Η σπουδαιότητα εκείνων των τραγουδιών δεν φαίνεται μόνο στη σημερινή απελευθέρωση των καλλιτεχνών τελευταίας γενιάς, αλλά και στο γεγονός ότι οι στίχοι εξακολουθούν να ηχούν σε αρκετές περιπτώσεις και σήμερα επίκαιροι. Ναι, οι κοινωνίες μας προχώρησαν μπροστά. Ακόμη όμως υπάρχουν κατάλοιπα τα οποία καθορίζουν την καθημερινότητα των γυναικών διαμορφώνοντας ένα περιβάλλον ασφυξίας για τις γυναίκες. Είτε μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, είτε στον εργασιακό τους χώρο.

Με αφορμή την 8^η Μάρτη, Παγκόσμια ημέρα για τη γυναίκα, βάζουμε πάλι να παίξουν στο πικάπ πέντε φεμινιστικά τραγούδια που ήταν μπροστά από την εποχή τους κι άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στον χρόνο.

"Just Because I'm a Woman", από τη Dolly Parton

«Ναι, έχω κάνει τα λάθη μου, αλλά ακούστε και καταλάβετε, τα λάθη μου δεν είναι χειρότερα από τα δικά σας μόνο και μόνο επειδή είμαι γυναίκα».

Το 1968, η αμερικανίδα Dolly Parton ανέδειξε τον σεξισμό που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες (όπου δηλαδή η συμπεριφορά καθορίζεται με βάση το φύλο του ατόμου). Το "Just Because I'm A Woman", ήταν ένας ύμνος κατά του slut shaming, πολύ πριν αρχίσει να χρησιμοποιείται ευρέως ο όρος. Η βαρύτητα που έδωσε στο τραγούδι η D. Parton διαπιστώνεται κι απ’ το γεγονός ότι ο δίσκος της έφερε τον ίδιο τίτλο.

"Four Women" από τη Nina Simone

«Το δέρμα μου είναι κίτρινο τα μαλλιά μου είναι μακριά. Ανάμεσα σε δύο κόσμους ανήκω. Αλλά ο πατέρας μου ήταν πλούσιος και λευκός. Εξανάγκασε τη μητέρα μου αργά ένα βράδυ. Και πώς με λένε; Το όνομά μου είναι Σαφράνια.»

Το "Four Women" (1966) της Nina Simone περιγράφει μέσα από το παράδειγμα τεσσάρων γυναικών, τα ζητήματα ταυτότητας που αντιμετώπιζαν στην Αμερική οι έγχρωμες γυναίκες μετά τη χειραφέτηση. Η Σαφράνια λόγου χάρη είναι μια καταπιεσμένη γυναίκα και η ιστορία της χρησιμοποιείται για να αναδείξει τα δεινά των μαύρων στα χέρια των λευκών που κατέχουν θέσεις εξουσίας (Ο πατέρας μου ήταν πλούσιος και λευκός/εξανάγκασε τη μητέρα μου αργά ένα βράδυ).

Bounce Your Boobies (A Patriotic Song) από τη Rusty Warren

«Ξέρετε κορίτσια, το ότι ένα μάτσο άντρες υπέγραψαν τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας το 1776, δεν σημαίνει ότι η ελευθερία ήταν μόνο για τους άντρες». «Χαλαρώστε το σουτιέν που σας δένει! Βγάλτε το αν έχετε όρεξη! Έλα, χτύπα τα βυζιά σου. Εδώ είμαστε. Δεν είναι ωραία αίσθηση;»

Η κωμικός Rusty Warren ενθάρρυνε τις γυναίκες να απολαύσουν την ελευθερία που υποτίθεται προσέφερε η αμερικανική δημοκρατία ισότιμα με τους άνδρες και χωρίς φόβο απέναντι στα στερεότυπα.

"Cell Bound Blues" από τη Gertrude "Ma" Rainey

«Μπήκα στο δωμάτιό μου τις προάλλες. Ο άντρας μου μπήκε μέσα και άρχισε να τσακώνεται. Πήρα το όπλο μου στο δεξί μου χέρι. 'Κρατήστε τον, παιδιά, δεν θέλω να σκοτώσω τον άνθρωπό μου'. Όταν το έκανα αυτό, με χτύπησε στο κεφάλι. Με την πρώτη σφαίρα που έριξα ο άνθρωπός μου έπεσε νεκρός».

Η Gertrude "Ma" Rainey, που θεωρείται "η μητέρα των μπλουζ", τραγουδούσε μελωδίες από την οπτική γωνία των γυναικών. Αυτό το μπλουζ τραγούδι του 1924 είναι ο θρήνος μιας γυναίκας που αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης αφού πυροβόλησε και σκότωσε τον βίαιο σύζυγό της σε αυτοάμυνα.

"Sisters, O Sisters" από τη Yoko Ono

«Ελευθερία, ω ελευθερία, γι' αυτό αγωνιζόμαστε. Και ναι, αγαπητές μου αδελφές, πρέπει να μάθουμε να αγωνιζόμαστε».

Η Yoko Ono καλεί τις συναδέλφισσές της να ξεσηκωθούν και να βοηθήσουν τις καταπιεσμένες αδελφές τους. Το "Sisters, O Sisters", εμφανίστηκε στο άλμπουμ της το 1972 με τον John Lennon, Some Time in New York City.