Αλλά αυτή που καθόταν απέναντι του απόψε, δεν ήταν οποιαδήποτε γυναίκα, ούτε ένα κομμάτι από την φαντασία του, ήταν η Κάρεν, η γυναίκα που είχε όλο το "πακέτο" αυτό, που τον έκανε να νοιώθει αμήχανα σαν μικρό αγόρι που πρωτοβγήκε ραντεβού. Ακούμπησε το χέρι του στο κεφάλι του όπως συνήθιζε όταν βρισκόταν σε αμηχανία, με τα δυο του δάκτυλα, και σκέφτηκε, "πως μια γυναίκα σαν κι αυτή τον επέλεξε, δεν ήταν ο τυπικός άντρας που οι γυναίκες ονειρεύονται", κάθε άλλο.
Δείπνο στο Μαξίμ
Αυτό, το κάτι, που ξεχωρίζει τον άντρα από τ’ αγόρι είναι πολύ απλό. Ο Μάριο το γνώριζε πολύ καλά, δεν έτρεφε αυταπάτες ούτε ποτέ του πίστεψε ότι αποφασίζει για όλα με οποιαδήποτε γυναίκα καθόταν μαζί του, σ ένα υπέροχο ρεστοράν, όπως του Μαξίμ, στο Παρίσι.