Η ενασχόλησή της με το τραγούδι ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 από μικρές σκηνές του Μπρούκλιν. Ο μουσικός παραγωγός και κυνηγός ταλέντων, Τζον Χάμοντ ήταν αυτός που την ανακάλυψε. Με αυτόν και τον Μπένι Γκούντμαν, η Holiday έκανε τις πρώτες της ηχογραφήσεις. Από το 1935 και μετά δεν σταμάτησε ποτέ, ηχογραφώντας τον ένα δίσκο μετά τον άλλο. Η φωνή της προσέλκυε ολοένα και μεγαλύτερο ακροατήριο. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1940 αποτελούσε μία από τις δημοφιλέστερες τραγουδίστριες.

Η Holiday κάνει την τελευταία της εμφάνιση στις 25 Μαΐου 1959 στη Νέα Υόρκη

Το τραγούδι «Your Mother’s son-in-law», το οποίο έμεινε στην ιστορία, ηχογραφήθηκε το 1933 μετά τη συνεργασία της με τη μπάντα του Αμερικανού μουσικού, Benny Goodman. «Νομίζω πως με αυτό το κομμάτι ξεπερνώ τον εαυτό μου. Μοιάζει σαν κωμωδία, η φωνή μου ακούγεται τόσο ψηλή και αστεία», είχε δηλώσει η καλλιτέχνιδα μετέπειτα. Το πραγματικό της όνομα ήταν Eleanora Fagan. Μεγαλωμένη κατά κύριο λόγο από τη μητέρα της (που τη γέννησε όταν ήταν 13), η Holiday, είχε πολύ τυπικές σχέσεις με τον πατέρα της, ο οποίος ήταν κιθαρίστας στη τζαζ μπάντα του Fletcher Henderson.

Λίγα μόλις χρόνια αργότερα, η μεγάλη ντίβα του πενταγράμμου ηχογραφεί το «I Cried for you». Τη μουσική του τραγουδιού έγραψε ο Arthur Freed, ενώ τους στίχους ο Gus Arnhe. Η σύνθεση του έγινε το 1923, ενώ αποτέλεσε σήμα κατατεθέν των ‘30s. Η μαγική φωνή της Billie Holiday σε συνδυασμό με τη μαεστρία του σαξοφονίστα Johnny Hodges, προκαλούν συγκίνηση και αποκομίζουν τις πιο θετικές κριτικές.

Το 1935 γίνεται η ηχογράφηση του κομματιού «What a little moonlight can do», που αντανακλά το μεγαλείο των συναισθημάτων με τον πιο άρτιο τρόπο. Το τραγούδι γράφτηκε από τον διάσημο συνθέτη Harry M. Woods το 1934 για να ερμηνευθεί λίγο αργότερα από την Αμερικανίδα καλλιτέχνιδα.  Το τραγούδι «A fine romance», το οποίο συνέθεσαν ο Jerome Kern σε στίχους της Dorothy Fields, ερμηνεύτηκε για πρώτη φορά από τους Fred Astaire και Ginger Rogers, ωστόσο έγινε διάσημο μετά την ερμηνεία της Billie Holiday. Το «fine romance» τραγούδησε επίσης και ο βασιλιάς της τζαζ, Louis Armstrong, ενώ τα δύο πρόσωπα αργότερα εμφανίστηκαν μαζί το 1946 στην ταινία «New Orleans».

Μόλις το 1939 όμως, με το τραγούδι «Strange Fruit», η Holiday θα βρει το πραγματικό ακροατήριό της. Το "βαθύ" και ισχυρό τραγούδι, ήταν μια ενοχλητική αποκάλυψη και μια συναισθηματική καταδίκη του ρατσισμού. Η φωνή της μπορούσε να είναι ήσυχη και ισχυρή ταυτόχρονα. Τραγούδια όπως το «God Bless the Child» και «Gloomy Sunday» εξέφραζαν όχι μόνο το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της, αλλά και τον απίστευτο πόνο της.

Η ενασχόλησή της Holiday με το τραγούδι ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 από μικρές σκηνές του Μπρούκλιν

Η Holiday μέσα από τα τραγούδια της μίλησε για τους θυελλώδεις δεσμούς της και ύμνησε τα δυνατά ειδύλλια που της έφερε η ζωή. Το «ain't Nobody's Business If I Do» και το «My Man», αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα. Οι περισσότερες σχέσεις της ήταν καταστροφικές για την ίδια, με την κακοποίηση, την κατάχρηση και την εκμετάλλευση να μη λείπουν σχεδόν από καμία...

Το 1958, έπειτα από τη μεγάλη περιπέτεια με τα ναρκωτικά, επιστρέφει στη δισκογραφία με το «Lady in Satin», το οποίο ηχογραφεί με την ορχήστρα του Ρέι Έλις για λογαριασμό της Columbia. Τα τραγούδια του άλμπουμ απαθανατίζουν τη σκληρότερη πλέον χροιά της φωνής της, η οποία δονείται ωστόσο ακόμα από συναίσθημα.

Η Holiday μέσα από τα τραγούδια της μίλησε για τους θυελλώδεις δεσμούς της και ύμνησε τα δυνατά ειδύλλια που της έφερε η ζωή

Η Holiday κάνει την τελευταία της εμφάνιση στις 25 Μαΐου 1959 στη Νέα Υόρκη. Λίγο μετά, διακομίστηκε στο νοσοκομείο με προβλήματα στην καρδιά και το συκώτι. Ο εθισμός της στην ηρωίνη είναι πλέον τέτοιος που θα συλληφθεί για κατοχή ναρκωτικών ακόμα και μέσα στο νοσοκομείο. Στις 17 Ιουλίου 1959, η Holiday πεθαίνει από περιπλοκές της υγείας της λόγω μακροχρόνιας χρήσης αλκοόλ και ναρκωτικών, αφήνοντας στον καλλιτεχνικό κόσμο μια τεράστια κληρονομιά.