Θυμήθηκε εκείνο το κρύο βραδύ του Νοεμβρίου του ‘87, ένα βράδυ, από αυτά, που ο αέρας περνώντας ανάμεσα από τους ουρανοξύστες σφύριζε δαιμονισμένα και σ έκανε να νιώθεις ότι θα σε σηκώσει στον αέρα και θα σε πάρει ψηλά, σαν κομφετί. Είχε μόλις φύγει από το γραφείο του και ήθελε να πιει ένα ποτό πριν πάει στο σπίτι του. Άλλωστε, η συνήθεια αυτή ήταν τρόπος ζωής για τον Μάριο. Δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα τελείωνε τη δουλειά του και θα πήγαινε κατ’ ευθείαν στο σπίτι χωρίς να έχει πιει ένα ποτό με τους φίλους του σε κάποιο μπαρ,  για να χαλαρώσει και να αφήσει τα προβλήματα της δουλειάς του πίσω. Μπαίνοντας στο ‘’Φλάναγκανς’’ είδε τον Ρόμπερτ, τον δικηγόρο και κουμπάρο του, να του κάνει νεύμα με το χέρι του. Πήγε κοντά του και του είπε "hey man, τι σκατά διαολεμένος αέρας είναι αυτός, έκανα μισή ώρα να έρθω, για μια απόσταση 10 λεπτών, σκυφτός σαν να ήμουν πάνω σε μηχανή, σπρώχνοντας με το κεφάλι μπροστά το σώμα μου κόντρα στον αέρα, για να μη με πάρει και με σηκώσει" . Ο Ρόμπερτ, γέλασε και του είπε «πρέπει να πάρεις κανα κιλό, είσαι πολύ ελαφρύς για την πόλη!»..

Κάθισε σ ένα σκαμπό δίπλα στον Ρόμπερτ και πιάσανε την κουβέντα. Ο Ρόμπερτ, κάποια στιγμή γύρισε και είπε στην Κατρίν, την κοπέλα του Μαϊκ, που δούλευε κι αυτή στο μπαρ μαζί του. "Ξέρεις Κατρίν, υπάρχουν τριών ειδών πότες, αυτός που μιλάει στους διπλανούς του, σαν να τους γνώριζε μια ζωή και τους τα ζαλίζει, ο δεύτερος, που μιλάει στον μπάρμαν και του λέει τα πάντα για τη ζωή του - και ο τρίτος, ο asshole, ο οποίος ενοχλεί τους διπλανούς του, με αποτέλεσμα οι μπράβοι του μαγαζιού να τον βγάζουν με τις κλωτσιές έξω". Η Κατρίν γέλασε δυνατά λέγοντας του «αυτό, αξίζει ένα γύρω από το μαγαζί» και έσπευσε να τους γεμίσει τα ποτήρια.

Φάνηκε, όμως, ότι το σκεπτικό του Ρόμπερτ, δεν άρεσε στον τύπο που καθόταν μόνος του δίπλα τους, ο οποίος γύρισε και του είπε προκλητικά "εσύ, ρε wise ass, σε ποια από τις τρεις κατηγορίες ανήκεις;". ο Μάριο δεν άφησε τον Ρόμπερτ να απαντήσει και μπήκε μπροστά λέγοντας στον τύπο «έλα φίλε μου, μην μπεις στον πειρασμό να μας αποδείξεις ότι εσύ, ανήκεις στην τρίτη κατηγορία!» γυρίζοντας ταυτόχρονα στην Κατρίν που τον κοίταξε αποσβολωμένη, λέγοντας της «βαλε ένα ποτό στον φίλο μας, να πιούμε παρέα!».

Ο τύπος κοίταξε τον Μάριο μ ανοικτό το στόμα, έχοντας μείνει άφωνος, προφανώς, μην πιστεύοντας αυτό που άκουσε, ξέσπασε σε γέλια και είπε στην Κατρίν. «Οχι, Κατρίν, τα ποτά είναι από ‘μενα». Πρότεινε το χέρι του στον Μάριο λέγοντας του «αν μου ‘λεγε ένας Ιρλανδός κάτι τέτοιο, θα είχαμε πλακωθεί στις μπουνιές, αλλά, εσύ δεν φαίνεσαι για Ιρλαδός, και μα τον Άγιο Πατρίκιο, σε γουστάρω πολύ, είσαι ωραίος, με λένε Ντέιβιντ». Ο Μάριο με τον Ρόμπερτ αλληλοκοιτάχτηκαν, ξέσπασαν στα γέλια του έσφιξαν το χέρι και έκτοτε γίνανε κολλητοί φίλοι.

Εκεί που τα θυμόταν όλα αυτά,  άκουσε πίσω του μια φωνή να λέει περιπαικτικά «Μα, τον Άγιο Πατρίκιο και τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, πες μου ότι αυτός είναι ο Greek asshole, Mario;» Γύρισε και είδε τον Μάικ, που είχε επιστρέψει, να του χαμογελά πλατιά, αγκαλιάστηκαν και κάθισαν να τα πιουν παρέα και να θυμηθούν τα παλιά μαζί!

Πάνος Τσαγκαράκης.