Εμείς, το χάλκινο γένος της ευθύνης.

Μια μέρα αν ερχότανε μαζί μας να δουλέψουνε, σπάζοντας τα οχτάωρα, αυτοί οι φλώροι, θα βάζανε τα κλάματα.

Όταν παγαίνει ρε μαλάκες ο Έλληνας για ψαράκι, έχει κάμποσες ώρες δουλειά πίσω του. Δεν πίνουμε όλοι γάλα! Ταξινομούμε τις ανάγκες μας.

Και πεθαίνουμε ακαταπαύστως αγαπητά συνεταιράκια. Έχουμε την  ευθύνη του φωτός. Δεν είμαστε μονάχοι στον χάλυβα.

Αυτοί αγνοούν και φοβούνται το θάνατο. Εμείς, εκ γενετής ΠΑΟΚια που αφανιζόμαστε κάθε μέρα, τον ξέρουμε και βγάζουμε γούστα μαζί του. Άντε μετά να επικοινωνήσεις…