Αυτό σκέπτονταν καθισμένος στη γωνιά του αγαπημένου του τζαζ μπαρ κάπου στο κέντρο της Αθήνας, όταν άκουσε έναν τύπο, που δεν τον πολυγούσταρε, να σχολιάζει έναν, ίσως, τον μοναδικό άσπονδο φίλο του, που μαζί είχαν μοιραστεί άπειρες ωραίες και γεμάτες ζωντάνια, διασκεδαστικές  στιγμές, αλλά και απίστευτους τσακωμούς μεταξύ τους. Ήτον και οι δυο, πολύ επιθετικοί και ανυποχώρητοι ορισμένες φορές ιδιαίτερα, σε θέματα που δεν είχαν και καμιά σοβαρή σημασία, ήταν άνευ ουσίας, αλλά η δύναμη του ταύρου, που ήταν ο φίλος του, με την αίσθηση υπεροχής του λιονταριού,  που ήταν ο Μάριο, ενίοτε οδηγούσε τα πράγματα σε ανεξέλεγκτες, τραγελαφικές καταστάσεις. Προσωρινά, πάντα, διότι μετά από μια, δυο ημέρες ήταν πάλι, μαζί, κάπου, σε κάποιο μπαρ “having the time of their life.”

Γύρισε στον μπάρμαν και του ζήτησε ένα ουίσκι, ήπιε μια γερή γουλιά και τον ρώτησε τι κάνει, κι αν τελευταία είδε τον φίλο του τον Πιερ στο μαγαζί. «Ναι!» του απάντησε εκείνος και έσπευσε να προσθέσει «ξέρεις, Μάριο, δεν παίζεται ο φίλος σου, βλέπεις αυτόν τον τύπο πιο πέρα, που μιλάει στην παρέα του?» Ναι, του είπε ο Μάριο. «Λοιπόν, εκείνο τα βράδυ, ο Πιερ ήταν με την φίλη του ξέρεις, και ήταν πάλι εδώ ο τύπος, που τον σχολιάζει αρνητικά και έλεγε τα ίδια ακριβώς για σένα και πως είσαι τα ίδια «σκατά μ αυτόν». Τότε, ο Πιερ, που τον άκουσε, σηκώθηκε  από τη θέση του, τον πλησίασε και του είπε, «έχεις ένα λεπτό, να πιεις το ποτό σου και να την κάνεις από το μπαρ». Ο τύπος, του απάντησε, «τι λες ρε φίλε, αν δεν το κάνω τι θα κάνεις?». Τότε, ο Πιερ, του τράβηξε ένα αριστερό κροσέ και πριν καλά - καλά το καταλάβει τον τράβηξε έξω από το μπαρ και αναγκάστηκα να βγω κι εγώ έξω, για να τον χωρίσω πριν τον σπάσει στο ξύλο».

Ο Μάριο, γέλασε με την ψυχή του, ήπιε μια γουλιά ακόμα και είπε στον μπάρμαν, «χαχαχα ε, τον μουρλό τον Πιέρ, φαντάσου να μην ήμασταν τσακωμένοι, τι θα του ‘ κανε». Ο μπάρμαν, τον κοίταξε με απορία και τον ρώτησε, δηλαδή, δεν κατάλαβα ρε Μάριο, ήσαστε τσακωμένοι και μπήκε στον κόπο να σε υπερασπιστεί?». «Ναι!, του απάντησε αυτός, γιατί σου φαίνεται παράξενο, το ίδιο έχω κάνει κι εγώ, πριν από καιρό, μια φορά που πάλι ήμασταν τσακωμένοι, σε κάποιο τύπο σαν και αυτόν, που είχε το θράσος να τον κατηγορήσει όχι, σε άλλους, αλλά σε μένα προσωπικά, για να πάρει κι αυτός το μάθημα του». Προσθέτοντας, «άκου φίλε μου, εγώ και ο Πιερ, μπορούμε να πούμε ότι θέλουμε ο ένας για τον άλλο, να βριστούμε και να πλακωθούμε όποτε θέλουμε και για οποιοδήποτε λόγο μας αρέσει, αλλά ποτέ, μα ποτέ δεν θα επιτρέψουμε σε τρίτους, να πουν οτιδήποτε για μας». σήκωσε το ποτήρι του, ήπιε το υπόλοιπο από το ουίσκι του, σηκώθηκε, χαμογέλασε αινιγματικά στον μπάρμαν και βγήκε από το μπαρ.