Σήμερα, όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι, τα Νέα/Ειδήσεις, η τηλεόραση, ή αν θέλετε τα κανάλια και γενικότερα τα παραδοσιακά μέσα, δεν είναι τόσο αξιόπιστα πια διεθνώς (βλ. τα σκάνδαλα συντακτών/παρουσιαστών του BBC, και τις βρετανικές εφημερίδες “News of the World” και “Sun” του αυτοκράτορα των media Rupert Murdoch). Με τις παράνομες ηχογραφήσεις και τα χαλκευμένα και στρεβλά δημοσιεύματα για πολιτικούς και άλλες διεθνείς προσωπικότητες. Πριν από λίγες ημέρες μάλιστα, ενόψει των σημερινών εκλογών στην Αγγλία, ο Murdoch έβγαλε την Sun Αγγλίας με πρωτοσέλιδο θέμα "Vote Tories" (ψηφίστε Τόρις) και την έκδοση της Sun Σκωτίας με τίτλο "Vote SNP" (ψηφίστε SNP). Και αυτά ακριβώς την ίδια μέρα.

Τα νέα σήμερα, είναι πιο προσιτά από ποτέ. Εξαρτάται πλέον από το ίδιο το άτομο που θέλει να γνωρίζει τι συμβαίνει στη χώρα του και στον κόσμο, να ανακαλύψει (συμπεριλαμβανόμενων των παραδοσιακών μέσων), πόσο αξιόπιστα είναι. Όσον αφορά στη χώρα μας, φαίνεται πως για τους περισσότερους τα νέα στην τηλεόραση είναι «αξιόπιστα», κρίνοντας από τα στατιστικά στοιχεία των τηλεθεατών που προσελκύουν τα βραδινά ειδησεογραφικά δελτία των ελληνικών καναλιών. Αν και ο βασικός πυρήνας των τηλεθεατών συνεχίζει να μεγαλώνει, ωστόσο, μόνο το ένα τέταρτο από αυτούς είναι μεταξύ 25 και 54 ετών, ενώ το υπόλοιπο, είναι τηλεθεατές μεγαλύτεροι των 54 ετών.

Πιστεύω ότι πάντα θα υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που θέλει, ή του αρέσει, να του λένε τι είναι σημαντικό και τι όχι. Αλλά υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων οι οποίοι δεν παρακολουθούν καθημερινά τα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης, διότι δεν τους αρέσει να τους λέει κάποιος άλλος πως έχουν τα πράγματα, ή τι να διαβάσουν ή να ακούσουν, προτιμούν να το διαπιστώνουν οι ίδιοι κυνηγώντας τις ειδήσεις σε άλλα μέσα, μόνοι τους.

Αυτή είναι η εναλλακτική λύση σήμερα για τους απαιτητικούς που ψάχνουν αξιόπιστα νέα. Όπως αναφέραμε πιο πάνω, τα νέα, ή οι ειδήσεις, είναι σήμερα πιο προσιτά από ποτέ, αλλά εναπόκειται στον ίδιο τον αναγνώστη/τηλεθεατή/ακροατή για να τα βρει. Αν δεν θέλει ο τηλεθεατής δεν χρειάζεται πια να καθίσει μπροστά στο δέκτη της τηλεόρασης και να παρακολουθήσει για 60 λεπτά ένα δελτίο ειδήσεων ώστε να καταλάβει τι γίνεται στον κόσμο. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε την παγκόσμια πρωτοτυπία μας, όπου σε μια χώρα 10 εκατ. ανθρώπων, όσος είναι ο πληθυσμός του Λονδίνου δηλαδή, το κεντρικό δελτίο ειδήσεων των καναλιών έχει διάρκεια 60-65 λεπτά, τη στιγμή που η μέγιστη διάρκεια ενός αντίστοιχου δελτίου σε χώρες όπως οι ΗΠΑ ή το Ηνωμένο Βασίλειο κλπ είναι 20 λεπτά).

Κατ’ ανάγκην λοιπόν η εναλλακτική λύση, για τον απαιτητικό τηλεθεατή, είναι να βρει άλλα μέσα μόνος του. Είναι γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες από ό, τι ο καθένας μας μπορεί να αφομοιώσει, και το Διαδίκτυο μας δίνει τη δυνατότητα να ακούσουμε, να διαβάσουμε και να δούμε μόνο ό,τι θέλουμε.

Η τυπολογία των ανθρώπων που παρακολουθούν σήμερα τις ειδήσεις έχει ενδιαφέρον. Υπάρχουν οι απληροφόρητοι, οι οποίοι δεν δίνουν πραγματικά προσοχή σε οτιδήποτε συμβαίνει έξω από το δικό τους περιβάλλον. Υπάρχουν επίσης κάποιοι, που δεν θέλουν να ξέρουν τι συμβαίνει, και άλλοι που θέλουν, αλλά δεν είναι σε θέση να αφιερώσουν πολύ χρόνο για τις ειδήσεις. Έπειτα, υπάρχουν και οι «τοξικομανείς» των ειδήσεων.

Οι τελευταίοι, είναι οι άνθρωποι που παρακολουθούν συγκεκριμένα κανάλια κάθε ημέρα, οι τηλεθεατές αυτοί, απλά δεν μπορούν να πάρουν αρκετή «δόση», από τις ειδήσεις, και παρακολουθούν ιδιαίτερα αυτές που έχουν τη δική τους άποψη για ό, τι συμβαίνει στη χώρα, δηλαδή τις ειδήσεις που παίρνουν μια σαφή θέση –με την προσποίηση της αντικειμενικότητας- για οτιδήποτε με βάση τη γραμμή που δίνουν τα υψηλά κλιμάκια του σταθμού. .

Με όλα τα παραπάνω υπόψη, καταλήγω στο συμπέρασμα, ότι σήμερα τα πράγματα δεν είναι έτσι, όπως έλεγε ο αείμνηστος Cronkite!

Ποιο είναι το επόμενο βήμα;

Το μεγαλύτερο προσόν των τηλεοπτικών ειδησεογραφικών δελτίων είναι «η φήμη τους», αυτή που τους εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα και τη θέση τους στην κατάταξη των προτιμήσεων των τηλεθεατών. Είναι το πρώτο πράγμα που θα μετρήσουν οι τηλεθεατές όταν θα επιλέξουν το δελτίο που θα παρακολουθήσουν. Αλλά αυτό μπορεί να μην ισχύει στην περίπτωση του νεότερου πληθυσμού, για τους οποίους το Διαδίκτυο είναι σαν το άλλο άκρο και τοTwitter είναι η πρώτη πηγή για να μάθουν τι συμβαίνει.

Καθώς το διαδίκτυο γίνεται όλο και πιο πολύτιμη – και σε ορισμένες περιπτώσεις πιο αξιόπιστη – πλατφόρμα ειδήσεων (εξυπηρετώντας τόσο τους αναγνώστες όσο και τους διαφημιστές), θα πρέπει και τα τηλεοπτικά κανάλια να αρχίσουν να πειραματίζονται με νέους τρόπους «παράδοσης» του ειδησεογραφικού - και όχι μόνο - προϊόντος τους.