο βλέμμα της δούκισσας Γεωργιανά τον παρέσυρε. Τελικά θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του διαφεύγοντας από την Υπηρεσία Pinkerton, η οποία είχε επιφορτιστεί με τη σύλληψη του και την ανάκτηση του έργου τέχνης.

Το 1901, η γκαλερί  Agnew αποκτά εκ νέου το πορτρέτο της Δούκισσας. Από τότε, έχει επίσης αλλάξει ιδιοκτήτες, αλλά τώρα κρέμεται στο αρχικό σπίτι της στο Chatsworth. Όταν βλέπουμε το πορτρέτο της Γεωργιανά, δεν μπορούμε παρά να καταλάβουμε γιατί τόσοι πολλοί άντρες καταγοητεύτηκαν  από την εικόνα της. Αυτό που είναι απίστευτο είναι πως αυτή η ευγενής κυρία κατέκτησε την καρδιά ενός από τους πιο πανούργους εγκληματίες που υπήρξαν ποτέ.

Π.Τ.

.

.